Bir kız düşünün, 17 senelik hayatının bir yalan üzerine kurulu olduğu...
Tabii burdan söyleyince kolay geliyor kulağa, değil mi? Ama aslında empati yapınca hiçte öyle olmadığını farkedeceksiniz. Düşünsenize her gün gördüğünüz, aynı evin içinde yaşa...
"10 saniye içinde kalkmazsan bu suyu kafandan aşağı dökerim"
Başımda uyanmam için milyon tane nutuk okuyan Emre salağını umursamayıp uykuma devam etmeye çalışıyorum. Ama olmuyor, susmuyor bu salak, bağıra bağıra konuşuyor bir de kulağımın dibinde!
Hatırlatın, uyandığımda kulağım için bir cenaze düzenleyeceğim!
Allah'tan sust- lan bu neee???
Başımdan aşağı bir sıvının dökülmesiyle bir çığlık koyverip gözlerimi açmıştım. Hayır bir insan böyle mi uyandırılır? İnsanı geçtim insan düşmanını bile böyle uyandırmaz, görürsün sen ama!
"Emre, 10 saniye içinde odamdan defolup gitmezsen, olacaklardan ben sorumlu değilim!"
Sinirle söylediklerimden sonra Emre'yi odamdan çıkartabilmiştim.
Uykum kaçtığı için mecbur kalkmak zorunda kaldım. Banyoya girip elimi, yüzümü yıkayıp kuruladıktan sonra elbise seçmek için dolabımın karşısına geçtim.
Acaba ne giysem? Tabii ki de süslenip püslenmeyi düşünmüyorum hatta bana kalsa üstüme bir eşofman geçirip inecektim aşağıya, ama çokta basit kalmak istemiyorum. Aman bana ne ya, ne düşünürlerse düşünsünler! Keyfim ve kahyası ne isterse onu giycem ben.
Bu olmaz, bu olmaz, bu hiç olmaz, bu da ol- aha buldum işte!
Seni seçtim pihacu (böyle mi yazılıyordu la)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(takı ve aksesuarlar yok)
Üstümü giyinip saate baktığımda saatin 19:35 olduğunu gördüğümde şaşırmadan edememiştim. Yuh 4 saat uyudum mu ben ya? Az daha uyandırmasalarmış zaten herkes uyumaya gidecekmiş neredeyse!
Aşağı inip sesleri takip ettiğimde salona gelmiştim. Tüm aile masaya oturmuş kendi aralarında konuşuyorlardı. Yemeğe de başlamadıklarına göre sanırım beni bekliyorlardı. Ayrıca masada tanımadığım 2 erkek daha görünce onların diğer abimler olduğunu anlamıştım.
"Aaa bizde seni bekliyorduk kızım, hadi gelsene"
Babamın konuşmasıyla tüm gözler bana çevirilmişti. Yani şuan konunun ilgi odağı bendim, ve ben ilgi odağı olmaktan nefret ederim!
Ayakta dikilmeyi bırakıp boş olan sandalyeye oturdum, yani babamın yanına, diğer yanım boştu zaten. Karşımda da annemin yanında Emre salağı yanında da tanımadığım 2 taş- yani 2 kişi sırayla oturmuştu.
Ayrıca Emre salağı gibi onlarında bana güzel bir şekilde baktıklarını söyleyemem. Abi ne bu nefret ya madem o kızdan nefret ediyorsunuz anladım ama ona olan nefretinizden ben niye nasibimi almak zorundayım?
