Not :Bölümler artık haftada bir gün olmak üzere pazar günleri gelecektir.Ancak yorumlarınızı yazmadığınız taktirde gelmeyecektir.Sınır koymuyorum ama sizinde bölüm altındaki soruları yanıtlamanızı bekliyorum...İyi okumalar🕊
Medyada:Amed
" Hasretlik ...''
Berzan yine tek bir açıklama gereği bile duymadan sadece tehdit edip gitmişti.Dün o güzel sözleri söyleyen adam şuan hiç mi beni kaybetmekten korkmadı?ben ona dedim,elin kana bularsan yanında kalmam dedim ama o seçtiği yolda beni hiç düşünmeden hareket etmişti.Bu saatten sonra onun yanında asla kalamazdım ancak abime giderekte onu tehlikeye atamazdım.En iyisi tek başıma hareket edmekti,kimsenin benim yüzünden Berzanla sorun yaşamasını istemezdim.Kendimi toparlayıp düşünmeye başlamıştım,eğer simdi gidersem Berzan fark edip engel olurdu.Mantığım sabahı beklememi söylemişti,kalbimdeki ses ise vahşinin yanında bir dakika bile kalamayacağımı söyleyerek tüm gerçekciliğiyle zihnimdeki savaşı yenmişti.Vakit kaybetmeden sadece montumu ve çantamı alarak odadan çıktım,merdivenlerden inip avluya geldiğimde Berzanın elinde sigarasıyla kapıdan biraz uzakta beni izledigini fark etmiştim.Onun bu rahat ,umursamaz tavrı daha çok sinirlenmeme sebeb oluyordu ,ne yani iki konuşur sonrada hiç bir şey olmamış gibi susup yerime oturacağımı mı düşünüyordu?Belli ki beni hiç tanımamıştı.Yüzüne bile bakmaya gerek duymadan yanından geçip kapıya doğru yöneldim,kapıyı açacağım sırada Berzanın kendinden emin dikdotör sesini işittim.
-Benden gidebileceğini mi sanıyorsun gülüm ?
Hala onun için bu tavrım geçici,sindirilebilicek bir şeydi.Arkamı dönmeden sesimi olabildiğince mesefali ve sert tutmaya çalışarak
-İzle ve gör
Dedim.Kapıyı açıp çıkacağım sırada Berzan aramızdaki kısa mesafeyi çoktan kapatmış ve tüm öfkesini kolumu sert tutararak kusmaya çalışmıştı.Gözlerine baktığımda harelerinde o güzellim elalıklarını değil bana bakan vahşinin öfkesini görmüştüm.Gözlerine korkmuyorum dercesine bakıp
-Çek o pis elini üstümden!
Dedigimde harelerinde kısa bir şaşkınlık hissetmiştim.Kolumu ondan kurtarıp bir kaç adım gerileyerek bana bakan vahşiye doğru haykırdım.
-Sen ne sandın ?önce biraz konuşur sonrada unutur, kaldığım yerden devam ederim mi sandın ? Yanıldın Berzan ağa !Sana baktığımda ne görüyorum biliyor musun ?Daha bir gün öncesinde güzel sözler söyleyebilen adamın aslında nasıl beni kandırıp kan akıtmak için can attığını görüyorum.
Sustuğumda kaşlarını çatmıştı ,bana doğru bir adım atacağı sırada elimi havaya kaldırıp durmasını işaret ettim.Yüzünde mimik oynamazken sesimi korkusuz çıkarmaya çalışarak
-Bana bir daha sakın kanlı elinle dokunma çalışma ! Dün beni hiç düşünmeden nasıl ezip gittiysen simdi de elinin kiriyle sakın karşıma çıkma !
Diyip kapıya tekrar yöneldiğim de kolumdan çevirip beni kendine çevirdi.Eliyle kapıya sert bir yumruk atarak beni kendiyle kapı arasına sıkıştırıp gözlerime bir avcının avına baktığı gibi vahşice baktı
-Benden gitmeyi nasıl cesaret edersin lan !
Dediğinde elimi kaldırıp elini işaret ederek gözlerindeki ateşe doğru konuştum
-Bu eller kanlı ! Sen bile isteye hiç düşünmeden can alırken benim hala seni sevip susacacağımı mı sandın ?Ben sana elini kana bularsan yanında bir dakika bile durmam dedim !Elinde sonunda gidiceğim,beni durduramazsın .Şimdi o benden daha çok kıymet verdiğin belindeki silahı çıkartıp en iyi bildiğin seyi yaparak beni öldür ya da çekil git yolumdan ,benim seninle yürüyeceğim bir yol yok artık !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAHŞİNİN GÜLÜ(Final Oldu)
General FictionParmak uçlarına değen sıcaklık,incinen bir hayatın yarasıdır. AHMET KAYA Hayata bakışları birbirinden zıt iki insan,bir gün kaderleri onları hiç ummadıkları bir zamanda karşı karşıya getirirse ne olur ?Birbirlerine aykırı...
