The Emptiness in her

Chapter 32

Two years had passed na ikasal ako kay mac, Hindi rin ako makapaniwala hindi rin makapaniwala ang barkada na tanga pala talaga ako. Tuwang-tuwa naman si marcus dahil daw may mommy na siyang tunay.

Noong gabing sinundan ko siya ay wala siyang ginawa kundi umiyak at mag pasalamat bumawi siya sa loob nang dalawang taon na pag kukulang niya.

Si oliver wala na akong balita hinanap ko siya pero noong itanong ko kay ash dahil may kasangga siya sa airport dahil nga isa siyang piloto doon ko nalaman na umalis siya hindi raw pwede sabihin ang lugar dahil masyado na raw pribado iyong info na iyon, Ang laki nang kasalanan ko kay leo sobra at ang laki nang utang na loob ko sa kanya pero tama siya kung siya ang pipiliin ko ay hindi ko siya pinili dahil mahal ko siya pinili ko siya dahil sa konsenya ko at hindi niya ako deserve hindi niya deserve ang ganoon.

"Baby.." Saad ni mac asa eroplano kami patungong japan kasama si marcus honeymoon ito pero wala kaming magagawa gusto sumama ni marcus.

Mas naging close rin kami ni marcus halos ayaw na niyang humiwalay sa akin.

"Hmm?" Sagot ko kay mac si marcus naman ay tulog.

Hinawakan ni mac ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Thank you talaga sobra. Kung hindi ka bumalik ewan ko na lang kung ano pa kami ni marcus." Nakangiti niyang saad.

"Tss, Iyan na naman ang drama mo!" Pang aasar ko.

"Huwag ka na ulit umiyak ang panget mo eh." Natatawa kong saad.

"Kapal mo naman ikaw nga ang pangit mong umungol." Pang-aasar niya.

"Hoy huwag ka maingay kapag na rinig ka ni marcus sisipain kita palabas nang eroplano!" Asa gitna ako si marcus kasi ay gusto sa window.

Maya-maya ay may nag salita na hudyat na paalis na ang eroplano.

"Ladies and gentlemen, good morning. Welcome on board flight EF87G3 this is Captain Ashley Joy Meira speaking and I have some information about our flight. Our flight time today will be 8am and our estimated time of arrival in Japan  is 12pm local time. Thank you and have a nice day!"

"Ang pambata talaga nang boses ni ash amp!" Saad ni mac oo si ashley ang piloto hindi  naman ito ang unang beses na siya ang piloto nung umalis kaming barkada ay siya rin ang piloto inaasar pa nga siya ni mark.

Nakatulog ako apat na oras mula pilipinas ang byahe patungong Japan mag tatagal ka lang sa airport and everything hanash.

Pag dating sa hotel ay humiga agad ako sa pagod nakipag usap ako kay ashley kanina bukas din daw ang balik niya sa pilipinas  kaya hindi na raw siya makikiepal sa amin, bano talaga.

Kung tatanungin niyo ang trabaho ko  naka leave ako at si mac, si mac ay isang engineer. head engineer kabog diba, Ako naman ay patuloy na pinapalawak ang ospital at pinapakalat sa kahit saang lupalop ng bansa iyon ang pangarap nila mom and dad at nga pala nagalit sila sa akin nung una pero sinuportahan pa rin ako wala raw silang magagawa kapag pag mamahal ang umiral.

"Daddy, Can we go to Disney land na?" Saad ni marcus.

"Kain muna tayo anak tapos harajuku bukas na lang ang disney land para buong araw hapon na kasi." Paliwanag niya kay marcus tska inutusan maligo sinunod naman siya ni marcus.

8yrs old na si marcus ang laki na ambilis.

"Baka gusto mo na rin mag bihis?" Tangina nitong lalaking ito ang attitude bakit ba na baliw ako sa kanya?

"Ang attitude mo may regla ka ba?!" Singhal ko.

"Wala naman, Talagang sinave ko itong araw na ito para sundan si marcus." Malokong saad niya tumayo na akong at tumungo sa room namin may cr din doon dahil iba ang mangyayare pag tumambay pa ako roon sa sala.

May dalawang room ang hotel namin isa kay marcus at sa amin ni mac may sala rin malaki may balcony pa.

Matapos mag ayos ay umalis na kami kumain muna kami tapos tumungo sa harajuku mga shops lang iyo, Iba't- ibang shops.

"Mom, Gusto ko iyon" Turo ni marcus sa laruan na robot or ewan ko ano yan madami pang iba kaya tumungo kami roon.

"Babe, Huwag mo i spoil iyan andami nang laruan sa bahay." Singhal ni mac.

"Edi sa'yo na yung asa bahay laruin mo." Pambabara ko sa kanya.

Dahil nga ma attitude siya inirapan ako AHHAHAHA!

"SIge anak pumasok ka na tapos kumuha ka nang basket iyon oh bibigyan kita nang sampung minuto para kuhanin lahat ng gusto mo 'pag tapos mo puntahan mo kami rito." Tuwang-tuwang nag tatalon si amrcus.

"Yay thanks mom, You're the best always!" Hinalikan niya ang pisngi ko tska tumakbo sa loob.

"Sige i spoil mo sabi ko sa'yo yung bahay natin parang factory na ng laruan!" Singhal na naman nang ma attitude na ito.

So kailangan tulungan ko si marcus suyuin ang tatay iya para hindi magalit.

Kinuha ko ang kamay niya at hinawakan ito...

"Hayaan mo masusundan naman." Hinalikan ko ang pisngi niya.

Mac niyo kinilig namula eh!

"Dyan kayo magaling sa pahalik halik niyo sa akin mag ina!" Akala mo naman tutol siya.

"Pag ganyan kung ilan ang laruan na binili ni marcus ganon dapat ang halik!" KIta niyo na? Ganyan iyan.

"Teka..." Saad ko tska bumitaw sa pag kakahawak.

"Saan punta?" Tanong niya.

"Pigilan ko na si marcus." Kunwareng saad ko.

"Heh! Bawal tara rito nag i enjoy na ang bata!" Hinatak niya ako kaya tinawanan ko siya.

Niyakap niya ako at hinalikan ang noo ko, Isa lang ang natutunan ko sa mga pinag daanan ko iyon ay yung iba pala talaga kapag mahal mo talaga ang tao andoon yung pakiramdam na safe ka at para kang asa ulap, Tama nga si maxine si mac pa rin. Mali pala, Si mac hanggang ngayon siguro talagang pinilit ko lang ang sarili kong tabunan siya nakagamit pa at nakasakit pa ako nang ibang tao dahil sa kagaguhan ko.

Pero ang masasabi ko lang masaya ako, Masaya ako sa feeling ni mac masaya ako dahil nahanap ko na yung tahanan ko nahanap ko na ang kulang na parte nang mundo ko.

"I love you, My love." Saad ko habang nakatingin kay mac.

"I love you." Hinalikan niya muli ang noo ko.

Ito na ata ang pinaka malaking blessing na ibinigay sa akin ni God kahit na bago ko na kuha ay puro pag papakatanga muna.