SİYAHIN ÖTEKİ YÜZÜ "KİTAP OLDU" 4. Baskısıyla raflarda" #wattys2015

18.Bölüm Şok!

Multimedyayı açın dinleyerek okuyun❤️

Zeynep çantasını alıp kalkarken kolunu tutan elin sıkmasına aldırmadan gitmeye çalıştı. Yanındaki kişi konuşmaya başlayınca gidip gitmemekte tereddüt etti ama gitmek yanı ağır bastı:

"Zeynep eski sevgiline yıllar sonra bir merhabayı esirgemezsin sanıyordum."

Zeynep bakmak istemediği yüze dönüp baktığında korktuğunun olmadığını görünce rahatladı. Hiçbir şey hissetmemişti. Oysa bu ânı böyle hayal etmemişti. Tokat atacak bağıracak küfredecekti. Belki de ilk kez ağlayacaktı. Düşündüğü gibi olmamıştı. Bu kadar kolay mıydı? Kendini kimsesiz olduğuna lanet ettiren içine ölme isteğinin ilk tohumlarını atan adamı görünce böyle tepkisiz kalmak hiç beklemediği bir durumdu. Gitse ya da otursa? Ne yapacağını bilemez bir ikilemde kalmaktansa yanlışta olsa karar vermek en iyisiydi. Hiç seslenmeden oturdu:

"Yıllar sonra bir merhabayı insan düşmanından esirgemez ama ben insan değilim biliyorsun. O yüzden demeyeceğim."

Zeynep'in karşısındaki kişi lakayt bir tavırla konuşmaya başladı:

"Sana söylediğim sözleri unutmamışsın Zeynep. Sende baya derin izler bırakmışım şimdi daha iyi anladım."

Zeynep sinirlenmek bir yana söylediklerine üzülmemişti bile. Sadece acıyarak tiksinerek yüzüne baktı. Bu adam hayatımda bir ilk, hayatımın dönüm noktası demişti bir zamanlar. Şimdi öyle düşündüğü için kendinden tiksiniyordu:

"Sen bende iz bırakamazsın Aksel. Şimdi seni görünce ne hissettim biliyor musun?"

Aksel yüzündeki ukâlâ gülümsemesini büyütüp kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı:

"Biliyorum tabii Zeynep. Kalbin çarptı ve beni nasıl özlediğini fark ettin. Aşıksın bana hadi ama saklama duygularını bunu görebiliyorum."

Zeynep acı ve alaylı bir gülümsemeyle yüzüne baktı. Hiç değişmemişti. Çantasını alıp tekrar kalktı. Yüzündeki alaycı ifadeyi bozmadı:

"Öyle bilerek avut kendini. Sen kendi hissettiğini benim için söyleme. Seninle yaptığımız son konuşmadan sonra kalbim durdu benim duyamazsın Aksel mümkün değil. Duygularımı saklamam ben. Umarım bu seni son görüşüm olur. Sen bana insan değilsin demiştin ya o zaman sana cevap verememiştim. Bugüne kısmetmiş. Karşılığını verip gidiyorum sende benim için bir hiçsin!"

Zeynep çantasını alıp hızlı adımlarla gece kulübünden çıkıp motoruna bindi. Neredeyse boş olan yolda hızla motorunu sürerek evine gelip içeri girdi. Bu kadarı fazla gelmişti artık. Yıllar sonra kendini mahveden insanla karşılaşmak her ne kadar beklediği gibi olmasada sarsılmıştı yine de. Hislerini yokladığında bomboş hissetti kendini. Duyguları gerçek olsaydı bir parça da olsa kırıntısı kalırdı. Ona baktığında hissettiği; karşısındaki duvara baktığında ne hissediyorsa oydu. Birine güvenip hata yapmış ve bedelini çok ağır ödemişti. O gün ettiği yemini hâlâ tutuyordu. Erkeklere ona güvendiği gibi güvenmeyecekti. Bir kez kandırılmıştı ikinci kez olmasına asla izin vermeyecekti. O yüzden sulu yapışkan erkeklerden nefret ediyordu. O bakışları nerede olsa tanıyordu. Keşke alarmı duymasaydı,kalkmasaydı, gitmeseydi. Gitmişti ama ne kadar düşünse de yapacak bir şeyi yoktu. Bir gün de huzurla yatsa ne olurdu? Deliksiz rahat bir uyku çocukluğundan beri uyumamıştı. Küçükken dayak yerim korkusuyla uyuyamazken büyüyünce böyle olaylar yüzünden uyuyamaz olmuştu. Şimdi yine uyuyamayacağı bir uyku için yatağına yatıp gözlerini kapattı.

***

Kerem hastaneden ayrılır ayrılmaz arabasını hızla eve sürdü. Nurgül kapıyı açar açmaz onu eliyle bir tarafa itip kendini odasındaki duşa attı. Suyun altında gözlerini kapatıp uzun süre durdu. Kafasında bastırıp cevap vermediği sorular yığın halinde tekrar dönüp geliyor ve bu da zihnini yoruyordu. Üzerini giyinip aşağı indi. İnokxun hakim olduğu mutfağa geçip Nurgül'ün masaya koyduğu yemekten bir kaç çatal aldıktan sonra tabağı itip kalktı. Kış bahçesine geçip oturdu. Gökyüzünü gri bulutlar istila etmiş hafif çiseleyen yağmur kış mevsiminin gelmek üzere olduğunu haber veriyordu. Sehpaya değip yankı yapan fincan sesiyle kendine geldi. Fincanı alıp kahveden bir yudum aldıktan sonra yanından hâlâ gitmeyen Nurgül'e sert bir şekilde konuştu: