My Beautiful Karma✔(Zach James Lee)

Chapter 44. Fine

Chapter 44. Fine

Dahniea's Pov

"Hey there, Honey. How have you been?"

I shut my mouth after hearing those words from him pero naroon parin ang gulat sa mukha ko. I don't don't how should I react but d*mn!! He's awake and he's staring at me right now while smiling. I felt my heart gone wild again because of it. Why does it feel like I gets shy again pero hindi iyon katulad ng dati. Nahihiya ako dahil sa endearment niya sa'kin. Honey?!!

"It's good to know that you're awake now, tito. Gotta tell it to grandpa. By the way, tito, I already gave her the ring" diretsong saad ni Nathan na animo'y isang matanda na kung makapag-salita at ngayon ko lang naalalang, kasama pala namin siya.

I shooked my head at that thought. Zach just occupied my mind again. What the hell!!

"Thank you young man. Tell dad to give Dahniea and I a time to talk for a while" Zach uttered na siyang mabait naman na kinatango ni Nathan bago kami nito tuluyang tinalikuran.

Ilang segundo pa akong nanatiling nakatingin kay Nathan hanggang sa mawala na ito sa paningin ko. I took a deep breath and bit my lower lip. And now, it's just Zach and I heare, alone. Napapalunok akong hinarap ito at gulat na gulat no'ng matagpuan ko itong nakatingin sa'kin ng mataman habang nakangiti. What's with those smiles of him? It makes my heart gone wild!!

"Y-You." I stuttered. Sa totoo lang, hindi ko mahanap ang tamang salita na sasabihin sa kanya.

Napalunok ako no'ng mawala ang ngiti nito pagkatapos niyang sulyapan ang kamay niyang may dextrose. Mula sa pagakakaupo ko kanina ay bigla akong napatayo at ngayon ay nasa ilang hakbang na ang layo ko sa kanya. I just don't know what to do that's why I'm not getting closer to him.

"Did I scared you?" he suddenly uttered and my eyes widened when he tried to get up from his bed.

Dahil sa pag-aalala na baka hindi pa niya kaya ay natataranta akong lumapit sa kanya para alalayan siya. D*mn!! Why is he so confident to do whatever he want's even though he has a lot of wounds. This man is unbelievable!!

"T-Teka lang. Bawal ka pang bumangon" saad ko sa mahinang boses dahil sa pag-aalala. Paano kung may masakit pa sa kanya? I told myself to take care of him pero bakit parang umaatras ako but no!! I should do what my body want's to do!!

"Sino nagsabi?"

Natigilan ako sa tinanong niya. Sino nga bang nagsabi?

"A-Ako?" alanganin kong sambit.

Ako naman talaga ang nagsabi. Tsk!! Now I'm being confused to what I am doing and saying right now!! I look like stupid.

"And because you said so, then I'll obey you"

"And why is that? Pwede mo namang gawin ang gusto mo"

"I can't, from now on"

Pasimple akong sumulyap sa kanya no'ng muli siyang bumalik sa pagkakahiga habang ako naman ay pinagpatuloy ang ginagawang pag-aayos ng dextrose niyang nagulo. Tsk!! Thank god, I've learned this thing before from Sunny.

Sa hindi malamang dahilan ay bigla akong natigilan no'ng maalala sina Sunny na hawak na ngayon ng mga kalaban. D*mn!! I almost forgot about that. Napalunok ako at wala sa sariling napabuntong-hininga.

Sana naman hindi sila ginawan ng masama ng mga kalaban. Kahit kailan ay hindi ko sila sinaktan, hindi ko kakayanin kapag may nangyari pa sa kanilang masama ng dahil sa akin. It's my fault after all. I should be the one suffering right now and not them.