SİYAHIN ÖTEKİ YÜZÜ "KİTAP OLDU" 4. Baskısıyla raflarda" #wattys2015

9.Bölüm Uzun Gece

"Wattpad de olan arızadan dolayı yorumlarınızı cevaplayamadım özür diliyorum. Zar zor okudum ama hepsini yine de. Güzel yüreğinize sağlık beni yorumlarınızla çok mutlu ettiniz ediyorsunuz da.Bu bölüm kaç kez silindi yazdım bilmiyorum umarım hatalarımı hoş görürsünüz.

MULTİMEDYA GERÇEKTEN YAŞANMIŞ ÇOK BÜYÜK BİR AŞK HİKAYESİNİN MÜZİĞİ TAM ZEYKER'E YAKIŞIR BİR MÜZİK. ŞİDDETLE TAVSİYE EDERİM BÖLÜMÜ HİSSEDEBİLMENİZ ADINA... Bu bölümü "KAYIP" hikayesinin yazarı Ceren'e ithaf ediyorum.Zeyker dışı bir hikaye okumak isterseniz bakmanızı tavsiye ederim.Ceren bana o güzel videoları hazırlayan Kış Masalından beri beni yalnız bırakmayan tatlı okurum.Hepinize iyi okumalar 💜💜💜

Zeynep kahvesini içtikten sonra ellerini açıp iyice arkasına yaslanıp gözlerini kapattı. Mesainin başlamasına yarım saat vardı. Dün kim nöbetçiyse işleri o yapacaktı o yüzden rahattı. Dün Yağmur'un yaptıklarını düşündü. Sonra sabah Feride'nin eve gelmesini. İçinde yaşadığı için bilmiyordu ama çok zordu son bir ay içinde yaşadıkları. Sanki son bir ayda zor şeyler yaşamıştı(!) Gözlerini bu hayata açtığından beri zorluk yaşıyordu ama olaylar çok üst üste gelmişti. Yorulduğunu hissediyordu artık. Uzmanlık için attığı adım, hedeflerine biraz daha yaklaştırsa da zorlukları da beraberinde getirmişti.

Engin hocayla aynı ortamda çalışacağını öğrendiğinde işlerinin rast gittiğini düşünmüştü. O heyecanla gelmişti ilk gün hastaneye. Sonrasında Kerem denilen şizofren adam karşına çıkınca her şey alt üst olmuştu! Engin hoca sağır ol demişti ama bu Kerem için geçerli değildi! Sabrettikçe adam tepesine çıkıyordu. Onu düşünürken dahi kalp ritmi yine bozulmuştu.

Nefesini düzensiz almaya başlayınca gözlerini açıp başını indirdi hemen. Adam hayatının düzenini bozduğu gibi kalbinin düzenini de bozmuştu. Yüzüne değen damlalarla ayağa kalkarken başını gökyüzüne çevirip düşen yağmur tanelerine baktı. Kış geliyordu yine. Bir de doğumgünü vardı sanki ne zaman doğduğu belli gibi. Ellerini önlüğünün cebine koyup dalgın ağır adımlarla içeri girerken geçen gece evine gelirken yaşadığı olay geldi. Kerem orada hayatını kurtarmıştı.

Sonrasında pişman olduğu bir olayla  kurtarmıştı hayatını. Ne işi vardı o saatte orada? Yapmak zorunda değildi ama yapmıştı ama nasıl olmuştu? Yanakları alev alev yanmaya başlayınca yine ağır adımları durdu kaldı öyle. Gözlerini kapattı o geceyi hatırladı tekrar. Kim vurduya gidebilirdi ama olmamıştı. Hem de tipsiz dediği Kerem sayesinde! Ertesi gün olan olaylar yüzünden konuşamamıştı. Hayatının karşılığına bir teşekkür çok değildi çünkü.

Sonra kendine yaptıkları geldi aklına. Savaş ilan etmişti düpedüz! Zeynep gözlerini açıp derin bir nefes aldı karmakarışık olmuştu yine. Elleri cebinde ağır ağır içeri girdi.

Kerem gözlerini kırpmadan Zeynep'i izliyordu. Kahvesini içtikten sonra ayağa kalkıp içeri gelirken aniden durmasını düşünmesini sonra içeri girmesini hepsini izledi tek tek. Ellerini cebinden çıkarıp masasının başına geçti. Asistanıyla savaşa girmişti. Bu daha önce  hiç yapmadığı bir şeydi. Niye yapıyordu? Onu her gördüğünde sinirleniyordu. Dün ameliyathanede ilk kez işine konsantre olamamıştı. Yanına yaklaşınca elleri titreyip terlemeye başlamıştı. Ameliyata devam edemeyeceğini anlamıştı. Tek çaresi vardı onu oradan uzaklaştırmak! İşte yine sinirleri bozulmuştu aklına gelince!

Açık olan kapısının önünden Zeynep'in geçtiğini görünce baktı sadece. Gece nöbetine çok vardı daha. Her şeyi geceye saklamıştı.

Sıkıntıyla masasına oturup elleriyle yüzünü kapatıp düşünmeye başladı. Ne yapıyordu? Ne için yapıyordu? Sıradan bir asistandı işte! Bu kıza neden bu kadar kafa takıyordu? Ondan duyduğu sözleri daha önce kimse dememişti kendine. Benzettiği karakter geldi aklına"chucky"! Doğru söylüyordu bir farkı yoktu ondan. Annesi de demişti zaten kendine daha farklısını. Annesinin sesi kulaklarında çınlarken gözlerini sımsıkı kapattı. Duymak istemiyordu ama gözlerini kapatıyordu. Hızla masadan kalkıp vizite çıktı asistanlarla beraber.