The Fire Inside Her [UNEDITED]

Kabanata 28

Kabanata 28

Buong araw ay wala akong ibang ginawa kundi iwasan ang tingin ni Steven matapos ang kamalasang naranasan ko kaninang umaga. Halos hindi ako makatingin ng deretso sa kanya at sa'tuwing malapit siya, kumakabog ng malakas ang puso ko na pinipili ko nalang na lumayo sa kanya kaysa naman magmukha akong kamatis sa harap niya.

Even when we're eating lunch together, the kitchen was quite like heck. Palaging nakatungo ang ulo ko sa takot na baka makasalubong ko ang tingin niya. Kinakabahan ako sa'tuwing sumisilay ang nanunuksong ngiti niya.

It's because.. oh my god! Bakit ba kasi sa dinami-dami ng hawak ko, bakit panty pa ang naibato ko sa kanya?! Pwede namang yung shorts nalang o kaya yung damit ko!

Tang.. nakakahiya ka Hanna!

Impit akong napatili at nagpapasag sa inuupuan ko at gigil na sinasabunutan ang sarili. Nasa kabilang banda ako ng beach kung saan walang maraming tao dahil gusto ko rin namang mapag-isa. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag pero wala parin sa isip ko ang bumalik lalo pa't palagi kong naaalala ang ginawa kong kahihiyan!

Ang alam ko lang ay nakatulog si Steven matapos naming kumain pero hindi ko alam kung hanggang ngayon ay tulog parin ba siya o gising na. Gusto ko siyang tawagan para sabihing mamaya muna ako babalik sa cabin pero baka magtaka naman siya bigla kahit obvious ng iniiwasan ko siya. Tho, hindi naman niya ako pinipigilan sa ginagawa ko.

I heaved a deep breath before I blankly stare at the sunset. Pinagdikit ko ang mga tuhod ko at niyakap ito saka ipinatong ang baba sa tuhod habang pinapanood ang pagbaba ng araw.

After a while of staring the sunset, my phone suddenly beep and I immediately took it and read the message.

From: Ven :)

Where are you baby? I woke up but I couldn't find you anywhere. Are you still avoiding me because of what happened earlier?

Napanguso ako kapagkuwan ay mabilis na nagtipa ng mensahe na ipapadala sa kanya para hindi na niya ulit ako hanapin pa.

To: Ven :)

I'm just near at the beach. No need to find me. Babalik naman ako mayamaya, gusto ko lang mapag-isa sa ngayon.

After I sent it, I didn't received any reply to him so I sighed again and put back my phone beside me. Nasa kalagitnaan ako ng malalim na pag-iisip nang makarinig ng kaluskos sa paligid kaya mabilis akong napalingon dito.

Baka bigla pala akong sinundan ni Steven dahil nasabi ko sa kanya kung nasaan ako. Pero hindi sa eksaktong lokasyon.

"Hello? Sino yan?" Sinipat-sipat ko pa kung may tao ba pero wala naman akong nakita.

Nagkibit-balikat nalang ako at babalik na sana sa dati kong pwesto kanina nang bigla nalang sumulpot na parang kabute ang lalaking hingal na hingal at hindi ko kilala.

"The fvck?" I cursed when my heart almost went out in my ribcage.

Nang marinig nito ang boses ko ay saka lang siya nag-angat ng tingin at napatingin sa akin. He smiled awkwardly as his dimple showed up. Napakamot pa siya sa kanyang batok na para bang nahiya siya bigla sa ginawa niya.

"Pasensya na Miss. Pinagtataguan ko lang kasi yung mga kaibigan ko."

Napatango nalang ako bago umayos ng upo at binalik ang tingin sa harapan. "Go. Just hide. I don't care."

"Wow. That so mean of you." He even chuckled but I just shrugged.

"Well, I'm born to be like that."