SUN { Season 1 }

SUN { 56 }

ညဥ့္နက္နက္၏ အေမွာင္သည္ ခမ္းနား ထည္ဝါေသာ လဝန္းျခမ္း အကူအညီျဖင့္ ေမွာင္မိုက္ျခင္း မရွိ။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခြင္ မွိန္မွိန္ပါးပါး လင္းျဖာေနခဲ့သည္။

ဟိုး . . မိုးယံ အထက္မွာ ရွိေနတာက ေငြေသာ္တာ။ သူမက ၾကယ္အေပါင္း ၿခံရံလ်က္ ကမာၻေျမအား လွမ္းငုံ႕ၾကည့္ကာ က်ိဳတို စံအိမ္တစ္ခြင္ ေငြျဖဴအသြင္ ေရာင္စဥ္တို႔ကို လွလွပပ ပက္ျဖန္းေပးထားသည္။

ေသာ္တာ လမင္း၏ အလင္းဓာတ္က ၿခံ ေရွ႕မွ ဆာကူရာပင္မ်ားထံ၊ အုတ္ေလွကား အနီးမွ ပန္းခ်ဳံပင္ကေလးမ်ားထံ၊ ေနာက္ဘက္ စည္းရိုး အေျခမွ Hydrangea ပန္းဥယ်ာဥ္ စိုက္ခင္းကေလးထံ က်ေရာက္လို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အပူအပင္ မရွိ ေမွးတင္ နားခိုေနခဲ့သည္။
    
ည ဆယ္ နာရီမွာေတာ့ ေငြေသာ္တာ လမင္း၏ ေရာင္စဥ္က အိပ္ခန္း အျပင္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ လေရာင္ဟာ မွန္ျပတင္းမွ ျဖတ္၍ အိပ္စက္ရာ ခုတင္ထက္ အလင္းျဖာသည္။ ထို႔ေနာက္ ျဖဴျဖဴႏုႏု ေကာင္ကေလး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားထဲ အတားအဆီး မရွိ ခုန္ဆင္းလာေတာ့၏။

"ယံ့မ်က္လုံးေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူ ရွိေနမယ့္ အနာဂတ္ ခရီးကို ျမင္ေနရတယ္"

လေရာင္မ်ား ျပည့္လႊမ္းေနသည့္ ေဝယံ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
    
သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခုတင္ေပၚ လဲေလ်ာင္းလ်က္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေဝယံ ဦးေခါင္းက ေနသူရိန္မင္းခန႔္ ညာဘက္ လက္ေမာင္းေပၚမွာ။ ပိုးသားလို ႏူးညံ့ အိစင္းေသာ ေဝယံ၏ ဆံစမ်ားကို ေနသူရိန္မင္းခန႔္က လက္ေခ်ာင္းတို႔ျဖင့္ ရစ္ေႏွာင္ ေဆာ့ကစားလ်က္ ရွိသည္။ ထိုမွ်မက ျဖဴဥ သြယ္လ်ေသာ ေပါင္တံမ်ားကိုပါ ခိုင္မာ ေတာင့္တင္းေသာ ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ လႈပ္မရေအာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ေပြ႕ဖက္ထား၏။

"သိပ္ ခ်စ္တာပဲ၊ ယံေရာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူးလား"

ေနသူရိန္မင္းခန့္ ေမးေတာ့ ျငင္းဆန္ဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္တို႔ မရွိစြာ ေခါင္းကို တြင္တြင္ ညိတ္သည္။ ဆံသားတို႔ လႈပ္ခတ္သြားတိုင္း ႏူးညံ့ သင္းပ်ံ့ေသာ ေမႊးရနံ႕က ႏွာဖ်ားအထိ လာေရာက္ က်ီစားသည္။ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ မေနနိုင္လြန္းစြာ ဆံစမ်ား နားခိုေနသည့္ ေဝယံ၏ နဖူးထက္သို႔ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ဖိကပ္ၿပီး ၾကင္နာစြာ နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။