SİYAHIN ÖTEKİ YÜZÜ "KİTAP OLDU" 4. Baskısıyla raflarda" #wattys2015

5.Bölüm Özledin mi Beni?

Zeynep Kerem'in yanında taviz vermemişti ama kalbi deli gibi çarpıyordu. Adam düpedüz meydan okumuş ilk günden kendine düşman kesilmişti! Yine Yağmur'a dayanıyordu ucu hepsi onun yüzünden olmuştu! Yüzünde soğuk bir öfkeyle hızla yürürken asistan odasına gelip oturdu sinirden nefes nefese kalmış bir şekilde. Kimse yoktu odada. Zeynep ellerini yüzüne kapatıp sıkıntılı bir nefes alıp başını kaldırdı. Arkasına yaslandıktan sonra gözlerini kapatıp düşünmeye başladı. İlk günden ters dönmüştü her şey .Engin hocasının anlattığı hikayedeki sağır olan kurbağayı unutmuştu ve ilk adımı atar atmaz düşmüştü. Oysa kendine söz vermişti niye vazgeçmişti hemen?Hiç beklemediği yerden hiç ummadığı şeyler olmuştu. Elin Amerikalısı, kızılderili, katil ,hasta demişti ama sebebi vardı ! Yağmur'u korumak içindi hepsi. Bunları dediği adam katil oyuncak chucky gibi çıkmıştı karşısına. Gözlerini açtı. Kararını vermişti. Taviz vermeyecek Engin hocasının güvenini boşa çıkarmayacaktı! Derin düşüncelere daldığı halinden sıyrılıp saatine baktı. Yemek zamanı gelmişti. Hastanenin yemekhanesine çıktı çok canı istemiyordu; ama akşama kadar hastanede olacağı için yemesi lazımdı. Yemeğini alıp boş olan duvar yanındaki masaya geçti. Yemeğini yerken doktorlar tek tek gelmeye başladılar. Zeynep suyunu içerken başını kaldırınca Kerem'in yanında Engin hocayla birlikte içeri girdiğini gördü. Bardağı masaya koyup başını öne eğdi. Eline telefonunu alıp bir şeylere bakıyor gibi görünüp onları görmeyecekti aklınca.

Kendini görürler, yanına gelirler korkusuyla kalbi deli gibi çarparken korktuğunun olmadığını anlayınca rahat bir nefes aldı. Yemeğine devam ederken başını kaldırdığı anda karşılaştığı karanlık bakışlarla kalbi yine çarpmaya başladı. Engin hocanın sırtı kendine dönüktü ama Kerem yüzü kendine dönük bir şekilde oturuyordu. Kalbinin çarpıntısı artarken yanağıyla beraber kulakları da yanmaya başlamıştı. Soğuk yüz ifadesini değiştirmeden umarsız bir şekilde gözlerini kaçırdı. Korktuğunu belli etmeyecekti bu adama. Hep duyardı diğer doktorlardan "hoca bana taktı " lafını. Bu söz lise döneminde kaldı zannediyordu. Bunu arkadaşlarından duyunca çok şaşırmıştı ama o şaşırdığı olayı bizzat yaşıyordu şimdi! Ekmeğinden bir parça koparıp ağzına atarken karanlık bakışların üzerinden gitmediğini hissedince ağzında ki lokmayı nasıl çiğneyeceğini unuttu. O an aklına gelen ağzında ki ekmeği Kerem denilen adamın karşısında çıkarmak isteği o kadar şiddetliydi ki ama yapamazdı istediği bu olsada! Yüzünün yanması iyice artmaya başlayınca daha fazla dayanamayıp kalktı yerinden. Dişlerinin arasından "gözünde arpacık çıkar umarım"diyerek tepsiyi alıp bitiremediği yemeği alıp götürdü. Hiç bakmadan dışarı çıkarken o karanlık bakışların çıkana kadar kendini takip ettiğini anlayıp yumruklarını sıkarak kendini bahçeye attı. Öğle arası bitene kadar hava alacaktı. Bakış insanı boğar mıydı? Zeynep boğulmuştu o bakışlardan. Biriyle konuşma ihtiyacı hissetti kimse de yoktu konuşacağı hem konuşsa ne konuşacaktı? Ne diyecekti? Oflayarak bahçedeki banka oturdu. Ne güzel başlamıştı ilk günü hastanede ta ki o Kerem denilen uyuz gelene kadar! Psikopattı adam işte başka açıklaması yoktu. Geç geldi diye yapılacak bir şey değildi kendine yapılan ama yapmıştı işte anlayış özürlü!

Zeynep saatine bakıp içeri girdi. Engin hocayla konuşacak Kerem'le çalışmak istemediğini aralarında kalması şartıyla anlatmaya karar verdi. İcap olayı vardı bir de daha. Nöbeti kıdemli asistan tutardı ama altından kalkılamayacak bir vaka geldiği zaman icapçı uzman çağırılırdı. Kendi nöbetçiyken öyle bir durum olurdu kesin bunu kaldıramazdı.

Oflayarak içeri girdi. Engin hocanın yanına gitti ama bulamadı odasında. Kıdemli asistanlardan Tamer Zeynep'i görünce yanına çağırdı:

"Zeynep bir bakar mısın?

Zeynep Tamer'in yine bir iş yaptıracağını anlamıştı elindeki dosyaları görünce. Sesini çıkarmadan yanına gitti uzattığı dosyaları alıp onu dinlemeye başladı: