Carrying Jay Park's Baby [Daddy Series #01]

Chapter Twenty-Seven

Pinunasan ko ang luha ko bago sarakstikong tumawa at tumingin sa kawalan. Ano nga naman ako sakanya? Ina lang naman ako ng anak niya eh,hindi ko matutumbasan yung pagmamahal na meron siya kay ali.

Unti unti ko namang tinatanggap eh,kaya lang kasi nagpakita siya ng motibo tapos ako naman itong si uto-uto,nagpauto. Pero wala namang mauuto kung walang nanguuto hindi ba?

Sa lahat ba naman kasi ng tao bakit isang gago pa nagustuhan mo,Samantha. Marami namang lalaki dyan pero bakit sa gagong yun pa tumibok yung puso mo? Putangina hindi na ata pagmamahal tawag dito eh,katangahan na.

Napatigil ako sa pagiyak dahil nakaramdam ako ng taong niyakap ako mula sa likod. Ramdam na ramdam ko ang init ng katawan niya at para bang sinasabi nito na 'nandito na ako,huwag ka ng umiyak'.

I just don't know why do I feel like this? You know that feeling when a person hugged you and suddenly you'll feel like you're safe in his or her arms? It feels like he will do his best to protect you and not to harm you.

Yun yung nararamdaman ko ngayon,habang yakap ako ng bestfriend ko.

Heeseung...

"Stop crying because of that asshole Samantha" he mumbled.

Napangiti nalang ako ng mapait bago umiling. Paano naman akong hindi iiyak, eh parang hindi man lang siya nagdalawang isip na sabihin sa akin ang totoo kahit na alam niyang masasaktan ako ng sobra.

"Ang sakit kasi Heeseung..." mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin at ibinaon ang mukha sa bandang leeg ko.

"Iiyak mo lang" he said before covering his eyes.

"I won't watch you. I'm just here to listen to you, I know you need me" he said.

Hindi na siya nagsalita at hinayaan nalang ang umiyak habang nakayakap pa rin sa akin at nakatakip ang mata gamit ang isa niyang kamay. He knows how much I hate it when other people see me crying. I don't know, maybe because I just feel like they'll judge me at sasabihan akong iyakin at mahina?

"Heeseung believe me, sinubukan ko. Sinubukan kong tanggalin itong nararamdaman ko kay Jay. Sinubukan kong siyang murahin araw araw na parang halos isumpa ko na siya,sinubukan ko siyang saktam sabunutan pero wala. Tangina ao bang meron dyan kay Jay at sa kanya ako nahulog?" iritadong sambit ko at nagpunas ng luha ko.

Nakakainis. Nakakainis na nauubusan ako ng luha dahil sa isang lalaking ibang babae naman yung iniiyakan.

Ibang babae naman yung hinihiniling niyang makasama,at iyon ay ang babaeng hindi ako. At kailan man hindi magiging ako.

Sinubukan kong ipakita na ayos lang ako, pero bakit sa tuwing naaalala ko yung hitsura niya kung paano niya sinabi sa akin ang lahat mas lalo lang akong nasaktan?

"Hay Samantha. Kailan ka ba kasi matatauhan? Kailan mo ba kasi isasaksak dyan sa kukote mo na gago talaga si Jay at wala ng pag-asang tumino. Ikaw naman kasi,nasasaktan ka na nga, kinocomfort mo pa" irtadong sambit nito bago humiwalay sa pagkakayakap. Hinarap ko lang siya pero nginitian niya lang ako ng malungkot bago ibinuka ang mga braso niya na parang humihingi ng isang yakap.

Kaagad ko naman siyang niyakap at umiyak sa dibdib niya. "Shh.. It's okay Sam. Everything will be fine" he said before hugging me back.