Huisje boompje, baby?

12

Ik wordt 's ochtend vroeg wakker, de bel gaat. Ik kreun en loop naar de deur. Ik kijk snel in de spiegel en fatsoeneer mijn haar. Ik knipper een paar keer met mijn ogen een open dan de deur. Ik kijk in donkergroene ogen, het oogwit was niet wit maar rood. Appelroze wangetjes met mascarastrepen, een rozegestifte mond in een pruillipje getroken. Lange, dunne vingers met rond gevijlde, paarsgeglitterde nagels vegen tranen onder lange wimpers weg. De andere hand haalt een lange, zachte, glanzende, donkerblonde lok langs haar kleine oortje weg. Haar dunne, gebruinde lichaam trilt. Haar lange benen trillen, haar vrouwelijke, sierlijke armen trillen. Met een sierlijke beweging veegt ze een traan af aan een witte skinnyjeans, ongetwijfeld van een duur merk. Er vallen wat tranen op een crêmekleurig, dun blousje met een grote, slordige strik. Ze tikt zenuwwachtig met haar nudekleurige naaldhakken. Als ze nog wat tranen wegveegt rinkelen parelarmbanden aan elkaar. Haar schouders schokken, waardoor haar oorbellen gaan trillen, ook parels. Een snik ontsnapt uit haar keel. Ik kijk naar de grond, en zie haar voeten, er is een zwart, klein vlindertje getattoërd op haar enkel. Onika. Staat eronder geschreven in sierlijke letters, de naam van haar zusje. Ik kijk haar recht aan. 'Jennifer' zeg ik. 'L-l-lou'

'Dus h-h-hij maakte h-het met m-m-me ui-uit' huilt Jennifer. Ze zit op mijn bank een doos tissue's weg te huilen. Ze veegt mascara onder haar ogen weg. Ik heb net haar levensverhaal aangehoort, of nou ja, haar verhaal van het laatste jaar. Toen ze met haar nieuwe vriend in mìjn huisje was gaan wonen is het slecht gegaan. Hij ging vreemd met zijn medewerkers in zijn bedrijf en nam regelmatig meisjes mee naar huis als Jennifer uit was of een weekendje weg. Ze heeft hem op heterdaad betrapt toen ze hem wilde verrassen op het werk. Hij lag met een secetaresse op zijn bureau, zoals je weleens in films ziet. 'En d-d-de e-enige naar wie-ie ik t-toe k-kon was j-jij, L-lou-is' stottert ze. 'Waarom ik? En stop met huilen, daar wordt je echt niet knapper van' zeg ik geïrriteerd. Wauw, die meid kan goed toneel spelen. Een flauw glimlachje komt over haar gezicht. 'S-sorry... maar, ik wist dat jij me zou binnenlaten, en ik weet dat ik je veel pijn heb gedaan. M-maar ik heb er voor moeten boeten' zegt ze. Ik rol met mijn ogen. Sure, wat vervelend hè. Oké misschien was het wel echt vervelend maar ik heb nog veel meer pijn gehad. 'En toen je net d-de deur open deed, wist ik dat ik nog van je hield, en het dom was om je te verlaten' gaat ze verder. Ik kijk haar aan met grote ogen. 'Of je hield van mijn bankrekening' mompel ik. 'Wat?' vraagt Jennifer. 'Niks' zeg ik nonchalant. Jennifer schuift dichterbij, en dichterbij, en dichterbij. Haar gezicht is nog geen 10 centimeter verwijderd van de mijne. Ik kan de gouden vlokjes in haar ogen tellen. 'Dus, kunnen we het opnieuw proberen?' vraagt ze terwijl ze sexy op haar lip bijt. Fuck, ze weet dat ik dat niet kan weerstaan. 'Uhm... Jennifer, ik weet niet of, uhm, niet wel zo'n uhm goed idee is' zucht ik. Jennifer pakt mijn kin vast met haar koude handen. Ze sluit haar ogen en drukt haar zachte, lippen met perziklipgloss op mijn mond. Ik duw haar een beetje van me af. 'Jennifer, wil je alsjeblieft gaan, ik moet nadenken' zeg ik. Jennifer trekt haar puppyogen. 'Niet doen' zeg ik streng. Haar mond is in een pruillipje getrokken. 'Jennifer, wil je gaan?' vraag ik. Haar blik veranderd van sip naar boos. 'Wat jij wilt' zegt ze bits. 'Je komt er wel uit toch?' vraag ik terwijl ze opstaat. Ze glimlacht geforceerd naar me. 'Ja, dankje' zegt ze. Ik sla mijn armen over elkaar en denk na over de afgelopen weken. 'Wacht, Jennifer?' vraag ik. Haar ogen lichten op. 'Ja, Louis?' vraagt ze. 'Heb jij gaatjes in mijn condooms geprikt?' vraag ik. Ze wordt rood. 'Ja' zegt ze. 'Waarom?' vraag ik verbaasd. 'Ik wilde een kind met je' zegt ze simpel. Ik trek een wenkbrauw op en kijk haar vragend aan. 'Misschien dat je me dan vroeg of ik mevrouw Tomlinson wilde worden' zegt ze simpel. Ik slik. 'Niet gelukt, helaas' zeg ik. 'Ja, ik ben naar het ziekenhuis en alles geweest, maar vroeger ben ik eens van de draaimolen afgevallen met mijn buik op een steen, sindsdien kan ik geen kinderen meer krijgen' legt ze uit. 'O, oké, waarom heb je dat nooit verteld?' vraag ik. 'Ik vond het niet nodig' lacht Jennifer voor ze wegloopt. Zodra de deur dichtvalt begin ik te huilen. Te huilen zoals ik nog al zolang niet meer gedaan heb. Ze heeft me niet alleen gebruikt voor mijn geld, maar ook voor mijn naam, en fucking sperma! Die meid is ziek, die meid moet naar een gesticht voor wanhopige sletten! Ik loop naar boven en laat me op mijn bed vallen. Ik kijk naar de draad van een microfoon, die ik achter mijn kleding in mijn kast heb bewaard. De draad loopt onder de deur door. Vroeger als klein kind wilde ik zanger worden. Ik luisterde naar de muziek van mijn kleine zusjes, waar ik nooit iets aanvond. En heb toen zelf leuke muziek gezocht, ben ze mee gaan zingen. En tot mijn verbazing klonk het echt niet slecht. Alleen het is zo moeilijk om hoog in de muziekbusiness te komen. Het was onmogelijk. Ik heb meegedaan aan X-Factor maar ik kwam niet in de live finales. Het was leuk, ik ben op tv geweest en mijn familie was trots op me. Maar ik als 19-jarige jongen kon er niet om lachen. Sindsdien heb ik niet meer gezongen. Waarom ik die microfoon nog heb weet ik niet. Het is niet eens zo heel lang geleden. Pas 4 jaar geleden, maar ik ben zoveel veranderd sinds toen. Ik open mijn kast en de paal+microfoon klettert op de grond. 'Zou hij het nog doen?' vraag ik hardop aan mezelf. Ik steek de stekker in het stopcontact en druk op de knop. Ik pak mijn laptop en zoek de audio van "You found me" op. Hebbes. Ik hoor de bekende dreunen in mijn hoofd. Thingthing-thingthing-thing. Ik kan het deuntje helemaal meespelen op de piano. Ik zoek naar de juiste tekst. Ik ben het een beetje kwijt.

'Lost ans insecure. You found me, you found me. Lying on the floor. Surrounded, surrounded. Why'd you have to wait? Where were you? Just a litte late. You found me, you found me.'

Wauw, wat voelt dat lekker. Ik krijg kippenvel van mezelf. Het is zo lang geleden dat ik heb gezongen. Ik heb het wel gemist. Zonder dat ik het het door heb lopen de tranen over mijn wangen als ik "Look after you" zing. Het is altijd mijn lievelingslieds geweest. Of nou ja, sinds ik fan ben van The Fray. Tranen lopen over mijn wangen.

"Oh oh oh, oh oh oh. Be my baby. Oh oh oh, oh oh oh. Ohoooohooo. Oh oh oh, oh oh oh. Be my baby, and I'll look after you. And I'll look after you."
*youtube video: Look after you - Louis Tomlinson. Video beside*

'Tommo?! Tommo?!' hoor ik iemand schreeuwen. Ik stop snel met zingen en schuif mijn microfoon in de kast. Ik kijk in de spiegel. Mijn ogen, ze zijn rood. Je kunt zien dat ik gehuilt heb. Zayn komt mijn kamer binnen. 'Louis, wat is er?' vraagt hij. 'Zei ik dat je binnen mocht komen?' vraag ik. Zayn haalt zijn schouders op. 'Huilde je nou?' 'nee!' zeg ik. 'Wat dan? heb je geblowd?!' vraagd Zayn. Ik schud heftig mijn hoofd. 'Misschien heb ik wel gehuild' fluisterde ik. 'Waarom?' vraagt Zayn. 'Is er iets met je zusjes?'. Zayn weet hoeveel mijn zusjes voor me betekenen. Ze zijn werkelijk alles voor me. 'Nee, gelukkig niet' zeg ik opgelucht. Het kan dus erger. 'Wat dan?' vraagt Zayn. 'Jennifer was hier'