My Beautiful Karma✔(Zach James Lee)

Chapter 25. Meeting

Chapter 25. Meeting

Dahniea's Pov

Abala ako sa pag-aayos ng mga gamit namin ni Acher sa binigay na kwarto ni tita Janelle. Actually it was so huge and clean for the both of us. Compare to my room, hindi hamak na mas malawak ito at mas mamahalin ang mga gamit lalo na ang mga furnitures. It feels like I live in a palace and all of the stuff there is so comfortable from smooth bed into the beautiful view of the garden outside.

Hindi ko alam kong anong floor ang kinalalagyan namin ngayon dahil hindi ko nakita kung anong number 'yong pinindot ni tita Janelle no'ng sumakay kami sa elevator and that made me amazed again. Meron silang tatlo hanggang apat na elevator. This mansion is just amazing that I don't even wan't to stay on the other places. The view down there makes me want to spend more time watching them.

Gabi na pero hindi no'n nabawasan ang ganda ng view sa baba. Makikita kasi mula dito ang maraming ilaw sa garden and pool. Napansin ko din na nag-iiba ang kulay ng pool kada lumilipas ang limang minuto. D*mn!! How can I not be obsessed on this beautiful and amazing mansion.

I let out a deep and sigh and shurgged my shoulder before I put Acher on his crib. Nakatulog na kasi ito sa kama habang nag-aayos ako. I smiled and I kissed him on his forehead before I put our stuff to its respective places.

Pagkatapos no'n ay nagtungo na ako sa bathroom para maligo. Pakiramdam ko kasi ay ang lagkit ko na kahit wala naman ako masyadong ginawa. Pinuno ko ng tubig ang bathtub bago ako sumulong. My system calmed the moment it touched the lukewarm water. I closed my eyes to relax myself under the water. Yeah right! It was really relaxing.

"Oh, Dahniea!! Saan ka pupunta?" said the cheerful voice from my behind so stop walking and faced that person.

Sinalubong ako ng nakangiting sina Karen at Jenny kaya napangiti rin ako. Everyone here is always wearing their smile pero alam kong sa kaloob-looban nila ay ang pangungulila para sa isang babaeng nakagisnan nilang makasama.

She must be that important to them pero kung ako tatanungin at isa ako sa mga taong nakasama ni Janice ng matagal, syempre malulungkot din ako dahil bilang isang kaibigan, handa akong umiyak para sa sinapit niya pero hindi iyon pwedeng ipakita sa bawat isa dahil mas lalo lang silang manghihina.

"Pupunta sana akong garden. Ang ganda kasi doon. Tatambay lang ako saglit" sambit ko na siyang kinatango naman no'ng dalawa. "Eh kayo? Saan kayo pupunta?" saad ko matapos kong mapansin ang mga hawak-hawak nilang laptop. May sarili na rin siguro silang trabaho because knowing mafias, they can earned money in just a snap. How to be like them by the way?

"Merong meeting ngayon. We're searching for Janice. Gusto mong sumama?" Karen uttered that made me shooked my head.

I want to, but the thing is, hindi ko ata sila masusundan sa topic nila because after all, it was about searching for a person who's missing. Mission 'yon ng mga mafias na katulad nila at isa pa, hindi ko alam kung dapat ba akong sumali pa. I'm not part of them.

"Hindi na lang siguro" saad ko bago ngumiti sa kanila. "Hindi din naman ako makakasabay sa usapan niyo. Tsaka wala akong maitutulong" I added that made them look into each other. My eyebrows furrowed. May mali ba akong nasabi?

"But you wan't to help?" saad naman ni Karen kaya lumipat sa kanya ang tingin ko bago tumango.

Gusto ko. Gustong-gusto dahil ayoko siyang nakikitang nakatitig sa kawalan na tila ba nag-iisip ng paraan kung paano hanapin ang kapatid niya. I let out a deep sigh and closed my fist. I hate being affected whenever I saw him that way.

Kalmado man niya akong kinakausap but deep inside, I know he's worried. Kung sana may kapatid ako, gano'n din siguro ang mararamdaman ko. Being an only child makes me sick because I don't have someone to be with whenever I'm alone at home but I won't asked for more becauae I have my friends with me. Yeah right!! My crazy friends.