Carrying Jay Park's Baby [Daddy Series #01]

Epilogue

I was once a playboy, a womanizer and a cheater. But everything changed when she came into my life--Samantha Christine Buenvia. Kung hindi dahil sa isang pangyayari na iyon natitiyak ko na talagang hindi ako mapupunta sa kung nasaan ako ngayon.

"Hey, uhm mind if I ask you what's the problem?" her hands were shaking as well as her voice. It looks like she's nervous, as if I am going to eat her.

That time, when everything was unclear, kung saan ang utak ko at ang isip ko ay lumilipad sa kung saan, I accidentally found comfort in her arms. She made me feel like I'm not alone. She made me feel na hindi lang ako ang lumalaban para sa sarili ko and because of that we made a beautiful mistake that literally changed our lives.

"J-jay, I-I'm pregnant"

My mind secretly yelled 'fvck it, I'm going to be a dad' but my body--fvck it. Iba ang kinilos ng katawan ko noong araw na iyon. Maybe I was too drunk that time kaya hindi na ako masyadong makapag-isip ng tama. I even denied and offered her money just like what I always do sa ibang babaeng nakakasama ko.

She's different. Fvcking different.

After yelling her and treating her like a trash she ran away with 'our baby'. Or maybe, it wasn't my baby after all--that's what i thought before.

Pagkatapos niyang umalis at takasan ako ay akala ko matatakasan ko na rin ang bangungot na iniwan niya--akala ko ay makakatakas na ako sa isang napakabigat na responsibilidad na kailangan kong harapin at hinding hindi ko na ata malulusutan pa.

But I was wrong. Because my mother and father found out that I made one girl pregnant at tinakbuhan ang kung ano man ang responsibilidad ko. And that's because of my traitor cousin, Sunghoon.

He told mom about what happened, na tinakasan ko daw at kung ano ano pang hindi ko naman talaga ginawa. Maraming sinabi sa akin ang nanay ko tungkol sa responsibilidad na tinakbuhan ko, kaya naisipan ko na sobrang mali pala talaga ako sa parteng iyon.

Because of my mom, sinimulan at sinubukan kong hanapin ang mag-ina ko. After a week, there's still no sign of them even though I hired a private investigator--na hindi kilala ng pamilya ko para sumabit ako. But of course, hindi ko hinayaan na siya lang ang magtrabaho, gumagawa rin ako ng paraan at isinisingit ko sa mga paper works ng kumpanya at mga school works ko ang paghahanap sa mag-ina ko. Kaya rin siguro masyado akong natuwa noong sinabi sa akin ni Sunghoon na alam niya kung nasaan naroroon ang mag-ina ko.

"J-jay"

Gusto kong magtatalon aa tuwa nang makita ko siya. Nakatayo sa harapan ko at mukhang nag-aalala sa kundisyon ko. After kong mainvolve sa isang aksidente, hindi ko talaga akalain na magagawa pa niyang bumalik kahit na alam kong papasok na siya sa eroplano.

She chose me na kahit kailan hindi nagawang gawin ng babaeng mahal ko at hanggang ngayon ay patuloy ko pa ring minamahal, kahit na alam kong wala na siya.

"H-hindi ka u-umalis?"

Kung pwede ko lang talagang tanggalin ang lalamunan ko ay sana matagal ko ng ginawa, bakit ba ako nauutal? She's just the mother of my child. She's just Samantha.

"Hindi hyung, umalis talaga si Sam. Namamalikmata ka lang"

Dahil sa sinabi ni Won ay natauhan ako, baka panaginip lang ito?