Huisje boompje, baby?

06.2

De stewardess hangt een kaartje aan het handvat van de koffer en dumpt hem op de lopende band, richting het vliegtuig. Dan mogen we verder, gelukkig, als een hindernis overleefd. Dan komen we bij een loketje om ons paspoort te laten zien. Kate graait zenuwwachtig in haar tas. 'Kut!' roept ze. 'Ik ben hem òf vergeten òf kwijt'. Janey legt haar hand op haar schouders. 'Die heb ik in mijn tas, Kate' zegt ze. 'Anders was je bang hem kwijt te raken'. Ik lach. Kate vliegt Janey om de hals. 'O, ja! Dankje!' schreeuwt ze opgelucht. Als alles goed is mogen we weer verder. 'Hindernis nummer 2 overleefd' lach ik. Ivy knikt. 'Ja, ik dacht echt dat je je paspoort vergeten was, Kate!' 'ik ook' zegt Kate. 'Maar Janey heeft me - zoals gewoonlijk -  weer gered...'. Janey maakt een buiginkje. 'Altijd, mevrouw' grinnikt ze. Dan komen we in het reizigersgedeelte. Ivy rent gillend naar een schattig winkeltje met sieraden. 'Kijk nou, wat een snoezig armbandje!' kirt ze. 'Het is zelfs echt diamand' zegt Janey. 'Het is taxfree hier, dus waarom zou je het hier laten liggen als je er veel meer voor moet betalen thuis' zegt Kate. Ivy knikt en loopt naar binnen. Na een tijdje komt ze weer naar buiten met het glinsterende sieraad om haar pols. Het is een smal armbandje met diamandje met een hangertje met een klokje eraan. 'Snoezig' zegt Max. 'Maar ik moet nu echt iets eten, ik sterf van de honger... ik lust wel een heel paard' 'wat kun je toch goed overdrijven, Max' plaagt Kate. Max knikt. 'Zou ik mijn geld aan kunnen verdienen, echt waar!' 'nog zoiets' lacht Janey. 'Nou ja, ze hebben hier geen paard, maar wel een McDonalds?' stelt Ivy voor. We stemmen allemaal mee in en gaan wat eten. Nadat we hadden gegeten. 'Het is bijna tijd voor de vlucht, zullen we gaan?' vraagt Janey. We weten niet hoever het lopen is dus we moeten opschieten. 'Gate E' zegt Max. 'Dat is daar achter, vlak bij de Douglas' wijst Ivy. Snel lopen we erheen. 'Wat betekend taxfree eigelijk?' vraagt Kate. Ik denk na. 'Dat je geen btw hoeft te betalen geloof ik' zeg ik. 'Oh...' zegt Kate. We gaan op een paar stoeltjes zitten om te wachten tot de slurf aan het vliegtuig wordt aangesloten. 'Hoelang nog?' zeurt Max. '10 minuten' zegt Ivy. Max schiet omhoog. 'Neeheee' jammert hij. 'Dat is net zolang als het wachten wij de fucking tandarts!'. Janey geeft hem een tik tegen zijn bovenarm. 'Au? Waarom doe je dat?!' vraagt Max geïrriteerd. 'Zeur niet zo, wees blij dat je mee mag' zegt Kate. 'Oké' zegt Max. 'Yes! We moeten nog 10 minuten wacht, omg, hier kijk als mijn hele leven naar uit. Wachten op een plastic stoeltje met half snurkende mensen en blerende kids om me heen! Joehoe!'. Ik rol met mijn ogen. 'Idioot' zeg ik. 'Word je niet duizelig zo?' vraagt Max. 'Wat?' vraag ik. 'Dat met je ogen rollen, dat doe je echt heel vaak' zegt Max. Ik rol met mijn ogen, alweer. 'Ik zei het toch' zegt Max. 'Max, hou even je mond nu, ik heb vliegangst' bibbert Ivy. Een tijdje later wordt iedereen verzocht in  te stappen. Ze scannen onze instapkaart die we kregen bij de ticketcontrole, en dan lopen we door de slurf naar het vliegtuig. Bij de ingang staat een veel te blije stewardess met veel te veel make-up en veel te blonde haren, met veel te blauwe strepen er doorheen. Jezus wat hebben die stewardesses hier met extreem raar, ovedreven, veel of gewoon irritant. 'Welkom in de Pegassus!' zegt ze, weer veel te enthousiast. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Dat is de naam van het vliegtuig, domme koe' sist Ivy. 'Bedankt, duf schaap' sis ik terug. 'Danku' lacht Janey net zo blij en enthousiast terug. De stewardess kijkt haar raar aan maar glimlacht tegen de volgende passagiers. 'Welkom in het vliegtuig, de Pegassus!' . We barsten in lachen uit. 'Jullie hadden het ook gehoort hè?' hikt Ivy. 'Ja' grinnikt Max. 'Wat een snol zeg' lacht Kate. 'Raar mens' zegt Janey. 'En dat haar! Net een pruik' giechel ik. Ik ga bij het raam zitten, Max zit naast me en daarnaast zit Janey. Ivy en Kate zitten aan de andere kant van het gangpad. 'Let's go on holiday!' schreeuwt Max. 'Max, houd je mond en doe rustig, het is pas 7 uur in de ochtend...' zegt Janey vermoeid. Een sterwardess begint in de microfoon te praten, een andere als die bij de deur, dat wel. 'Goedemorgen allemaal, ik wil jullie allemaal welkom heten in het vliegtuig, de Pegassus. Mijn naam is Fabiënne en uw piloot voor vandaag heet John. Wij leggen u eerst de veiligheids instructies uit' vertelt ze blij. 'Waarom leggen ze die instructies uit?' vraagt Janey. 'Niemand luistert ernaar en mensen met vliegangst doen het bijna in hun broek!' 'omdat je het niet kunt uitleggen als we al aan het neerstorten zijn, natuurlijk' zegt Max. '...Bij de deuren aan de voor-en achterkant. Verder wensen wij uw een hele fijne vlucht. De reis duurt 2 uur en 20 minuten, dan zullen we in het zonnige Mallorca staan! Zodra het lampje boven uw hoofd aangeeft dat de riemen los mogen mag u naar de wc, tot we zijn opgestegen moet u blijven zitten. Verder moeten uw telefonische apparaten zijn uitgeschakeld, voor signalen met wifi, en dat is niet goed voor de motor ons prachtige vliegtuig.Nogmaals een prettige vlucht, en we komen snel langs met een kop thee of koffie' eindigt Fabiënne. 'Ze klonk aardig' zegt Max. 'Te aardig, net zoals dat domme blondje van net, zou ze wel een diploma hebben?' zeg ik. Janey haalt haar schouders op. 'Vast wel, wil iemand kauwgom?' 'kauwgom?' vraagt Max. 'Ja, anders krijg je oorpijn tijdens het opstijgen en afdalen, goed op kauwen' legt Janey uit terwijl de een kauwgumpje uit de verpakking in onze hand popt.  'Thanks' zeg ik. 

_________

hey

ik heb hier heel even het laatste stuk van hoofdstuk 06 neergezet omdat sommige mensen problemen hadden met lezen, ik hoop dat dat nu over is. Bij mijn andere verhalen heb ik daar ook last, dus ik hoop dat het nu opgelost is?

xx