Huisje boompje, baby?

24

Louis

'Omg, lieverd gefeliciteerd!' Kate rent op April af en geeft haar een knuffel. 'Thanks' zegt April schor. ik aai door haar haren en kijk vertederd naar Lucas (picture of lucas beside), mijn zoontje die ligt te slapen in April's armen. 'Mam?' vraagt April. 'Wil je hem vasthouden?'. Brooke springt dolgelukkig op pakt het pasgeboren wezentje vast. 'Ha schat, dit is oma, omaaaa, wat ben je mooi' kirt ze. 'Hij is nog een beetje rimpelig' lach ik. 'Och, na een paar dagen is dat weer weg' zegt Jay. Iedereen is er. Op Max na die in het vliegtuig naar huis zit. Hij was zijn boyfriend opzoeken in Mallorca, ofzo. 'Laat Lucas anders maar rond gaan' grinnikt April, alsof het een mandje dropveters is. Lucas is een prachtig kindje. Hij heeft bruine haartjes, de oogkleur weten we nog niet, hij heeft zijn ogen nog niet open gedaan. Om April heen zweven ballonnen met teksten erop. Daisy en Phoebe blijven op Lucas heen staan om hem te beschermen. Lottie loopt alleen maar te roepen dat ze nu tante is en hoe schattig hij wel niet is. 'Als jij wat groter bent gaan we samen shoppen' zegt ze steeds. Zelfs Ivy heeft Lucas vast gehad, maar ze is niet zo goed met baby's dus gaf ze hem snel door. Hij ligt nu dolgelukkig in de armen van mijn moeder, en Peter -April's vader- heeft zijn voetjes vast. Allebei die voetjes passen zo in een vuist. 'Hier, lieverd, pak jij hem maar weer' zegt Jay tegen mij. Ik pak Lucas voorzichtig over en kijk naar zijn kleine gezichtje. Er gloeit iets van binnen. Ik kan het niet uitleggen. Lucas was een grote en sterke baby, dat zeidden de artsen. Het gebeurde maar zelden maar hij hoefde niet in een couveuse. We moeten vanacht nog wel blijven. Met zijn drieën. 'Maar hoe zit het nou tussen jullie?' vraagt Janey. Ja... goede vraag. Hoe zit het tussen April en mij. Ik kuch even. 'April, wil je mijn vriendin zijn?' vraag ik. April lacht even en knikt. Ik geef haar een kus, en probeer Lucas niet te pletten tussen mij en de bedstang. Er gaat een vertederde 'ahh' langs iedereen. We kijken allebei naar Lucas. 'Hij is van ons, hij is ons DNA... April pakt zijn handjes. En langzaam gaan zijn oogjes open. Hij kijkt me raar aan. 'Lucas!' zeg ik enthousiast. 'Ik ben het, papa'. 'Blauwe oogjes...' zegt April. 'Ik had veel verwacht, bruin of groen misschien maar geen blauw' zeg ik. 'Een van de zeven schoonheden' zegt Brooke. 'Ken je die niet?' vraagt Kate. Ik knik. Amandelvormige ogen, donkerhaar met lichte ogen of andersom, dus precies wat Lucas heeft. Sproeten, een spleetje tussen je voortanden. Dat had ik, tot de ortho het weghaalde, een moedervlekje boven je lip. Uhmm... Lange gekrulde wimpers, zoals mijn moeder en kuiltjes in je wangen; dimples. 'Lucas, doe is even voor mama lachen!' zeg ik. Maar heel eigenwijs luistert hij niet en doet hij zijn oogjes dicht. Louis legt hem weer bij mij. Ik denk terug aan de bevaling. Het was geen pretje maar alles wat je daarna krijgt is meer waard dan goud of geld. Eerst werd hij bij mij gelegd daarna knipte Louis de navelstreng door en de dokter zette er zo'n rare klem op. Even daarna werd hij meegenomen voor onderzoek. En toen kreeg hij wat te drinken en mocht Louis hem vasthouden. Het was zo magisch, het moment dat hij bij mij lag. Dat zal ik nooit vergeten al wordt ik 100. Na een halfuurtje mocht iedereen binnenkomen, ook vrienden, niet alleen familie. Louis heeft beschuit met muisjes gemaakt en er zijn zoveel foto's gemaakt dat ik er een boekenlast vol albums mee zou kunnen vullen. Er komt een dokter in een witte, lange jas binnen. 'Goedenmiddag' begroet hij iedereen. Daisy loopt op de meneer af en begint te praten. 'Bent u een dokter?' vraagt ze. De dokter knikt en gaat op zijn hurken zitten. Op Daisy's hoogte. 'Ik wil later ook een dokter voor baby'tjes worden, want nu ben ik al tante en dat vind ik heel leuk want Lucas is heel lief hoor' zegt ze. De dokter lacht. 'Dat is leuk, we kunnen hier af en toe wel wat hulp gebruiken. Doe maar goed je best op school, goed leren dan kun je ook dokter worden' zegt hij, en hij gaat weer rechtop staan. Daisy knikt. 'Oké'.

April

Ja, overduidelijk Louis, hij lijkt precies. Bruine haren, blauwe ogen. Ik heb ook blauwe ogen maar niet zo fel. Ik kijk naar Lucas in zijn bedje. Hij ligt alweer te slapen. Ondertussen wordt iedereen de kamer uitgejaagd door de dokter, we moeten rust hebben. Zijn woorden. Louis blijft hier slapen dus er wordt een bed gebracht. Ik ben moe, niet normaal. Ik heb moeite mijn ogen open te houden. Louis trekt Lucas mutsje verder over zijn hoofdje. Hij trekt hem er steeds af. Misschien heeft hij dat wel van ons allebei, dat eigenwijze. Hij denkt nu al te weten wat het beste is voor hem en hij is nog geen dag oud. Ik laat mijn ogen dichtvallen en val in slaap.

01.00 uur. Tijd voor een flesje. Ik mag nog niet teveel op staan dus Louis doet het maar. 'Heb je gevoeld of het flesje niet te warm is?' vraag ik machteloos. Louis knikt. 'Maak je maar geen zorgen, mevrouw, hij doet het keurig netjes' zegt ze nachtverpleegster. Ugh, ze werkt me op mijn zenuwen. Louis pakt Lucas behendig op met een arm en stopt het flesje in zijn mond. 'Zo, die had honger' zeg ik, als na anderhalve minuut het hele flesje al leeg is. 'Nu moet hij boeren' zegt de verpleegster. Dat weten we, dat heb je al 3 keer gezegd muts. Louis legt een doekje op zijn schouders een klopt op zijn rugje terwijl hij zachtjes op en neer beweegd. Het duurt even maar dan: BURP. 'Het is maar goed dat u een doekje om uw schouders uit' giechelt de verpleegster. Ugh. 'Kleine slijmbal' grinnikt Louis. Hij legt Lucas weer in zijn bedje, aait hem even over zijn bolle wangetjes en gaat weer in zijn eigen bed liggen. Pff, ik kan niet meer slapen. Dus ik besluit op twitter te kijken. @Louis_Tomlinson: Can't believe I am going to be a dad! (picture of the tweet next chapter) Dat heeft hij waarschijndelijk gestuurd toen hij ook zijn moeder belde. Cute. Louis en ik zijn nu helemaal huisje, boompje, beestje/baby, nu we een setje zijn. De twee jongens waar ik het meest van hou: L&L...

___________________________________________

heyy,

sorry dat dit maar een kort hoofdstuk was maar ik wist niet echt iets meer. Dit is gewoon een beetje bezoek en alles, in het volgende hoofdstuk mogen ze naar huis! yeahh! haha, ik hoop dat het wel een leuk hoofdstuk was. Er komen nog ongeveer 6 hoofdstukken en 2 epilogen. Een epiloog in April's pov en een epiloog en Louis' pov.

byeee x