SİYAHIN ÖTEKİ YÜZÜ "KİTAP OLDU" 4. Baskısıyla raflarda" #wattys2015

32.Bölüm 25'e 5 Kala

Multimedyayı açın kahvenizi içerken bölümle bütünleşin. Bir kaç bölüm geçiş bölümü arkadaşlar. Geçen bölüm güzel yorumlarınızı okudum ve duyarsız kalamadım. Bölüm sizler için hemen yazıldı tarafımdan. Îyi okumalar hepinize.

Önemli not:
İnstagramda Siyahın Öteki Yüzü diye bir hesap açılmış yeni öğrendim. Hesabı açan kişiyi arkadaşlarım taciz etti ama kim olduğunu öğrenemedim. Buradan sürpriz yapıp #Söy hesabı açan kişiye teşekkür ederim. Arkadaşlarım gizemli okuru taciz etti ama kim olduğunu öğrenemedik. Gizemli okuruma tekrar teşekkürler... ️İyi okumalar ☕️❤️

Zeynep gözüne giren yoğun ışıktan dolayı kırılan kapıdan içeri kimin ya da kimlerin girdiğini göremeyip gözlerini kapattı. Odasının ışığının yanmasıyla gözlerini açıp bakarken içeri giren iki kişiyi hiç tanımadığını fark etti. Adım atamıyor kımıldayamıyor sadece bakıyordu. Boş anlamsız korkak donuk... İki adam içeri girer girmez atakta öyle duran Zeynep'e bakıp ellerindeki silahı üzerine doğrulttular. Zeynep silahın namlusuna bakınca daha öncede hissettiği ölümün soğuk nefesini bu kez ensesinde hissediyordu. Bu kez daha farklıydı. Daha yakındı. Gözleri kırpma refleksini kaybetmişcesine namluya bakıp kaldı. Ne dua edebiliyor ne yardım çağırabiliyor ne de yerinde kıpırdayabiliyordu. Gözlerini kaldırıp kendini vuracak katilin dahi yüzüne bakamıyordu. Dizlerinin kendini daha fazla taşıyamadığını hissetti. Başı dönüyordu. Ne olduğunu anlamadan diz kapakları gevşedi ve dizlerinin üzerinde yere düştü. Nefes alıp almadığının farkında bile değildi. Yoksa ölmüştü de bilmiyor muydu? Ölüm böyle bir şey miydi? Kulaklarını tırmalayan sesle yerde olan titreyen ellerinden destek alıp başını kaldırıp bakmak istedi ama yapamadı. Gözlerini kapattı yarı açık ağzını dahi kapatamıyordu. Ölmediyse bile bunlar ölüm belirtisiydi:

"Kimse gelmeden işini bitir hadi!"

"Yok abi ben yapamam sen yap."

"Ne demek yapamam lan patrona ne diyeceksin!?"

"Abi benim bunun yaşlarında bacım var yapamam."

"S.çarım lan bacına! Çekil kenara ben yaparım ödlek!"

Zeynep artık dermanı kalmayan titrek elleriyle yerden destek almaya çalıştı ama yine yapamadı. Silahtan gelecek sesi beklerken adamın sinirli sesi odayı çınlattı:

"Hay ben bu işin anasını babasını! Senin silahı ver lan kurşun bitmiş. Şimdi işi bitirip çıkmıştık."

Zeynep zorla ağzını kapatıp titremesi artan ellerinden güç alırcasına içinden haykırdı:

"Allah'ım günahlarımı affet!"

Duyduğu silah sesiyle kollarındaki derman bitip yere yığıldı. Gözleri yarı açık bir şekilde bakarken duyduğu sesler birbirine karıştı. İşte 24 yıllık hayatı 25'e 5 kala burada tükenmişti. Kimsesiz yalnız çaresiz aciz...

***

"Zeynep iyi misin!?"

***

"Zeynep aç artık gözlerini!"

***

"Kahretmesin Zeynep bir ses ver!"

***

"Zeynep güzelim lütfen aç gözlerini."

Zeynep ara ara eko halinde sesleri duyuyor ama ama tepki veremiyordu. Gözlerini araladı flu bir şekilde gördüğü ama ne olduğunu anlamadığı görüntüyle gözlerini tekrar kapattı. Bir süre sonra tekrar açtı görüntü yine bulanıktı. Boğazı kupkuru olmuş yutkunmakta zorlanırken tekrar gözlerini açtı. Bu kez görüntüler daha netti. Gözlerini açtığında gördüğü şeye bir anlam veremedi. Diliyle dudaklarını ıslatmaya çalıştı ama dilinin dudağından hiçbir farkı yoktu." Su" diyebildi zoraki kimden istediğini bilemeden. Dudaklarının arasına giren pipeti ağzını zorla kapatıp içti. Kurak topraklara su gelircesine içtikçe açıldı hayat buldu. Suyu dahi içerken yorulup biraz ara verip içmeye devam etti. Suya kanınca gözlerini açtı. Yarı açık gözlerle bakarken gördüğü kişiyi algılayamadı. Yutkunup gözlerini tekrar kapattı: