Is this the most awaited ending of our love story?
Kasi kung oo,
Sana, hindi ako naubusan ng oras,
Na sabihin sa'yo na,Ikaw pa rin,
wala nang iba...
____________
Parang biglang nanghina ang mga kalamnan ko nang makita siya, nakahandusay sa stage. My heart is pounding so fast.
Takot.
Takot ang bumabalot sa'kin ngayon. Hindi ako makagalaw. My eyes are glued on to the person lying on the floor, motionless.
"HANNAAAAAH!!"
I pushed myself to lift my knees and move. I need to. She needs me.
Hindi pa ito ang huli. Magkaka-usap pa kami. Hindi. Hindi pa ito ang huli. Hindi pa. Hindi.
Nang makalapit ako sa kaniya, I saw her face, as if she's sleeping. I felt my tremble kaya naman napaluhod ako sa sahig.
It was painful. Hindi ko mai-explain.
Takot.
Pag-aalala.
Pagsisisi.
Pagdadamdam.
Hindi ko na alam. Tuloy-tuloy nang nagsibagksakan ang mga luha ko. With trembling hands, I slowly lowered my hand to touch her.
The moment na dumampi ang mga kamay ko sa mga pisngi niya, I cried. Para bang walang mga taong sumisigaw. Para bang tahimik lang ang lahat.
"HANNAAAAAH!" I cried to the top of my lungs.
Nakatingin ako sa taas at napapikit na lang sa sakit na nararamdaman ko. Muli ko siyang tinignan at dahan-dahan siyang kinuha para mayakap ng mga braso ko.
Namiss ko 'yung ganito kami kalapit. Pero ayaw ko na hindi ko nakikita ang mata niya. Ayaw ko na hindi siya nag rerespond. Ayaw ko.
Natatakot ako. Natatakot ako para sa kaniya. Natatakot ako para sa 'ming dalawa. Hindi ko na alam ang gagawin ko. My mind is too clouded with fear. Fera that I might not say thos three words I'm longing to say to her again.
Nang mahawakan ko na siya, muli akong nanapikit. Hindi ito. Hindi ganito ang ginusto ko para makalapit sa kaniya. Bakit? Bakit ganito?
I stared at her motionless body.
"Hindi, Hannah? Hannah? Naririnig mo ba 'ko?" I shaked her gently at muntikan ko na isyang bitawan nang maramdaman kong may mainit na likido ang tumulo sa braso ko.
"Hi-Hindi..." And I saw, it is blood, flowing from her left side.
"NOOOO!" I began to shake my head in anguish and despair. I took off my jacket and imediately pressed it onto her wound.
Sinalo ko ang kaniyang ulo and I felt the same thing. There was blood. My body was frozen.
BINABASA MO ANG
After Lifetime
Teen Fiction[AFTER SERIES #1 | COMPLETED] [MAJOR EDITING] A destiny shaped from prayers and hardships can still fall out of love after all. Everything Hannah wished for was already there. She just couldn't get whether she misshaped or misunderstood the whisper...
