18

579 17 4
                                    

April pov

'Maar ik ga vechten voor je, hoe meer stappen je achteruit zet hoe sneller ik je in een hoekje zal drijven, hoe sneller in dichterbij kan komen, ik ga vechten April, of je dat wilt of niet, maar ik wil je, ik zal je krijgen en ik zal voor altijd van je houden'... Louis' woorden blijven door me heen spoken. Na hij dat had gezegd, kreeg ik tranen in mijn ogen, probeerde ze weg te knipperen, slikte ik de brok in mijn keel weg en knikte. Ik knikte, en zei niks. Ik draai op mijn zij en kijk naar de klok. 02.57 uur. Ik zucht en ga rechtop zitten. Tegenover mijn bed hangt een spiegel. Ik lijk the Grinch wel. Mijn haar staat rechtovereind en ik heb wallen. Goed zo, April, gaat Louis je echt leuker mee vinden zeg. Ik sta op en loop een rondje door onze hotelkamer. 'Uhh, April? Wat doe je' klinkt de schorre ochtendstem van Ivy. 'Lopen, dat hoor je toch' zeg ik geïrriteerd. 'Ga slapen' zegt Ivy. 'Ik wil uitgaan' zeg ik. 'Ik heb teveel energie' 'ik ga niet met je uit, ga slapen' zegt Ivy. 'Kom op, Ivy, ik kan er toch ook niks aandoen' zeg ik. Ivy kreunt even en stopt dan haar hoofd onder een kussen. Die is dus nog pissig. 'Ik weet niet wat je bedoelt' zegt Ivy na een lange stilte. 'Dat weet je best' zeg ik. 'Nee niet waar, ik vond Louis toch niet echt leuk' zegt Ivy. 'Je weet dus wel waar ik het overheb'  zeg ik. 'Oké, goed, jij wint, en ja hij was leuk, maar ja, als mijn zus zo'n mannen-inpikker is heb ik maar pech' zegt Ivy terwijl ze weer recht gaat zitten e me vijandig aankijkt. 'Volgens mij pikte jij hem van mij in hoor, Iv' zeg ik bitchy. 'Hoezo dat nouweer?!' roept Ivy. 'Misschien omdat ik zijn fucking kind draag?!' schreeuw ik terug. Sorry Louis, sorry dat ik je verraden heb, het moest er toch een keer van komen? 'Wàt zeg jij?' roept Ivy. 'Eey, gurlzz, hou jullie bek eens dicht, het is kwart over 3 's nachts!' schreeuwt Kate. 'Nee, nee, Katie, maak Janey en Max wakker, spoedvergadering!' roept Ivy door de muur. 'Die zijn al wakker door jullie takkenherrie' schreeuwt Kate. Ik gooi mijn kussen naar Ivy. 'Hallo, ooit van geheimen bewaren gehoord, als... zussen onder elkaar?' vraag ik. 'Dit is een te belangrijk geheim, meid, weet hij het zelf al?' vraagt Ivy. Ik knik. Ivy d'r mond valt open en ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden, wat technisch gezien wel kan met bezine... 'Wat zei hij?!' vraagt Ivy. Ik blijf stil. Met veel geroezemoes komen Janey, Max en Kate onze kamer binnen. 'Wat is er zo belangrijk om me na 3 uur slaap wakker te maken?' vraagt Max terwijl hij tegen de deurpost leunt en op zijn duimnagel bijt. 'April is geen gemene mannen-inpikker maar dat ben ik?!' zegt Ivy. Kate haalt haar wenkbrauwen op en Janey kijkt wat schaapachtig naar ons. 'April draagt Louis' kind' zegt Ivy. 'Gossie, kind, weet hij dat al?' vraagt Max onverschillig, niet eens verbaast. 'JA?!' gilt Ivy. 'Mag ik zelf ook nog wat zeggen?' vraag ik. 'Nee!' brullen Kate, Janey, Max en Ivy in koor. 'Oké....' zeg ik. 'Maar volgens mij gaat het hier wel om mij!' 'hou je bek, wat zei hij?' vraagt Janey. 'Dat ging ze me net vertellen' zegt Ivy. 'Ik mocht niks meer zeggen' zeg ik. 'NU, April, wij zitten hier vol spanning te wachten, schiet op ja?' zegt Kate. 'Mensen, mensen, mensen, rustig!' zegt Janey. 'April vertel eens rustig precies wat er is gebeurt op het strand' zegt Max. 'Hebben jullie een uur?' vraag ik sarcastisch. Alle 4 knikken ze. 'Oké...' begin ik. 'We waren daar dus met zijn alle, en Louis en ik staarden elkaar zo aan, maar niemand had iets door, het werd me teveel ik liep weg. En toen kwam Lou achter me aan...' 'Lou?' vraagt Janey. 'Ja hou je bek en laat me mijn verhaal doen' zeg ik. 'Hij begon het gesprek heel droog met ''Hai''. Ik wilde een gesprek met hem hebben, alles vertellen, maar ik wilde het niet, maar ik wilde het wel... Hij vroeg of hij mocht zitten. Dat kon ik hem niet verbieden natuurlijk, dus ik knikte. Hij vroeg hoe het met me ging en of ik zwanger was. Stomste vraag ooit, natuurlijk?! Zelfs een blinde kan dat zien! Maar goed. Hij wist niet wat hij moest zeggen zei hij tegen me. Toen zei ik "je bent niet verplicht hier te zitten, je mag best teruggaan'' of zoiets. Maar hij wilde hier zitten zei hij. Nou, cool, fijn, bedankt, niet dus. Ik werd kwaad en toen vroeg ik wat hij hier deed, hij vroeg hetzelfde, ik zei "ik zei het het eerst" en hij daarna "ik daarna" toen gaf ik me over en vertelde dat iedereen me haatte, kwam er zo'n standaard uitspraak, "ik haat je toch niet", grr, daar werd ik dus alleen maar veel chagerijniger van. Ik vertelde dat iedereen uit Jason's familie me haat. Hij maakte een grapje waar ik NOG chargerijniger van werd. "Meestal haat je man je niet, bla bla bla. Ik vertelde toen dat ik hem had laten zitten op zijn eigen bruiloft. En toen kwam de vraag over de baby' zeg ik. 4 paar ogen, DAT ZIJN ER DUS 8 IN TOTAAL, kijken me dwingend aan. 'En toen zei je dat hij van hem was?' vraagt Janey. 'Niet direct' antwoord ik. 'Wat zei je dan?' vraagt Ivy. 'Dat het niet Jason's kind was... toen viel het kwartje bij hem' vertel ik. 'God en toen?' vraagt Janey. 'Meen je dit?!'' schreeuwde hij' zeg ik. 'Ik siste dat ik het ook niet wilde maar dat er niks meer aan te doen was, Louis zei dat hij niet wist of hij boos moest zijn maar dat het ook zijn fout was en dat ik er niet alleen voor op hoefde te draaien' zeg ik. 'Wat een gentleman' zegt Janey. 'Dus, ik hoef niet bij de bevalling te zijn?' vraagt Kate twijfelend. 'Dat hoefde je sowieso al niet, jij blijft lekker op zo'n plastic stoeltjes in de wachtkamer zitten' zeg ik. 'Maar ik was nog niet klaar: ik zei dat ik geen hulp nodig had. Hij zei dat hij het "heerlijk" vond met me - ik moest moeite doen niet te lachen - hij vertelde ook dat hij stiekem een condoom had gebruikt maar dat die kapot was door een ex ofzo... ik vertelde dat ik mijn pil was vergeten en het dus mijn schuld was. Hij vroeg of ik ergens spijt van had. Ik schudde nee, hij zei ook dat hij nergens spijt van had. Hij stelde voor het samen te doen als vrienden, vond ik prima. Hij zei ook... dat... hij van me hield, geloof ik...' zei ik, en keek ze één vor één aan. 'En ik hou ook van hem. Maar we konden niet opeens een relatie beginnen. Dat weten we allebei, maar hij gaat voor me vechten, hoeveel het hem ook kost...' 'lieverd, wat houdt je tegen?' vraagt Max. 'De tijd' antwoord ik. 'We kennen elkaar niet eens, ik ken hem als Seksgod en hij mij als dronken slet... We moeten elkaar eerst leren kennen' 'wat een cliché' zegt Max. HIj hangt uit het raam met een sigaret tussen zijn vingers. Hij neemt een flinke trek en blaast de rook uit als een draak. 'Gadverdamme, Max, doe weg dat stinkspul, niet in mijn kamer en niet in de buurt bij mijn kindje'. Ik ga weer op bed liggen. Half 4 inmiddels. 'Ik sla mijn ontbijt morgen over, dan slaap ik nog' kreunt Ivy. 'Ik ook' gaapt Kate terwijl ze onze kamer uitloopt, gevolgt door Max en Janey. 'Weltrusten' 'goodnight' 'sleep well' 'trusten'.

We zitten met zijn alle op een terassje een glaasje wijn te drinken, of een glaasje cola in mijn geval. En of ik het leuk vond of niet, we zouden gaan zwemmen met de jongens die we gisteren op het strand leerde kennen, inclusief Louis. 'Zullen we zo gaan, we hebben om 3 uur afgesproken en het is kwart voor' zegt Janey. 'Waar is Max eigenlijk?' vraag ik. 'Hij leerde vanochtend een leuke jongen kennen, hij heeft een date' zegt Kate. Ik glimlach. 'Leuk voor hem'. Ik schuif mijn zonnebril voor mijn ogen en pak mijn tas. 'Let's go' zeg ik. Janey gaat betalen en daarna gaan we. Ivy komt naast me lopen en haakt haar arm in de mijne. 'Dus... April...Louis is er ook, neem je hem mee naar de spaaaa?' vraagt ze. Ik rol met mijn ogen en lach. 'Natuurlijk' zeg ik. Ivy begint de stralen. 'Niet' zeg ik. En weg is de stralende blik. 'Jullie vinden elkaar leuk, Peach, waarom laat je hem lopen?' vraagt ze. '1. noem me geen Peach, mijn haar is niet blond meer! 2. ik laat hem niet lopen, we zijn toch vrienden?' vraag ik. 'Oké, ik bedoel waarom geen relatie' zegt Ivy. 'Misschien komt dat nog, ooit...' zeg ik. Ivy glimlacht. 'Da's mijn Peachie' zegt ze. Ik haat die naam. Peach, ze noemde me zo vroeger altijd naar Prinses Peach, van Mario Kart. Omdat ik altijd heel erg blond haar had en hele blauwe ogen. Mijn haar is bruin geworden toen ik ouder werd. Zij is nog steeds blond maar toch blijf ik de Peach in deze familie. Arghh. We lopen het zwembad binnen. Louis en de jongens zijn er al. Louis heeft een beanie op en damn hoe kon ik vergeten dat hij er zo goed uitziet zonder shirt. Dit wordt moeilijk... erg moeilijk.

Huisje boompje, baby?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu