The Fire Inside Her [UNEDITED]

TFIH Special Chapter

Special Chapter

"Shh, baby. Tahan na. Nandito na si Mommy. Stop crying na." I softly whispered at my eight months old daughter who keep on crying again and again in the middle of the night.

Ako ang naunang nagising sa amin ni Steven dahil late ng nakatulog ang asawa ko para tapusin ang kanyang mga designs for his next collections.

And my little devil here keep on crying and I don't have anything to do but to hush her because Steven might woke up, and I don't want that.

"Baby Arya Vren, stop crying." Mahina ko pang tinapik-tapik ang pwetan ng anak ko habang karga ko siya at sinayaw-sayaw para kahit papaano ay tumahan siya sa pag-iyak pero sa kasamaang palad, hindi ito tumigil at mas lalo lamang lumakas ang iyak dahilan para tuluyan ng magising si Steven.

"Why didn't you wake me up?" He asked while rubbing his tired eyes.

Bigla naman akong nahabag nang makita ang pagod sa kanyang mukha. Halatang inaantok pa siya pero pinipilit lang na magising para sa amin.

"I'm sorry, babe. AV keeps on crying. Pinapatahan ko naman pero hindi talaga tumatahan."

That's why sometimes, I don't know if I'm right for a mother. Kahit nga patahanin ang anak ko ay hindi ko magawa. Ano pang silbi ko bilang Ina?

"You're thinking again about being not worth it as a mother, don't you?"

Napanguso ako sa sinabi niya habang patuloy na sinayaw-sayaw si AV na hindi parin tumatahan sa pag-iyak.

"Because I feel like I am."

"Then you're wrong." Steven narrowed his eyes at me. Tuluyan ng nagising dahil sa sinabi ko. "you're more than enough as a mother of AV. It's just that," he sighed before he stood up and walk towards me. Saka niya kinuha sa akin si AV at kinarga na dahilan para tumahan ang bata. "our little princess here is a daddy's girl."

Kagat ang labing pinanood ko siyang kinarga si AV na ngayon ay tumahan na at mahimbing ng natutulog. My mouth was gaping before I shook my head in disbelief as I chuckled.

"Ako ang naghirap sa panganganak pero ikaw parin ang gusto niya? That's unfair." I whinned but my silly husband just chuckled and kiss my forehead.

"Naghirap din naman ako sa pagbuo niya diba?" Nang-aakit ang boses niyang tanong dahilan para mapanguso ako.

"Stop it, Steven." I glared at him. "pagod ka diba? Patulugin mo na 'yan si AV at nang makatulog ka na."

"Tapos sundan na natin siya?"

His laughter roared in the room when I smacked his arm. Mabilis naman siyang sumayaw-sayaw nang biglang umungot ang anak namin dahil sa lakas ng boses niya.

"Tumigil ka nga!" I half whispered half shouted at him. Pinandilatan ko pa siya para iparating na tumigil na siya. "she's just eight months old! Akala mo madali lang manganak? Nakakaloka ka, Steven."

"Okay, Okay." He said while chuckling, it was like he's enjoying my annoyed face. "nagbabakasakali lang naman ako."

"Ikaw!"

Bago ko pa man siya mabatukan ay mabilis na siyang nakatakbo at tinungo ang crib ni baby AV para ilagay ang anak namin duon kapag mahimbing ng nakatulog.

I sighed in relief before I shook my head in disbelief as I lay in our bed. Wala sa sariling napangiti ako nang makita kung paano niya isayaw-sayaw ang anak namin. He's humming with his soft voice for AV to sleep peacefully. Ang tanawin na ito ay ang tanawin na hindi ako magsasawang tingnan.

For almost two years of being married with him, I can't even wish for anything because I'm completely content when I'm with him. When AV comes in our life, our happiness was flowing.