VAHŞİNİN GÜLÜ(Final Oldu)

Bölüm 39

39 Not :Sınır dolduğunda yeni bölüm gelecektir.Bunun içinde bölüm aralarına ve sonundaki soruları cevaplamanız gerekir..

#Sınır : 185 vote 250 yorum

#YAZAR'DAN..

Güneş ışınları amed şehrini aydınlatmaya başladığında Berzan Karadağlı hala rakı masasında oturuyordu.Kaç kadeh içki içtiğini kendi bile unutmuş olsa da aklından bir an bile silinmeyen Ezranın gidişini unutamadı.Nefretle başlayan bir hikayede Ezranın ışık saçan yüreğine hayran kaldı.Anne olmadan anne şefkati taşımasına,düşmanına bile merhamet etmesine,annesinin ona ettiği ağır laflara rağmen bir kere bile saygısızlık yapmaması,bu Dünyada herşeye rağmen iyi kalabilmesi,gözü kara olması onu Berzanın gözünde özel kılıyordu.Haa unutmadan bir de sırf kek seviyor diye ona özel yapması kendisini ilk kez önemli hissetirmişti.Peki ya şimdi Ezrası bir daha hiç mi kek yapmayacaktı ?gidişinden çok buna üzülür işte.

Yerinden doğrulurken Serhatta onunla birlikte aynı anda ayağa kalktı.Canından çok sevdiği,abi dediği adamın ne hissettiğini kendisinden başka kimsenin anlamayacağını biliyordu.Berzanın sessizleşip bir köşeye sinmesi Serhata acı veriyordu çünkü kahraman gözüyle baktığı abisi ilk kez mutluluğu tadacakken yarım kaldı.Ezra yengesini seviyordu ama gittiği için ona karşı büyük öfke hissediyordu.Berzan elini Serhatın omzuna koyup onu durdurduğunda yeşil harelerin sahibi elinden bir şey gelememesinin çaresizliği ile hüzünle ona bakarken Berzan içkiden çatallaşan sesiyle konuştu.

-Sen eve git

-Seni yalnız bırakmam

-Ne diyorsam onu yap

-Abi şimdi ne olacak ?sen gerçekten de o kadınla evlenecek misin ?Gel gidelim yengemi kaçıralım,onun gitmesine böyle izin veremezsin.

-Eve git ,karın seni benden kıskanıp çocuklarına dedikodunu yapmadan yetiş.Sonra da düğünüme gel

-Abi..

-Lafımı ikiletme,bugün abinin en mutlu günü.

Serhad sustu,ela gözler buruk bir gülümseme ile bir müddet ona baktıktan sonra arkasını dönüp gitti.Berzanın yüreğinde öyle bir ateş yanıyordu ki hiç bir okyanus bu yangını söndüremezdi.Her adımında sanki ömründen ömür gidiyordu,hissettiği mecburiyet yüzünden yüreğinde kalan son iyilik kırıntısı bile karanlığında kaldı.Kalbinde duyguya yer olmaması gerektiğini bir kez daha kendine acımasızca tekrar etti.Oysa yıllarca şiddet ve kanla öğretilmiş erkek olma kurallarını bir kenara bırakıp Ezraya dürüst olsaydı bu durumda olmayacaktı.Tabi bu haliyle onu asla sevmeyeceğini bildiği için kendi gerçeklerine rağmen karısına hayali bir dünyada kurdu,hiç yaşamayı düşünmediği hayatı yaşamak istedi ancak başarısız oldu.

Arabasına binip son gaz giderken telefonu çaldı,arayan annesiydi.Ne diyeceğini tahmin ediyordu,yeni gelinini severek aldığı için her şeyi usulünü uygun olmasını istiyordu.Annesi Zine 'ye takılacak olan altınları Amedin en özel kuyumcusuna gidip ağırlığınca alıp gösteriş yapmıştı.Berzan ailesinin söylenmesine karşılık zoraki bir şekilde kına ve gelin alışverişine çıktı.Evleneceği kadının güzelliği,nasıl biri olduğunun gözünde hiç bir önemi yoktu.Tek hissettiği duygu boynuna geçirilmiş bir zincirdi ve bu düğün töreni tamamlanmadığı müddetçe büyükler istediği yöne çekiştirecekti.Annesi aramalarını sürdürmeye devam ettiğinde telefonu bir an açmak istemesede bundan kaçış olmadığını bildiğinden açtı.

-Berzan sen nerdesin oğlum ?Bak daha Zineyi kuoföre de götürmemişsin,sen bizi rezil mi edeceksin !

-Geliyorum

-Gelirken çarşıda Şehmuza hazırlattığım tatlıları da alıp getir

-Tamam

Berzan hiç bir zaman söylenenleri olduğu gibi kabul eden bir adam olmamıştı ancak bugün onun için öyle acı bir gündü ki herşeyi boşverdi.Annesinin tembihlediği gibi çarşıdan tatlıları alıp eve geçtiğinde saat sabahın sekiziydi.Konağa adımını attığında herkes bir koşuşturma içindeydi.Elindekileri Fatma hanıma teslim edip sessizce odasına girdi.Burnuna gelen tanıdık bir koku artık yoktu,eşyalar değiştirilmişti.Yatağın üzerinde beyaz gömlekli damatlık vardı,bugüne kadar hiç beyaz renkte bir şey giyinmedi ancak bu bile umrunda değildi.