Huisje boompje, baby?

03.2

(telefoongesprek, B=Brooke en A=April - hoofdpersoon)

B: Hey prinsesje, wat is er aan de hand? Je wedding planner neemt de boel over, we moeten allemaal naar huis, zegt ze

A: Sorry, mam, ik heb de bruiloft af gezegd... Mijn hart ligt bij iemand anders...

B: April! Wat heb je nu weer gedaan... Jason huilt hier de ogen uit zijn lijf - stil maar Jay, misschien komt ze nog terug... - Je wordt zo'n beetje gehaat door heel de familie Rydel

A: maakt me niks uit, Ik leerde een leuke jongen kennen, Louis Tomlinson. Ik hou van hem... We hebben ook seks gehad, mijn hart ligt bij hem. 

B: wat weet je nu van die jongen, je vergooit heel je leven?

A: zeg, aan wiens kant sta jij eigenlijk?

B: de jouwe natuurlijk, maar die arme Jason. 

A: ik ga nu lunchen met Kate en Janey, Ivy gaat naar huis, dag mam

B: ik hou van je liefje, maar doe geen domme dingen

A: ik ook van jou

B: tot straks

A: straks?

B: kom je je spullen niet ophalen?

A: oh ja... tot straks

B: dag engeltje

'Mama?' vraagt Ivy. Ik knik. We lopen het terras op en een heleboel mensen kijken me aan. 'Valt er iets te zien?' vraagt Kate bits. Iedereen draait snel om. Plots sta ik stil. 'D-d-dat is Lou...' fluister ik. Kate, Ivy en Janet volgen mijn blik. Lou draait zich ook om. Ik hoor dat Kate sneller gaat ademen. Hij is ook adembenemed. 'April?' vraagt Louis. "Louis...' zeg ik. 'Waarom ben je niet bij Jason in het gemeentehuis?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'April, ik...' voordat Louis kan uitpraten trekken zijn vrienden heb bij me weg. 'Verboden terrein, kerel' juicht er een. 'Ja, maar die blik, wauw, wat een stoeipoes!' zegt een ander. Ik rol met mijn ogen en wil hem achterna gaan. 'Niet doen' zegt Ivy. 'Als hij echt van je houdt komt hij terug' doet Janey de duit in het zakje. Ik knik. 'Ja...'. Na het toetje is hij nog steeds niet terug. 'Je hebt een man waar ieder meisje van droomt laten staan voor een onbereikbare onenight-stand' concludeerd Kate. 'Ik weet het nu wel, bedankt' zeg ik bot. 'Kom, we gaan'. Als een man staan de meiden op en lopen achter me aan naar de auto. 

Ik zit thuis op de bank met een kop thee. Mijn moeder heeft me allerlei hapjes meegeven van de bruiloft en alle cadeau's aan iedereen terug gegeven. Ze waren goed pist. Dus nu eet ik bonbons, iets met ham en mini-sandwiches. 'Ga je hem bellen?' vraagt Becca. 'Wie?' vraag ik onozel. 'Louis natuurlijk! Hij kan weleens de ware zijn, April!' scheeuwt ze. 'Waar heb ik dat eerder gehoord?' mompel ik. Becca bloost. Ik denk aan de dag dat Becca en ik in de stad waren. We zagen een leuke jongen en Becca vond dat ik erachter aan moest.'Hij kan weleens de war zijn, April!' riep ze. 'Die laat je toch niet lopen, hij vind je super, dsat zie je meteen'. Ik vond het een beschamend, maar tegek idee dat ik straks misschien een blind date had! Ik had nog nooit een blind date gehad en wilde het weleens proberen. En Becca gaf me vaak liefdesadvies. Niet dat altijd hielp, maar ik liet me altijd overhalen. Ik haalde diep adem en liep op de jongen af. 'Hai' zei ik. 'Hallo?' antwoorde de jongen. 'Ik ben April, en jij?' vroeg ik direct. Ik denk dat de jongen schrok, hij was een stuk ouder. ik was pas 16. 'Klaar schatje?' vroeg iemand achter me. De jongen bleek 1: Gay! en 2: hij had al een vriend. Hij vond me helemaal niet leuk, Becca zat er ver naast. 'Dat was een klein foutje...' zegt Becca. 'Nee, Becc, ik wacht even af, hij woont in de buurt dus wie weet.' zeg ik. Becca slaat quasi wanhopig haar ogen ter hemel. 'Goed, goed. Maar je weet dat je de wedding-crasher was op je eigen feest?'. Ik knik. 'Ja...'