'' Off! '' diye nefes verdim uzunca. Kumandayla kanalları değiştiriyordum. Evde tek başına kalmak korkutucu ve sıkıcı.. Annem ve kızlar komşuda, babam işte, abimse her zamanki gibi dışarda..
Televizyon kanalını değiştirirken kanallardaki oynayan görüntülerin sesleri kulağımda çınladı. '' Hayır.. Yapmayın.. Siz... Suçlu.. Öldürdüler...'' Kumandayı yavaşça elimden bıraktım ve son açtığım kanaldaki haberi dinlemeye koyuldum..
'' Genç evinde ölü olarak bulundu. Kimin ve neden yaptığı henüz bilinmiyor. Araştırmalar devam ederken bir yandan panik hakim. '' Televizyon ekranında Sayidin poşette sarkan kafasını görünce buz kesildim.
Kamera Sayidin yüzüne yaklaştı. Ben donakalmış ekrana bakarken Sayid gözlerini açtı. '' Ayyliiinn!!! '' diye bağırdı. Kulaklarımı tıkadım. Bu ses çok yüksekti.. Ahh!!
-
'' Ah! '' kafamı yastıktan kaldırdım. Televizyona döndüm. Haber açıktı. Ama ne ölüm ne Sayid. Bi hırsızlık haberi vardı. Koltuktan doğruldum ve yere düşen kumandaya baktım. Sanırım yorgunluktan çöktüm. Uyuyakaldım..
Sayidin o kanlı hali, onu pencereden aşağı itip gömmemiz. Gözümün önüne geliyordu sürekli.. Korkuyorum.. Yutkunuyorum.. Kumandayı aldım ve kafamın daha da ağrımasına neden olan televizyonu kapadım.
Kumandayı bıraktım ve ellerimi kafama götürdüm. Bu olanlar.. Çok fazla. Düşüncelerimin arasında sıkışmışken kapının zili beni kendime getirdi. Ayağa kalktım. Sersemledim. Koltuktan tutundum ve kapıyı açtım.. Önümde bi gül duruyordu.. Kocaman kıpkırmızı. Kokusu burnuma kadar geldi..
Gülü birisi tutuyordu.. Kimin tuttuğunu görmek için kafamı kaldırdım. '' Hakan? '' dedim. Endişeli bir şekilde. '' Neden geldin! '' Hakan hemen kenara saklandı bana baktı saklandığı yerden '' Evde kim var? '' dedi. Gülümsedim. Rahatladım ve '' Şansına kimse yok. ''
Hakan çıktı ve rahatlamış şekilde '' Ne ballıyım be! " diyip güldü. Gülümseyerek '' Hadi gir içeri! ''dedim. Kapıdan geçerken bana baktı. Yüzümüz yaklaşmışken gülü bana verdi '' Senin için, senin kadar güzel bir gül. '' dedi.
Bu çocuk alem ya. Onu aldım ve ikinci kez kokladım. '' Sağol , çok güzelmiş.'' Kapıdan geçti ve oturdu. Ben de kapıyı yavaşça kapayıp yanına oturdum.. Gülü masaya bıraktım. Sessizlik oluşmuştu. Hakan bana döndü ve'' Bugün kimi gördüm biliyor musun? '' dedi.
"Bilmiyorum.. '' dedim ve güldüm..
'' Arzu, sekizinci sınıfta beş altı kez disipline giden . '' dediğinde gülümsemem soldu ve yerini kin aldı. '' Or.spu Arzuyu mu diyorsun? .. '' Hakan bana döndü '' Ne? '' '' Şey dedim ya.. O Arzu mu? Ya o bizim okulda zaten. Sık sık görüşüyoruz. ''
Sahte gülümsememin ardından Hakan '' İlk başta tanıyamadım onu.. Çok değişmiş! '' göz devirdim '' Evet fazla değişmiş.. Or. spulukta baya ilerledi.. '' bunu sessizce söyledim. Duymamıştı. '' Ama oturup konuştuk. Aynı Arzu ya. Bizim Arzu işte . '' dedi gülerek. '' Ne?! '' dedim istemsizce..
Arzu oturup konuştuğu her erkeği avucunun içine alır. '' Noldu? '' dedi Hakan. '' Ben şaşırdım.. Oturup ne konuştunuz? '' '' Havadan sudan.. Neden sordun ki? '' dedi imalı imalı. Bana baktı. Gözlerimi kaçırdım. '' Öhöm kıskanç! '' dedi öksürme taklidi yaparak.
Sinirle güldüm '' Öhö hiç de bile! '' dedim öksürerek. "Ne kıskanıcam be! '' dedim ve hafifçe vurdum ona.. Hakan güldü. Bende gülümsedim ve soru sormaya devam ettim '' Başka bir şey yaptınız...'' '' Evet Aylin, onu evime çağırdım ve sonr.. '' '' Oha! '' dedim. Hakan susacak gibi değildi çünkü.
