Huisje boompje, baby?

22

April pov
'Uit het onderzoek is gebleken...' begint de dokter met een ernstig gezicht. 'Dat de baby nog volledig gezond is!' glimlacht hij. Ik laat een zuch van verlichting. Louis knijpt in mijn hand. Ik kijk hem blij aan. Hij glimlacht breed terug en legt zijn hand op mijn nog steeds zwangere buik. Ik voel dat ik moet huilen van geluk. 'Maar hoe kan het dan dat ze is gaan bloeden?' vraagt Louis. 'De placenta, waar de baby via de navelstreng aan verbonden zit, is een stukje losgeraakt en is gaan bloeden' zegt de dokter, die met de pen in zijn hand frummelt. 'Maar hoe weten we dan of hij niet helemaal gaat loslaten?' vraag ik bezorgd. 'Dat weten we niet, dus zodra de baby 8 maanden is gaan we u wee-opwekkers geven en dan laten we de baby geboren worden. Mocht dat niet lukken doen we het via een keizersneede' vertelt de dokter. 'Maar dat is al over 2 weken' zegt Louis verschrikt. Ik knik. 'Maar ik moet dat babybedje nog in elkaar zetten...' zegt hij. 'Dat wilde mijn vader doen, hoor' zeg ik. Louis trekt een pruillipje. 'Is dat niet de taak van de vader?' zegt hij. Ik leg mijn hand op zijn hand. 'Als jij dat wil doen, het bedje is all yours' zeg ik. Louis gaat met zijn andere hand door mijn haar. De dokter loop de kamer uit om rolstoel voor me te regelen. Ik mag namelijk al naar huis. 'We zijn zojuist aan het noodlot ontsnapt' zeg ik. Louis knikt en veegt een van mijn tranen weg. 'Wat hebben ze allemaal onderzocht?' vraagt hij. 'Bloeddruk, hartkloppingen, ze hebben echo's gemaakt en heel erg veel gevraagd' zeg ik. 'Ons kleine wondertje gaat over twee weken al geboren worden' zegt Louis. 'Is dat een probleem?' vraag ik bezorgd. Louis schud zijn hoofd. 'Ik zou een huis in Barcelona moeten verkopen maar daar kan ik zo een medewerker naar toe sturen dat is geen probleem. Ik ben alleen bang...' zegt Louis. 'Waarvoor?' vraag ik verbaast. 'Dat ik geen goede vader ben' zegt Louis. Ik pak zijn gezicht tussen mijn handen. 'Lou, het komt goed, dit doen we samen' zeg ik, om hem vertrouwen in te praten. 'Maar ik ben geen kinderen gewent' zegt Louis. 'Ik ook niet' zeg ik. 'Maar dit kunnen we, en de eerste dagen krijgen we hulp van de kraamzorg, en we krijgen vast een geweldige baby' zeg ik. Louis knikt. Ik laat zijn gezicht los. De dokter komt terug met een rolstoel. 'De komende twee weken moet mevrouw in bed blijven. Mocht het eerder gaan bloeden bel de ambulance, die brengt jullie naar het ziekenhuis en dan laten we de baby geboren worden met een kijzersneede' zegt hij. Louis knikt braaf. Hij tilt me op als een bruidje en zet me in de rolstoel. Ik schud de dokter de hand, en Louis doet hetzelfde.'Ontzettend bedankt' zegt hij. De dokter glimlacht. 'Het is geweldig dat we ons kindje niet kwijt zijn, ik had het mezelf nooit vergeven' gaat Louis verder. De dokter trekt even een raar gezicht, maar trekt dan weer zijn dokters-gezicht. 'Tot ziens' zegt hij. 'Dag' zeg ik. Louis rijdt me de kamer uit, naar de uitgang om naar huis te gaan.

Louis pov

'Het was niet jouw schuld' zegt April vanuit haar rolstoel als ik haar in de auto zet. 'Wat?' vraag ik, en kijk even in haar vermoeide ogen. 'Dat ik bloedde' zegt ze. 'Oh... dat... tsja... soort van' mompel ik. 'Hoezo?' vraagt April verschrikt. 'Ik wilde eerst niet dat je zwanger was' zo, dat is eruit. 'Huh?' vraagt April. 'Ik dacht dat je gelukkig was met Jason' zeg ik eerlijk. April kijkt voor zich uit. 'Niet dus'. 'Mis je hem?' vraag ik. 'Soms, en jij Jennifer?' vraagt April. 'Nee, nooit' zeg ik. Ik druk de gaspedaal in en rijd naar huis. 'Pas op voor de heuvels' zegt April. 'Of course' zeg ik. 'Heeft de dokter wel vertelt of het een jongen of meisje zou worden?' vraag ik, terwijl ik het stuur naar rechts draai. 'Nee, maar ik heb het gezien op de echo' grinnikt April. 'En?' vraag ik doodnieuwschierig. 'Dat zal een verrassing blijven' plaagt April. 'Alsjeblieft??' smeek ik. 'Nooit' zegt April. Ik zucht diep. 'Weet je...' begint April naar een tijdje stilte. 'Wat?' vraag ik. 'Die kleine apenkop heeft er voor gezorgd dat ik weer the Last Song niet kon afkijken' lacht April. 'Last song?' vraag ik. 'Ja, dat is een film. ik ben er al wel 100 keer aan begonnen maar ik heb hem nog nooit afgekeken' legt April uit. 'Oh... dan gaan we die morgen kijken, je moet toch de hele dag liggen' stel ik voor. April knikt instemmend. Ik parkeer de auto en til April naar binnen, en leg haar op bed. 'Ga je al weg?' vraagt April als ik naar de deur loop. 'Wil je dat ik blijf dan?' vraag ik blij. April knikt slaperig. 'Dan blijf ik' zeg ik, en ga naast haar op bed zitten. Ik veeg een pluk haar voor haar ogen weg, ze slaapt al. Ik grinnik. 'Lou...' vraagt ze. Oh, ze slaapt dus toch niet. 'Ja?' vraag ik. 'Ik hou van je' zegt April. Mijn hart slaat over. 'Ik ook van jou' antwoord ik. 'Weet ik' zegt April. Ze zucht een keer en dan is ze echt weg. In dromeland. Ik ga aan de andere kant van het bed liggen met mijn kleren nog aan. Ik ben moe. Moe van deze hele ochtend. Het begint net licht te worden buiten. Maar het voelt alsof het midden in de nacht is. Ik kan het niet laten om nog even naar haar achterhoofd te staren. Niet dat daar iets te zien is, maar gewoon al het idee dat ze naast me ligt, met ons kindje. We lijken net een kersvers gezinnetje. Alles huisje, boompje, beestje. Dat is zoals die dokter er waarschijndelijk tegenaan keek. Dat we man en vrouw waren. Ik hoor gekraak, als April op haar rug draait. Zij weet of we een dochter of een zoon krijgen. Ik wil het ook weten. Ik doe mijn ogen dicht, en val in slaap.

'Eay, Louis! Slaapkop' wekt een stem me. Ik doe mijn ogen open en kijk in recht in 2 paar blauwe pretoogjes. 'Goeiemorgen' zeg ik met mijn zware ochtendstem. 'Goeiemorgen!' zegt April. 'Ap, doe rustig en ga liggen, straks wordt hier een baby geboren' zeg ik. 'Ja, ik lig toch nog' zegt ze. 'Je bent vanochtend heel veel keer gebelt'. Ik veer op en pak mijn telefoon van het nachtkastje.'Mam, mam, mam, mam, mam' lees ik mompelt voor. 14 gemist oproepen van mijn moeder. Ik bel haar. 'Ha, lieverd' zegt ze als ze opneemt. 'Hai, mam' zeg ik. 'Waarvoor belde je?' 'ik wilde weer eens langskomen met je zusjes, het is al even geleden' zegt ze. 'Leuk' zeg ik oprecht. 'Woon je nog steeds bij April?' vraagt mijn moeder. 'Ja' zeg ik. Mijn moeder en halfzusjes van mijn moeders kant kennen April al. Ze zijn al eens langs geweest. 'We zijn er om 2 uur, oké?' vraagt ze. 'Is goed' zeg ik. 'Doe April de groetjes van me, doegg' zegt mijn moeder voor de ophangt. 'Doe ik, doei!'. Klik, opgehangen. 'Komt je moeder langs?' vraagt April. Ik knik. 'Mijn zusjes ook, en je moest de groetjes hebben' zeg ik. April knikt. En legt handen op haar buik. Er klinkt gerommel. 'We hebben honger' zegt ze. 'Ik ga al' lach ik, ingaand op de hint. 'Thanks' zegt April.

April pov

Louis heeft net mijn haar in een prachtige - kuch kuch - knot gemaakt als de deurbel gaat. Triiiiing. 'Je moeder' zeg ik. Louis knikt. Hij hobbelt de trap af en zwaait de deur open. 'Louis!' kirt ze vrolijk. 'Mam' zegt Louis. Ik hoor hem gewoon glimlach. 'Is April er niet?' vraagt ze. 'Jawel' zegt Louis. 'Maar ze meot op bed liggen' 'is de baby er al?' vraagt een zusje, Phoebe volgens mij. Of Daisy. 1 van de tweeling in elk gaval. 'Nee lieverd, wel bijna, over 2 weekjes pas' zegt Louis. 'Maar ze is toch pas 7,5 maand?' vraagt Johanna (Jay) verschrikt. 'Nee, we hebben gisteravond een klein probleepje gehad' zegt Louis. 'Nee toch' zegt Jay. Ze komt het huis binnengelopen. 'Mag ik naar haar toe?' 'ja' zegt Louis. Ik hoor hakken op mijn houten trap, en Jay komt binnen gelopen. 'Ha lieverd, alles oké?' vraagt ze. Ik heb haar pas 2 keer gezien maar ze noemt me nu al lieverd. Ik mag haar wel. 'Jahoor' glimlach ik flauw. Jay schud mijn kussen op en ik ga iets rechter zitten. Louis duwt zijn zusjes de kamer in en komt snel naar me toe. 'Voorzichtig' waarschuwt hij. 'Ja papa' grinnik ik. 'Hij zorgt wel voor je niet' knipoogt Jay. Ik knik. Louis trekt een raar gezicht en gaat drinken halen. 'Kom maar zitten hoor' zeg ik tegen de 4 meisjes terwijl ik op het bed klop. Lottie, Fizzy, Daisy en Phoebe komen aan de rand van het bed zitten. 'Wordt het een jongen of een meisje?' vraagt Daisy nieuwschierig. 'Zeg je niks tegen Louis?' vraag ik. De meisjes schudden driftig hun hoofd. Ik wenk met mij hand dat ze dichterbij komen en fluister zo zacht dat zelfs Jay het niet hoort. 'Echt?' vraagt Phoebe. Ik knik. 'Mag ik een keer babykleertjes mee komen?' vraagt Lottie enthousiast. 'Natuurlijk' zeg ik. Louis komt binnenlopen, wiebelt met een dienblad. 'Ik weet lekker als of je een meisje of een jongen krijgt' zegt Phoebe, en steekt haar tong uit. Fizzy legt snel haar vinger voor haar lippen. 'Hou je mond jij' lacht Jay. Louis rijkt iedereen wat drinken aan. 'Mag ik het nog steeds niet weten?' zeurt hij. Ik schud pesterig mijn hoofd. 'Wacht jij nou maar 2 weken, oké?' vraag ik. 'Maar iedereen weet het al' pruilt Louis. 'Ik ook niet' zegt Jay. 'Laten wij maar geduldig wachten, hè schat' zegt Jay. 'Ahh' zucht Louis. '26 en hij luistert nog steeds naar zijn moeder' Lottie rolt met haar ogen. 'Jij bent gewoon een onhandelbare puber, Lottie' grinnikt Louis. 'Jahoor' zegt Lottie. 'Lottie' zegt Jay scherp. 'Maar waarom wordt de baby al met 8 maanden geboren?' vraagt Jay bezorgd. 'De placenta is een stuk losgeraakt, en ze willen wachten tot de baby 8 maanden is dan is er namelijk minder kans op complicaties, alleen de baby moet dan nog wel een maand in de couveuse' legt Louis uit. 'Hoe wist je dat dan?' vraagt Fizzy.  'Ik bloedde' zeg ik. 'Waren jullie niet doodsbang?' vraagt Jay meedelevend. 'Jawel' zegt Louis. 'Die idioot was bang dat het zijn schuld zou zijn' grinnik ik. Louis glimlacht verlegen en zijn wangen kleuren roze. Schattig eigenlijk. 'Ja, dat is weer echt iets voor Louis. Hij lijkt heel stoer van buiten maar vanbinnen houdt hij misschien wel van je' zegt Jay. Ik knik maar. Ik weet dat hij van me houdt, en ik van hem. Dat is gisteren nog bewezen... Ik had het eigenlijk niet verwacht maar... misschien... kunnen we echt ooit een... relatie starten?

__________________________________________-

heyy!!

jullie dachten toch niet sirieus dat ik de baby dood zou laten gaan :'D. Nee, dat zou ik zielig vinden voor Louis... Ook al is het mijn eigen verhaal. Ik ben er inmiddels uit of de baby een jongen, meisje of maybe wel allebei wordt ^^ maar dat is nog een verrassing, mwuahaha. En ik weet eigenlijk al hoe ik het hele verhaal laat eindigen, ik denk dat er nog ongeveer 6/7 hoofdstukken komen, en dan is het boek klaar :(, maar er komt ook nog een Epiloog online, dus eigenlijk worden het nog 7/8 hoofdstukken. Als iemand niet weet wat The Last Song is, de filmcover staat hiernaast.

byeee x