SUN { Season 1 }

Unicode - 55

အချိန်ကား မနက် ခြောက် နာရီ။

လိမ္မာရောင် နေလုံးကြီးကို မမြင်ရသေး။

ရာသီဥတု အခြေအနေက အနည်းငယ် တိမ် ထူထပ်သည်။

ယနေ့ မနက်ခင်းတွင် ပုံမှန်ထက် နေသူရိန်မင်းခန့် အိပ်ရာ စောစော နိုးနေခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် အခန်းတွင်းမှာ ဝေယံ့ကို မတွေ့ရတာမို့ ရေချိုး၊ အဝတ်အစား လဲပြီးနောက် အောက်ထပ်သို့ ချက်ချင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။
    
နေသူရိန်မင်းခန့် လှေကားမှ ဆင်းလာစဉ် အိမ်ကြီး တစ်ခုလုံး ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲနေတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူ ကြမ်းခင်းကို နင်းလိုက်သည့်အခါ ဆူညံသံ တချို့ အချိန်ကိုက် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ မီးဖိုခန်းဆီမှ ဖြစ်သည်။ ပန်းကန်နှင့် ဇွန်းများ ထိခတ်သံ။ တစ်စုံတစ်ရာ လွတ်ကျသံ။
    
ပုံမှန်ဆို ဝေယံ မီးဖိုချောင် ဝင်ချိန်တိုင်း ဒီလို အသံမျိုး ဘယ်သောအခါမှ မကြားရ။ ဟင်းအမယ်တို့ ကြော်လှော် ချက်ပြုတ်သံ။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တို့ လှီးဖြတ်သံ။ ဟင်းပွဲတို့ ထမင်းစားပွဲပေါ် နေရာချသံ။ ထိုအသံတို့မှ လွဲ၍ တခြားသော ဆူညံသံတို့ သိပ်ပြီး ကြားရလေ့ မရှိ။ အမြဲလိုလို စေ့စပ် တိကျကာ ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်လေ့ ရှိသည်။
    
ယခုတော့ ဘယ်လိုများ ဖြစ်ပါလိမ့်။

နေသူရိန်မင်းခန့် ခြေလှမ်းများကို မီးဖိုခန်းဆီ ဦးတည်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်သို့ သူ ရောက်သည့်အခါ အထူးဆန်းဆုံး မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။

မိန်းကလေး တစ်ယောက်။

ကျော ပေးကာ ထမင်းအိုး တည်နေသည်။ သူမ ကိုယ်ဟန်က သက်သောင့်သက်သာ မရှိ။ ယခုမှ မီးဖိုချောင် ဝင်ဖူးသည့် ပုံစံဖြင့် တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ အနက်ရောင် ကုပ်ဝဲ ဆံပင်တို့က ပခုံးပေါ် မထိတထိ ကပိုကရို ဝဲကျနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် ဘေးတစ်စောင်း လှမ်းမြင်ရသော သူမ ပါးပြင်တို့က ပြင်ဆင် ခြယ်သမှု မပါတပါ။ နုဖတ် နွမ်းဖျော့စွာ လှနေခဲ့သည်။

သူမကို နေသူရိန်မင်းခန့် သိသည်။  
ထိုမိန်းကလေးကို သူ မြင်ဖူးသည်။