SUN { Season 1 }

SUN { 45 }

အိမ္ႀကီး၏ တံခါး ေရွ႕မွာ
စကၠန႔္ အေတာ္ ၾကာေအာင္ ေဝယံ ရပ္ေနမိသည္။
    
တံခါး ဖြင့္ဖို႔ လက္ျမႇောက္လိုက္တိုင္း ေ႐ႊေရာင္ တံခါးလက္ကိုင္ အနား ေရာက္ခါနီးမွာ လက္မ်ား အလိုလို ရပ္တန႔္သြားရသည္။

အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းမွ မိဘမ်ား၏ စကားေျပာသံတို႔ကို သူ ၾကားေနရသည္။ ဦးေဝယံဟိန္း၏ အသံမွာ မာေက်ာ ခက္ထန္မႈ အျပည့္။ ေဝယံ ေျခေထာက္မ်ား စၾကၤံ အုတ္သမံတလင္းတြင္ အဂၤေတ အကိုင္ခံလိုက္ရသလို တုံ႕ဆိုင္းသြားရသည္။

မဝင္ခ်င္ဘူး၊ ဟင့္အင္း . . မဝင္ရဲဘူး

စိတ္ထဲ တတြတ္တြတ္ ေရ႐ြတ္ေနခ်ိန္ ပခုံးကို တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ ဆတ္ခနဲ လာဖက္သည္။ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ေဝယံ ေမာ့ၾကည္မိသြားသည္။

"သူရိန္"

"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ယံ၊ ဝင္ၾကမယ္ေလ"

တံခါးႀကီး က်ယ္ေလာင္စြာ ပြင့္သြားသည္။
    
ဒီတံခါးႀကီး ေနာက္မွာ . .
ဘယ္လို အရာေတြ ရွိေနမလဲ။
ဘယ္လို အရာေတြ ေစာင့္ေနမလဲ။

ေဝယံ စိုးထိတ္စြာ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ လက္ကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လ်က္ အိမ္ႀကီးထဲသို႔ လိုက္ပါ ဝင္ေရာက္သြားလိုက္သည္။ ပူေတာက္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေအးစိမ့္ေသာ ဧည့္ခန္းထဲ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္သြားေတာ့ ေဝယံ့ ေက်ာထဲ စိမ့္ခနဲ ေအးသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားသည္။ အခန္းက ေအးခဲကာ အေငြ႕ပ်ံေနသလို။

ဆိုဖာတြင္ ဦးေနမင္းခန႔္ ထိုင္ေနသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း အကြာ၌ ဦးေဝယံဟိန္းႏွင့္ ေဒၚစႏၵာခင္ မတ္တတ္ရပ္ကာ စကားေျပာေနၾက၏။ စကားေျပာေနရာမွ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ အၾကည့္က ေဝယံ့ဆီသို႔ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္ရွိလာသည္။ မ်က္လုံးမ်ားထဲမွ ေတာက္ေလာင္ေသာ ေဒါသတရားကို ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ အားတင္းထားေသာ ေဝယံ ေျခလွမ္းေတြ တုံ႕ခနဲ ရပ္သြားသည္။

ေဒၚစႏၵာခင္၏ တားျမစ္သံ မသဲမကြဲ ၾကားလိုက္ရသည္။

သို႔ရာတြင္ ပါေကး ၾကမ္းျပင္ေပၚ နင္းေလွ်ာက္လာေသာ ဦးေဝယံဟိန္း၏ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ ေဝယံ့ဆီသို႔ တဟုန္ထိုး ဦးတည္လာသည္။ နီးကပ္လာခ်ိန္ ညာဘက္ လက္ကို ေလမွာ ျမႇောက္လိုက္၏။ လားရာသည္ ေဝယံ ပါးျပင္ဆီသို႔ . . ။ တစ္ကိုယ္လုံး ပူထူကာ မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္လိုက္မိသည္။