ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္႐ွိတယ္(completed)

part 4(Zawgyi)

အိပ္ခန္းျပတင္းမွာ တပ္ထားတဲ့ လိုက္ကာစေလးေတြက တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလမွာ လြတ္လပ္စြာ လြင့္ေျမာေနၾကသည္။မ်က္လံုးကို အတင္းဖြင့္ကာ အိပ္ရာကို အားယူကာထလိုက္သည္။

ခပ္လွမ္းလွမ္း စားပြဲထက္မွာ တင္ထားတဲ့ စားပြဲတင္နာရီေလးက မနက္ခုႏွစ္နာရီထိုးဖို႔ တစ့္္ငါးမိနစ္လိုေသးေၾကာင္း ျပသေန၏။

ပြေနတဲ့ဆံပင္ကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္
အသာအယာၿဖီးလိုက္ၿပီး ေစာင္ကိုပါ တစ္ခါတည္းေခါက္လိုက္၏။ခန္းဆီးစမ်ားကို
ဆြဲဖယ္ရင္း အေညာင္းညာဆန္႔လိုက္ေတာ့ မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေနရတာက စံပယ္ပင္ေလးမွာ ပြင့္လန္းေနတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးမ်ား။

မ်က္ႏွာကို အျမန္သစ္ကာ ဇကာေသးေလးကိုယူၿပီး
ျခံထဲဆင္းလာလိုက္သည္။ခူးထည့္လိုက္ေတာ့ စံပယ္ပြင့္ေလးမ်ားဟာ ဇကာေသးေသးထဲမွာ
ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ သင္းပ်ံေနေသာ ရနံကို ႏွလံုးသားထဲထိေအာင္ မွတ္ထားလိုက္၏။

ေႂကြပန္းကန္ျဖဴေလးျဖင့္ စံပယ္ပန္းေလးမ်ားကို ဘုရားမွာကပ္လႉၿပီး ဆုေတာင္းေနမိသည္က ေမေမက်န္းမာေရး အျမန္ေကာင္းလာေစဖို႔။

ေမေမ့အတြက္ခ်န္ထားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးမ်ားကို သီထားလိုက္သည္။ေခါင္းၿဖီးတိုင္း ကြၽတ္လာတဲ့ေမေမ့ဆံပင္ေထြးေတြေၾကာင့္ ေမေမ့ဦးေခါင္းထက္မွာ အရင္လို ဆံထံုးႀကီးႀကီးမ႐ွိေတာ့။ဆံပင္ ခပ္ပါးပါးသာ က်န္ေတာ့၏။

မနက္စာျပင္ဆင္ကာ ေမေမ့ကို သြားႏိႈးမည္လုပ္ေတာ့ အခန္းထဲမွပင္ ေမေမထြက္လာ၏။
ၾကည္လင္ေနေသာ ေမေမ့အျပံဳးကို ကြၽန္ေတာ္ အျပံဳးတစ္ခုျဖင့္လက္ခံယူရင္း စံပယ္ပန္းကံုးေလးကို ေမေမ့ထံ ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ေမေမက ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေခါင္းထက္မွာ ပန္လိုက္၏။

"သား ေစ်းသြားေတာ့မလို္႔လား"

"ဟုတ္တယ္ ေမေမ။မနက္စာျပင္ဆင္ၿပီးၿပီးေနာ္။ေမေမစားဖို႔ပဲ လိုေတာ့တယ္ ေဆးေတြပါတစ္ခါတည္းထုတ္ထားတယ္ေနာ္ေမေမ"

ခပ္ျမန္ျမန္အစီရင္ခံေနေသာ သားျဖစ္သူကို ေငးၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြက ဝဲမိ၏။
ဒီလို လိမၼာၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးကို  ထားခဲ့ရေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့စိတ္က လူကိုသတ္၏။