KIŞ ÖPÜCÜĞÜ |Tamamlandı|

❄️KOKU -PART 1-

NOT! Tez yazıp bir yandan vizelerimi verdiğimden bölümler bu ara geç gelecek.

▏₰ Alysa

Yulier ölümü ya da felaketi bildiren bir haber getirmişçesine salondaki herkesin sesi kesildi. Kaçamak bakışlarla Gideonu kolluyorlardı. Bahsi geçen şahıssa aldığı havadisten sonra bile Yulier'e bakmaya devam ediyordu. Sanki duyduğu şeyi gerçekten duyup duymadığından emin olamıyordu. İfadesindeki donukluk iç dünyasında kopan fırtınayı örtbas ediyormuş gibi görünse de arada yakaladığım birkaç göz seğirmesi hiçte sakin olmadığının ispatıydı.

Bilerek yapmışlardı.

Gideon ve Aramilin arasında çıkan arbedeyi işitmemeleri imkansızdı. Elflerin veliahdı aynı zamanda Biannanın da torunuydu. Kara Kurt'un boğazına yapıştığı hatırındaydı. Daha bu olay unutulmadan üstüne torunu tehdit edilince, bir şekilde intikam almak istemesiyle sonuçlanmıştı her şey. Elf ırkına ihtiyacımız olunca da ayağına kadar gelen fırsatı tepmemişti elbette. Bıkkınlıkla iç geçirdim. İkisinin arasında kalacak olan bendim. Kavramam gereken ve çıldırmaya meyilli güçlerimi nasıl kontrol altına alacağım hakkındaki dertlerim yetmiyormuşçasına birde çocuk gibi kavga edip duran Kurt ve Elfle uğraşmam gerecekti.   

"Öhöm! şey Gideon gidip kafileyi karşılasak mı acaba? geleli çok olmuş belli ki" Metus'un çekinerek sorduğu sorudan sonra Gideon yavaşça ona doğru döndü. Bu sahne korku filmlerini aratmıyordu resmen. Gümüşlerinde öyle bir bakış vardı ki Metus'un ürperdiğini oturduğum yerden fark etmiştim. Zorla yutkunarak "Ya da gitmeyiz. Ne olacak ki canım az daha beklesinler" deyip yastığını kaydırarak, uzaklaştı. Aslında Gideonun hareketlerinde herhangi bir değişiklik yoktu. Her zaman ki düz duvar suratıydı. İşte asıl sorun da burada başlıyordu. Size normal gibi geliyordu ama katiyen normal değildi! insanların üzerinde böyle bir etki bırakması mantık kurallarına aykırıydı.

Aramilden hep mi böyle nefret ediyordu yoksa bu duyguyu beslemesinde sırlarını ifşa etmesi mi yatıyordu bilmiyorum. Kara Kurt işlerine karışılmasından hoşlanmıyordu, hele de bu kişi klandan bile değilse öfkesi katlanıyordu. Artık Elfin adı geçince bile ifadesi kararıyordu!

Oturduğum yerden kalktığımda "Nereye gidiyorsun?" diye sormakta gecikmedi. "Nereye gidiyor olabilirim? tabi ki de Eflerin yanına gidiyorum. Aramil onca yolu benim için geldi" deyince kaşları derinden çatıldı. Dişlerinin arasından tıslayarak "Senin için mi geldi?" diye tekrar ettiğinde Metus imdadıma koştu. Ellerini omuzlarıma koyup arkama geçti. "Ahahaha Alysa öyle demek istemedi! yardım etmek için geldiğini söylemeye çalışıyor!" çaktırmadan kulağıma fısıldadı. "Şüphesiz ölüme hiç bu denli yaklaşmamıştı" uyarısını Aramilin adına yaptığını anladığımda dudaklarımı birbirine bastırarak, mühürledim. Gideonun onu öldürmemesi için bir şeyler yapmak zorundaydım. Kara Kurt omuzlarımdaki Metus'un ellerine ters ters bakınca saniyesinde geri çekilmişlerdi.

Pençelerini boğazına sarmamak için kendini zor zapt ettiği sıktığı yumruğunun titremesinden anlaşılıyordu. Yangına körü körüne gitmektense çıkan kıvılcımları söndürmeliydim. Aklıma gelen fikirle yanaklarım ısındı. Nabız atışlarım hızlanıyordu. Bir gün bu cümleleri kuracağımı hiç düşünmezdim. "Ben... Kalash'ın Aşinasıyım değil mi? misafirlerimizi karşılayama gitmem o denli mi tuhaf?" mırıltı şeklinde konuşsam da Gideonla birlikte salonda bulunan herkesin beni iyi duyduğunu biliyordum. Yeni bir sessizlik seli içerisini kapladığında bu yüzden şaşırmamıştım. Bakışlarımı Kara Kurttan köşe bucak kaçırıyordum.    

İlk defa önlerinde Aşina olduğumu kabul ediyordum. 

Bir an önce konuyu kapatmalıydım yoksa utançtan yerin dibine girmeme az kalmıştı. Sessizliğin uzayacağını anladığımda dönüp dolaşıp yine yolumun ona çıktığı irislerle buluşturdum elalarımı. Gümüşlerindeki pus çekilmiş yerine gece göğündeki Ay'ın eşsiz parlaklığı almıştı. Dudağının yukarı doğru kıvrılan köşeleri tebessüme evrilmişti. En büyüleyici tablolara taş çıkaran bu görüntü karşısında gözlerim kendiliğinden büyüdü. Yalnızca birkaç kelimeyle onda böyle bir etki yarattığım gerçeği kalbimi sıkıştırıyordu.