Huisje boompje, baby?

05

'Ik heb een geweldig idee!' zegt Ivy. We zijn een paar weken verder en mijn buikje is al iets dikker, maar ik kan nog wel mijn normale kleding aan. 'Wij gaan, met zijn vieren, 2 weekjes naar Ibiza!' gaat ze door. 'Gaat niet' zeg ik. 'Kom op' zegt Kate. 'Het is een super idee, plus, je kan even ontspannen' 'Ja' doet Janey de duit in het zakje. 'Het kàn niet, ik wil wel maar ik kan niet' zeg ik. 'Oh, de praktijk' zegt Ivy. 'Nou, ja... je hebt toch die knappe student, hij zit toch in zijn laatste jaar?' vraagt Kate. 'Austin?' vraag ik. Janey knikt. 'Ja!' gilt Ivy. 'Misschien kan hij de praktijk dan overnemen?'. Ik zucht. 'Ik kan niet omdat de bestemming niet goed is, Ibiza is een party-eiland?' leg ik uit. 'Daarom moeten we daarheen!' zegt Ivy. Ik geef haar een mep. 'Waarvoor was dat?' snauwt ze. 'Rustig, Iv, ik ben zwanger en kan niet drinken, dus verveel ik me daar dood!' zeg ik. 'Ohh' zucht Janey. 'Boeien, maakt niet uit, dat kind is van een gespierde vader dus is het sterk' verklaart Kate. 'Nee, want er kunnen verschillende complicaties optreden bij mij, maar vooral bij de baby, het kan hersen of hart afwijkingen krijgen of bloedziektes. Het kan ademhalingsprobelemen krijgen en ontstoken longblaasjes, en bovendien-' leg ik uit. 'Stop maar, zuster' zegt Kate. 'We snappen het' zegt Ivy. 'Wat dat je van, Venetië?' vraagt Janey. Ik schud mijn hoofd. 'Te saai' vind Ivy. Kate is het er ook niet mee eens. 'Brazilië' stelt Kate voor. 'Nee dat moet ik prikken tegen ziekte en dat is niet getest op zwangere vrouwen dus misschien is het slecht voor ons' zeg ik. 'Mallorca is toch wel oké?' zeg ik. Katie, Ivy en Janey knikken. 'Oké, dokter' zegt Kate. Ik lach. 'Boeken jullie op vliegticket.nl ofzo? Ik ga even koekjes en thee halen'. Kate knikt. 'Mag Max ook mee?' vraagt Ivy. 'Regelen jullie dat maar, ik vind het oké' zeg ik. Ik ben misselijk. Heel langzaam waggel ik over de keukenvloer naar de waterkoker. Ik houd de waterkoker onder de kraan als ik iets omhoog voel komen. En ren richting de wc en spuw mijn ontbijt en lunch uit in de pot. Janey komt verschrikt aanrennen. 'April? Gaat het wel?' vraagt ze bezorgd. ik knik en veeg met wc-papier mijn mond af. 'Last van hormonen' zeg ik. 'Je ziet wat witjes, ga even liggen ik doe de thee wel' zegt Janey. Ik knik en ga op de bank liggen. 'Hoe moet ik dit nou doen?' vraag ik. 'Wat?' vraagt Kate. 'Voor een baby zorgen en tegelijkertijd een praktijk runnen? De praktijk is er net, dan zou het nu al de afgrond instorten!' mopper ik. 'Maak het goed met Jason' zegt Ivy terwijl ze door de libelle bladert. 'Ja, die ziet me aankomen. Ik heb zijn hele reputatie verpest en hem gedumpt op z'n eigen fucking bruiloft en dan wil ik het goedmaken?' schamper ik. 'Je zou het kunnen proberen, zeggen dat het door de hormonen kwam en net doen alsof hij de vader is' denkt Ivy hardop verder. Ik schud mijn hoofd. We hadden een maand van tevoren geen seks meer gehad, voor de bruiloft bedoel ik dan, en ik ben 9 weken zwanger, 2 maanden en 1 week, god dat is al lang...' besef ik. Janey knikt terwijl ze binnen komt lopen met kopjes thee en gevulde koeken. Ik neem een hap en denk na. 'Ik heb volgens mij te weinig echo's gehad'. Ik pak mijn agenda en blader terug. 'Hmm, hmm, nee laat maar' zeg ik. Kate drukt met een natte wijsvinger de kruimels op haar vingertopje en stopt die in haar mond. 'Kun je over een maand dan wel op vakantie, vanwege de echo's?' vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Dat zien we dan wel. Ivy klapt mijn laptop dicht. 'Geboekt, van 3 maart tot 16 maart' zegt ze. 'Perfect' lacht Janey. Ik surf op mijn mobiel. 'Mijn baby is op dit moment 3 centimeter groot en weegt 2 gram, ooh, dat verklaard mijn overgewicht op de weegschaal' lach ik. Ik lees dat hij of zij nu schouders, ellebogen, knieën en heupen krijgt en de ledenmaten en handen en voeten krijgen meer vorm. 'Omg!' gil ik. 'Mijn baby beweegt al, ik voel er zelf alleen nog niks van...'. Ivy, Kate en Janey zijn enthousiast en brainstormen over namen. 'Ik denk dat het een jongen wordt, Lucas of zo zou leuk zijn' zegt Janey. Ivy schud haar hoofd. 'Een meisje' zegt Kate. 'Mij maakt het niet uit zo lang het maar gezond is' zeg ik. 'Wat een cliché' zegt Ivy. 'Je hoopt toch wel op iets?' 'als kind wilde ik 4 meisjes en een jongen, maar dat vond ik zielig dus werden het 3 meisjes en 2 jongens, maar nu hoef ik echt geen 5 kinderen meer, 2 is genoeg' zeg ik. 'Dus een meisje zou het leukst zijn?' vraagt Kate. 'Weet ik niet' 'come on!' zegt Kate. 'Je hebt toch wel en voorkeur?' vraagt Ivy. 'Houd erover op. Dus welke hotel zitten we?' vraag ik. 'Uhmm... deze' Janey draait mijn laptop om en laat me de afbeeldingen zien. 'zozo' lach ik. 'Ziet er goed uit meiden' 'ja, wij zijn heel goed in hotels uitzoeken' zegt Kate als een klein kind. Ik lach. 'Jij bent echt het vreemdste meisje wat ik ooit heb leren kennen' 'en de leukste' overdrijft Kate. Ik lach. 'Helemaal'. 

'Mevrouw Adams?' roep ik door de intercom. Ik ben in de praktijk, ik heb net geluncht. Vanochtend kwam er een man met een wespensteek, een kind met een gebroken pols en een meisje met darmklachten. Nu staat mevrouw Adams gepland voor een echo, ze is bijna 7 maanden zwanger. 'Hallo' ik geef haar een hand. 'Hallo, zeg maar Charlie' zegt mevrouw Ad- Charlie. 'U komt voor een echo, zie ik. Wanneer precies ben je uitgerekent in het ziekenhuis?' vraag ik. 'Uhm, 18 Juni' zegt Charlie. 'Spannend, of niet?' lach ik.. 'Ja, ik kijk uit naar de laatste maanden, maar ik zie op tegen ze bevalling' zegt ze. 'De weeën zijn het ergst, de bevalling opzich is niet zo erg als het lijkt. Als je krampen voelt betekend dat nog niet meteen dat je gaat bevallen, dat zijn voorweeën, die beginnen zo'n 2 weken voor de bevalling. Als je echt merkt dat de weeën sneller achter elkaar komen en langer duren, gaat de baby komen en kun je het best naar het ziekenhuis of een verloskundige bellen. Zij zullen voelen hoeveel ontsluiting je hebt en als je vliezen eenmaal zijn gebroken, en je 10 centimeter ontsluiting hebt, zal het persen gaan beginnen. De verloskundige geeft aan wat je moet doen. Je pakt je knieën en houdt je hoofd tussen je benen en je perst alle adem uit je lijf. De bevalling zelf duurt niet lang' leg ik uit. Charlie knikt begrijpend. 'En is er nog iets wat ik moet doen voor de komst van de baby?' vraagt ze. 'Zorgen dat het kamertje spik en span is en dat alle kleertje gewassen en gestreken zijn, zo'n klein mensje is namelijk heel vatbaar voor ziektes' zeg ik. 'Oké' zegt Charlie. 'Zullen we dan nu een echo maken?' vraag ik. Charlie knikt. Ze gaat op mijn behandeltafel liggen en doet haar shirt omhoog. Ze heeft al echt een berg aan buik. Ik smeer de koude gel op haar buik. Charlie vind het niet erg. 'Vorige keer twijfelde je of je het geslacht wilde weten, hè?' vraag ik. Charlie knikt. 'Nu wil ik het wel weten'. Nu knik ik. Ik ga met mijn 'camera' over haar buik. 'Ik hoor het hartje!' zegt Charlie enthousiast. Ik glimlach, zonder dat ik het door heb. Ik wijs op het beeld. 'Je ziet hier de handjes, hier de beentjes. Je kindje heeft ook al echt een gezichtje, zie je?' zeg ik. Charlie knikt blij. 'Voel je je kindje soms al spartelen?' vraag ik. 'Ja, heel zachtjes, vooral als ik ga zitten' zegt Charlie. 'Dat komt omdat, als je loopt wieg je je kindje in slaap, als je dan een onverwachte beweging maakt schrikt hij of zij wakker en daar zijn baby's het niet mee eens' leg ik uit. 'Oh' zegt Charlie. Ik kijk lang naar het beeld. Ik voel tranen op komen. Stel je voor dat dit mijn kindje is. Wauw, het is prachtig. Ik veeg kwaad over mijn wang. Stel je niet zo aan, April. Charlie legt haar hand op mijn arm. 'Gaat het wel?' vraagt ze. Ik knik. 'Ik ben zelf 9 weken zwanger en ja, dan voel je dit toch mee' leg ik uit. 'Echt? Gefeliciteerd! Wat vind Jason ervan?' vraagt ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Heb je het nog niet gehoort?' vraag ik. 'Wat?' vraagt Charlie. 'Ik heb hem voor het altaar laten staan, het is zo'n beetje de hele stad door gegaan. Een rijke bankier die een blauwtje liep op zijn eigen bruiloft, wat een lachertje' zeg ik. 'Dat wist ik niet, ik was op vakantie' zegt Charlie. 'Sorry' 'het geeft niet, hoor' zeg ik. 'Maat Jason is dus niet de vader van je kindje?' vraagt Charlie. Ik schud mijn hoofd. 'Nope, ik leerde iemand iennen op mijn vrijgezellenfeest en ik heb met hem het bed gedeeld, maar huis is verhuist...' leg ik uit. 'Wat verschrikkelijk' zegt Charlie. 'En ik maak me zorgen om de kleur van de kinderwagen en de maat van de luiers!'. Ze word een beetje rood. 'Ik zou blauwe spulletjes kopen en de maat van de luiers moet je aan de grote kant kopen' zeg ik. 'Blauw? Krijg ik een jongetje!?' gilt Charlie. Ik knik. 'Super! Dave zal hier zo blij mee zijn. Hij wilde namelijk een klein voetballertje!' zegt Charlie enthousiast.