မ်က္စိေ႐ွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ ျခံႀကီးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေမေမအတူေနခဲ့တဲ့ျခံထက္ ႏွစ္ဆမကက်ယ္ဝန္းသည္။ျခံတံခါးဝဆီမွ အိမ္အဝေရာက္တဲ့အထိ ကားတစ္စီးစာ ကြန္ကရစ္တို႔ကို ခင္းထားၿပီး ေဘးတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ အလွစိုက္ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းတို႔က ပနံသင့္ေနသည္။အရိပ္ရအပင္ေတြစိုက္ပ်ိဳးမထားတာေၾကာင့္ ျခံအလယ္မွာ႐ွိတဲ့ စံအိမ္ႀကီးက ထီးထီးမားမား တည္႐ွိေန၏။
ႏွင္းဆီပင္ငယ္မ်ားကိုေတာ့ အိမ္နဲ႔နီးရာမွာ ပန္းအိုးႀကီးငယ္တို႔နဲ႔စိုက္ပ်ိဳးထားၿပီး ေရပံုမွန္ေလာင္းျခင္းေၾကာင့္ အရြက္ႏုတို႔နဲ႔ေဝဆာလွသည္။
"ကဲ..လူေလး ေရာက္ၿပီ၊သယ္ရမယ့္ ပစၥည္းေတြထားခဲ့ေနာ္၊အဘသယ္ခဲ့ေပးမယ္"
"ေနပါေစအဘ၊ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းေတြက သိပ္မပါပါဘူးဗ်၊ကြၽန္ေတာ့ဘာသာပဲ သယ္ခဲ့လို႔ရပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ေနရမယ့္အခန္းကိုသာ လိုက္ျပေပးပါ"
"အဘေနာက္ကလိုက္ခဲ့လူေလး"
ေခတ္မွီပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ားနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ တစ္အိမ္လံုးက အဆင့္အတန္းျမင့္မားေသာ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကို ေဖာ္က်ဴးေနသည္။ၾကမ္းခင္းေႂကြျပားမ်ားကေတာ့နင္းရက္စရာပင္မ႐ွိေလာက္ေအာင္ ေတာက္ေျပာင္ေနသည္။
"ေရာက္လာျပီလား၊ဧည့္ခန္းထဲလာခဲ့ပါအံုး"
ေမေမဆံုးတဲ့ေန႔မွာ ျမင္ဖူးခဲ့တဲ့အန္တီက ေဖေဖ့ရဲ႕တရားဝင္အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ သိခဲ့ၿပီးသားျဖစ္သည္။တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔စူး႐ွလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲပါ။ထိုင္ခံုမွာ ေအးေဆးစြာထိုင္ရင္း ေႂကြျပားေပၚမွာ ထင္းေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္အရိပ္ကိုသာ ျပန္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
"မင္းေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာစရာ႐ွိတာေျပာထားရမွာေပါ့ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီခင္ဗ်"
"မင္းကို ဒီအိမ္ကိုေခၚတယ္ဆိုတာ မင္းေဖေဖရဲ႕ဆႏၵတစ္ခုတည္းနဲ႔ဆိုတာမင္းသိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ ၊ၿပီးေတာ့ မင္းကိုငါက ၾကည္ျဖဴတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ မထင္ထားနဲ႔ေနာ္၊ငါကမင္းကို ႏွိပ္စက္မယ့္လူမ်ိဳးလဲမဟုတ္ဘူးဆိုတာလဲ တစ္ခါတည္းသိထားပါ"
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲမွာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္႐ွိတယ္(completed)
Romanceျမတ္ႏိုးရေသာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္အေၾကာင္း
