Not :Bu bir itiraftır...En imkansız anlarda bile her zaman yüzde 0.1 ihtimal var dedim.Bu ihtimale tutunup gerek duygu gerekse hedeflerimin peşinden hep koştum.Pes etmek nedir hiç bilmiyorum,çünkü ben hiç pes etmedim.Hayat duygular yönünden kaybettirirken hedefler yönünden emeğimin karşılığı verdi.Duygularımızın katili yine bizleriz çünkü biz en güzel en anlamlı hislerimizi bir başkasına bağladık .Lafın özü yazar olarak bu satırlarda demek istediğim Hayatında en çok ne istersen o olmaz ve o şeye hep muhtaç yaşarsın.Umutsuz olma ,imkansızda bile 0.1 ihtimal vardır..Bana denk gelmedi ama kimsede olmayacağı anlamına gelmez ..En imkansız gibi görünsede hayalinizin gerçekleşmesi dileğiyle(amin deyin savura kalkanlar)...ha unutmadan bu bölüm 0.1 ihtimale dahi tutunanlara gelsin(içimden geldi şacmalamış olabilirim :)...İyi okumalar 🌼🎈🕊
Medyada:BERZAN KARADAĞLI
"Av ile Avcı"
Yeni güne gök gürültüsünün şiddetli sesiyle gözlerimi aralamıştım.Berzanın göğsünde, pencereden yağan yağmuru seyrederken dün akşam söyledikleri aklıma gelmişti.Sevdiğini açık açık söylemek yerine beni gönlüne aldığını diyerek gizlediği sevgiyi aslında kurduğu cümleyle itiraf etmişti.Hiçbir şeyi açık ve net değildi,geçmişte acı şeyler yaşadığını biliyordum ama karşımda o kadar güçlü ve yenilmez duruyordu ki onu acı çekmiş, kederli hayal edemiyordum.Benim gözümde Berzan başlı başına bir dünyaydı ,hep içinde olmak istediğim bir dünya.Başımı kaldırıp baktığımda ela gözleriyle bana bakıyordu ,ne yani uyanık mıydı ?
-Uyanık mıydın ?
-Göğsümdeki kıllarla oynamaya başlayana kadar aslında uyuyordum gülüm
Dediğinde gözlerim göğsündeki duran elimin arasındaki kıllara kaymıştı.En son Berzanın itirafını düşünüyordum, hangi ara elim göğsündeki kıllarla oynamıştı ki ?huzurla uyuduğum göğsünden hafifçe doğrularak beni beni çekti içine çeken ela gözlere baktım.Gözlerinin içi parlıyordu ,bana nefretle bakan gözlerde benim için olan sevgiyi görmek içimdeki umutları yeşertiyordu.Aklımdan geçen şeyle muzipçe gülümseyerek elimi göğsüne getirip okşuyormuş gibi yaparak birden kılları çektim.Minikçe bir hırıltı çıkardığında kahkaha atıp iki parmağımın arasındaki kılı kapatıp
-Tek mi çift mi ?
Demiştim.Berzan kaşlarını çatıp beni belimden tutup kendine doğru çekti,dudağımın kenarından öptükten sonra
-Tek
Demişti,bunun üzerine parmaklarımı açtığımda gördüklerim karşısında mahçup olmuştum.Parmaklarımın arasında tam tamına 7 tane Berzan kılı vardı,elimi belimin arkasına götürüp parmağımın arasındaki kılı silkelemeye çalıştım.Berzan ne oldu der gibi baktığında
-Dert edme sende kıl çok ya
Demiştim.Berzan kahkaha atıp ne olduğunu anlayamadan beni altına almıştı.Sinirlendi tabi, canı yandı peluş ayıcığımın
-Sen beni peluş ayıcık mı sandın gülüm ?
Dediğinde bir an boş bulunup pervasızca
-Evet ama sen nerden biliyorsun ?
Demiştim.Gözleri eladan karaya döndüğünde sertliğini kadınlığıma sürtüp arsızca gülümsemişti.Bir eliyle geceliğimi belime kadar sıyırtıp kendini iyice bastırmıştı.Elimle göğsünden itmeye çalıştığımda kulağıma eğilip hırıltılı sesiyle
-Hımm bir daha peluş ayıcık derken dün altımda nasıl inlediğini düşün gülüm
Demiş ve boynumu sertçe ısırıp emmişti.Acıyla inlerken dudaklarını dudaklarıma sürtüp vahşice öpmeye başlamıştı.Dudaklarımı dişinin arasına alıp hafifçe ısırdı,tekrar öperken elini geceliğimin düşen askısından sokup göğsümü sertçe avuçlamıştı.Elimle itmeye çalışsamda her zaman ki gibi tutuşunu daha da sertleştirip geri çekilmemişti.Kendi isteğiyle geri çekildiğinde kendiyle beraber benide belimden tutup doğrultu,gözlerine neden bunu yaptığını sorgularcasına baktığımda elini önce muhtemelen şuan öptüğü için kızarıp şiştiği dudaklarıma sonrasında ise emerek morartığı boynuma koyup okşamıştı.Gözlerime baktığında yüz hatları tekrar sertleşmişti
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAHŞİNİN GÜLÜ(Final Oldu)
General FictionParmak uçlarına değen sıcaklık,incinen bir hayatın yarasıdır. AHMET KAYA Hayata bakışları birbirinden zıt iki insan,bir gün kaderleri onları hiç ummadıkları bir zamanda karşı karşıya getirirse ne olur ?Birbirlerine aykırı...