SUN { Season 1 }

SUN { 69 }

စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ မနက္ခင္း တစ္ခု။

ေႏြဦး၏ ေႏြးေထြးေသာ ေလညင္းတြင္ သင္းပ်ံ့ ေမႊးထုံသည့္ ပန္းရနံ႕မ်ား ေရာပါေနသည္။ စၾကၤံ အုတ္နံရံ၏ မွန္ျပတင္းမွ ျဖတ္လ်က္ တစ္ဆင့္ ျမင္ရေသာ အျပင္ ဝန္းက်င္တြင္ အျဖဴေရာင္ ပန္းကေလးမ်ား ေဝဆာလ်က္ ရွိသည္။ ျမင္ကြင္း အျပည့္ အျဖဴေရာင္ ပြင့္ဖတ္ဥကေလးမ်ား ဖူးငုံၿပီး ေဆးအျဖဴ သုတ္ထားသည့္ သစ္သား ျပတင္းေဘာင္ထက္ အကိုင္းအခက္တို႔ ႏြယ္ရစ္ ေပါက္ေရာက္ေနပုံက ကဗ်ာဆန္ေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ အသြင္ကို ပုံေပၚေစသည္။
    
ပန္းခက္ပန္းႏြယ္မ်ားေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကို အျပည့္ မျမင္ရေသာ္လည္း ျမင္ရသမွ် ေနရာလြတ္မွာ လိေမၼာ္ေရာင္ အလင္းဓာတ္ တစ္ခု ေတာက္ေလာင္ေနသည္။ မိုးျပာေရာင္ ေကာင္းကင္၏ အရွင္သခင္ ေနသူရိန္ မိုးနတ္သား၏ ခမ္းနား ႀကီးျမတ္ေသာ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါ အလင္းဓာတ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

"ဒါလင္ . . ၊ ထိုင္ေနပါ့လားဟင္"

ေဝယံ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည့္ ေနသူရိန္မင္းခန႔္ မ်က္ႏွာကို ၾကင္နာစြာ ၾကည့္လ်က္ သတိေပးလိုက္သည္။

"မတ္တတ္ရပ္ေနတာက ပို ေကာင္းပါတယ္"

ေနသူရိန္မင္းခန႔္က ျပတင္းေဘာင္ကို မွီလ်က္ ဒီဘက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္ရပ္ေနသည္။ လက္ ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္း ပိုက္ကာ ဦးေခါင္းအား နံရံေပၚ မွီအပ္ထားေသာ ပုံစံကို ၾကည့္႐ုံႏွင့္တင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို အေတာ္ေလး ထိန္းခ်ဳပ္ထားမွန္း သိသာလွသည္။

"ေစာင့္ရမယ့္ အခ်ိန္ေတြက ၾကာတယ္ မဟုတ္လား၊ ေတာ္ၾကာ ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းေနပါဦးမယ္၊ ထိုင္ေစာင့္ေလေနာ္"

ေနသူရိန္မင္းခန႔္ လက္ခံစြာ သေဘာတူသည္။
ထို႔ေနာက္ စၾကၤံလမ္းရွိ ခုံတန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

ခုံတန္းမ်ားက စၾကၤံ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ မ်က္ေစာင္းထိုး အေနအထားျဖင့္ အတန္းလိုက္ ရွိေနၾကၿပီး အုတ္နံရံျဖဴျဖဴတြင္ သံျဖင့္ တြဲကပ္ထားသည္။ လမ္း အဆုံး၌ အခန္း တစ္ခန္း ရွိသည္။ ခြဲစိတ္ခန္း ဟူ၍ စာတန္း ကပ္ထားသည္။