Deel 1: Huwelijksnacht dat eindigt in een ....

Hoofdstuk 23

Mira
Rustig liep ik uit de keuken en geschrokken liet ik mijn glas vallen en voelde langs de buiten deur een koude wind tegen mijn lichaam lopen , ik zag dat ik kippenvel kreeg over mijn hele lichaam .
Papa keek me vreemd aan en vroeg of alles wel goed met me ging , ik knikte stilletjes maar voelde me raar precies of ik de helft van mijn ziel kwijt was. Ik zei tegen mijn ouders dat ik even langs een vriendin ga en wel snel terug zou komen .

Ik liep naar mijn auto en zag dat het al serieus donker was. Voelde wat druppels in mijn gezicht lopen en dit keer was het de regen maar
binnen voelde ik me vreemd op elk moment zou ik het wel kunnen uitbarsten , maar waarom ik me zo voelde wist ik zelf niet . Ik startte de auto en reed richting Karim's huis ,
aangekomen in zijn straat remde ik hevig en zag blauwe zwaailichten van een ambulance,
"Karim die werd meegenomen in het ziekenwagen?" Vroeg ik aan mezelf .
Geschrokken sprong ik uit mijn auto en rende naar de verpleegkunde , was op 1 iemand gefocust en dat was op Karim , zonder mijzelf onder de controle te houden barstte ik in tranen en schreeuwde allerlei vragen in de gezicht van de verpleger .

Een oude rustige vrouw nam mij in haar armen , ik voelde me rustiger bij haar en ze leek wel op Karim. En zonder twijfel was het de moeder van Karim ,
ze keek me zielig aan
"Parkeer jij je auto bij ons dan mag je met mij meerijden tot het ziekenhuis , als ik mij niet vergis ben jij Mira zeker ?" vroeg ze me met een rustige stem ik veegde mijn tranen weg en knikte ze troost me nog even en liet me naar mijn auto gaan .
In de auto zag ik hoe Karim mee werd genomen naar het ziekenhuis ik zuchte het even uit en besefte dat ik echt een mooie band had met Karim , zonder bij hem te zijn voel ik me toch bij hem .

In het ziekenhuis had ik al een mooi gesprek met de moeder van Karim ik zag de vader van Karim binnen lopen hij gaf op de voorhoofd van zijn vrouw een kus , en moest tegelijkertijd denken aan Karim . Zonder ik het door had voelde ik een traan rollen over mijn wang , voelde een schouderklopje en keek naar hem en met de gedachten bij Karim hoorde ik niet wat de vader van Karim zei .
Ik verontschulde me en stond recht en gaf hem een hand , ik hoorde de moeder van Karim zeggen tegen de vader dat Karim wel veel over mij had.
Ik zag dat de vader van Karim haar raar aankeek
"zijn hier dingen aan het gebeuren die ik niet weet " en keek mij vragend aan , ik voelde me ongemakkelijk en sloeg mijn ogen neer en wachtte tot de moeder van Karim wel zelf ging antwoorden , op het moment kwam de dokter naar ons , ik zag dat de mama van Karim ook rechtstond en zich vast hield bij haar man en zenuwachtig wachtte we op het nieuws die de dokter kwam vertellen ...