My Beautiful Karma✔(Zach James Lee)

Chapter 5. Car

Chapter 5. Car

Dahniea's Pov

Tahimik akong nakatuon sa pagkain habang pinapakiramdaman ang paligid. Walang nagsasalita ni isa sa'min nina mom and dad. Tanging ang mga kubrestos lamang ang matirinig na ingay sa apat na sulok ng dinning. I let out a deep sigh and closed my eyes emphatic.

Bakit pa nga ba ako umuwi dito. Even though I'm with them right now, this place looks empty. Hindi na ito kagaya ng dati na palaging maingay sa tuwing sabay-sabay kaming kumakain. This is such a bad thing for me.

How can be this place feels empty when in fact, maraming nakatira. I smiled bitterly. Nagmadali pa akong umuwi dito sa Maynila matapos ang concert ko kanina dahil tumawag si mommy sa'kin. She said that dad will tell me some important thing but what the hell is this?!!

Iniwan ko ang party at mga kaibigan ko para sa wala?! Nagpa-book ako ng flight agad dahil akala ko, tanggap na nila ang kung anong gusto ko. I expect to much, that I did not even join my friends on that party in Cebu.

Pagod ako sa biyahe papuntang Cebu, pagod ako sa concert at mas lalo akong napagod no'ng nag-biyahe ulit ako pabalik dito sa Maynila para lanh sa wala?!! What the freaking hell is this?!

"You have a lots of fans" suddenly my mom uttered to broke the silence between us.

I just nodded my head and did not glanced at her instead, I continued eating kahit nawalan na ako ng gana.

"Great job but someday, you will leave that career of yours" my dad added.

Napatigil ako sa pagkain at bahagyang binagsak ang mga kubyertos na hawak ko dahilan para lumikha iyon ng maliit na ingay. Napabuntong-hininga ako at walang ganang tumingin kay dad.

Pinagmasdan ko siya habang kumakain at kalaunan ay napangiti ako ng mapait. It's been a while dad, why can't you be the man that I used to be with before?  Sigaw ng utak ko. I can't say it directly to him dahil baka kung ano pang masabi niya.

He change a lot and I can't just accept it. Why does he needs to change. Ako pa rin naman ito eh. Iyong prinsesa nila na palagi nilang sinusunod ang gusto. I shooked my head in an instant and cleared my throat to get their attention.

"Anong sasabihin niyo. I still need to go back to Cebu later" saad ko sa kanila, sapat na para tuluyang maagaw ko ang kanilang atensyon.

"You're really choosing your career over our company. Ano bang nakukuha mo sa pagkanta?!! Kung papatakbuhin mo ang kumpanya natin, mas malaki ang makukuha mong pera!!" he uttered with so much authority on his voice.

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya, tanda na hindi ko iyon nagustuhan pero ayoko ng magsalita, ayokong maglabas ng sama ng loob. Hindi ngayon. Ayoko kaya pinilit kong manahimik.

I saw how mom stopped him from saying such hurtful words to me habang ako ay nanatiling nakaupo at tahimik, pinagmamasdan sila kung pa'no sila magtalo tungkol sa'kin.

"Stop it for now. Balang araw ay babalik din siya sa'tin!!"

"I don't trust those things!! Habang tumatagal ay mas lalo siyang lumalayo!!"

"It's because you're being too much to our daughter!! How can you say such words to her when it fact, she didn't do anything wrong! Stop this!!"

It feels like I'm on a drama and it feels like my tears are about to erupt from my eyes. Ito ang pinaka-ayaw kong narinig at makita. I don't like them fighting because of me. I shooked my head and immediately walk into the living room. Napapailing ako at napapangiti ng mapait. What a freaking hell surprise after my concert.