Deel 1: Huwelijksnacht dat eindigt in een ....

Hoofdstuk 31

Mira
Ik ging langs het ziekenhuis om mezelf toch wat hoop te geven , met tranen in mijn ogen hoorde ik dat de secretaris me verteld dat Karim niet meer in de coma kamer ligt , dat hij terug in een gewone kamer zit . "Kamer 247" zei ze achteraf,
Ik bleef haar aankijken met mijn rode gehuilde ogen. Hoorde ik dit goed ? Karim is sinds gisteren ontwaakt ? Dag op mijn bruiloft ! De dag dat ik het ging accepteren wordt hij wakker ...
ik zuchte nog tegen mezelf en liep naar de lift .

Het was stil op de afdeling , aangekomen bij zijn kamer bleef ik nog even voor zijn deur staan tot ik binnen ging hoorde ik zijn stem , mijn hart ging te keer , ik voelde de vlinders terug komen . Ik voelde mijn tranen rollen over mijn wangen en dit keer was het van blijdschap en spijt , mijn gevoelens waren gemengd .
Ik klopte stilletjes op de deur en hoorde Karim knikken voor als toestemming dat ik binnen mocht komen , voorzichtig duwde ik de deur open .
Karim keek mij geschrokken aan , mijn tranen bleven maar komen en liep naar Karim zonder mij te verontschuldigen knuffelde ik hem stevig vast . Snikte in zijn schouder en fluisterde dat ik van hem hielde ...

Na lang gesprek met zijn ouders en Karim ,
voelde ik me wat beter . Ik hoorde mijn mobiel af gaan en zag dat het Nordine was , ik groet iedereen en bleef Karim nog even knuffelen en verliet snel zijn kamer.
Ik belde Nordine terug, al snel ging hij over .

Nordine : Zeg ? Waar ben je ? Moet ik je altijd gaan zoeken ?
Mira : .....

Op dat moment kon ik niets zeggen , ik was mijn woorden kwijt, ik bleef voor me staren ... en hoorde nog Nordine harder schreeuwen aan de lijn !

Nordine : Jaa hallloo ?!! Mijn geduld geraakt op hoor , waar ben je ?!!
Mira : ja .. ik ben onderweg ..

Zei ik stilletjes terwijl ik met een brok in mijn keel zit en haakte af. Rustig liep ik naar mijn auto , voor ik instapte keek ik nog even naar boven waar de kamers liggen van het ziekenhuis . Ik sloot mijn ogen en haalde een diepe zucht en snel stapte ik de auto in, reed naar mijn huis ...

In de avond , was het maar rustig zeker voor een stel dat net getrouwd is , er was geen sfeer in huis en of liefde .
Ik zat in de zetel en zag dat Nordine binnen kwam en dichter naar me toe kwam ,
ik voelde zijn koude handen rond mijn nek gaan en drukte een kus in mijn nek .
Ik voelde een rilling gaan over mijn hele lichaam , hij duwde me zachtjes naar achter en voelde zijn lichaam drukken op de mijne .
Ik was verstijfd en wist niet in welke positie moest houden . Allerlei vragen kwamen er in mijn hoofd , ik trekte me terug en duwde hem kwaad van mij af . Ik voelde een harde klap in mijn gezicht . Met mijn hand op mijn kaak bleef ik geschrokken naar Nordine kijken , mijn ogen begonnen te prikken , ik voelde mijn kaak helemaal tintelen ...

Nordine liep de gang uit en hoorde de deur hard dicht klappen , voorzichtig ging ik langs het raam kijken en zag dat Nordine met volle gas weg reedt . Ik liep naar de kamer en bekeek mezelf in de spiegel en schrok van mijn kaak , hij was helemaal rood en opgezwollen . De hand van Nordine zat gewoon gegraveerd in mijn gezicht , ik liet mezelf zakken en viel met èèn klap op de grond en begon te schreeuwen tegen mezelf
"Hoe kan ik het zo ver laten komen !!" schreeuwde ik in de kamer . Geschrokken stond ik recht toen ik de deur hoorde open gaan , voorzichtig keek ik of het Nordine was . Verstijfd bleef ik naar Nordine kijken , met een geweer naar mij gericht . Alles draaide rond mij heen ...

Ik voelde de shock in mijn ribben doorheen gaan , verstijfd bleef ik naar Nordine kijken . Alles verzwakte zelfs mijn hartslag , ik voelde mijn knieën verzwakken en daalde naar beneden en viel op mijn zijde . Ik was verstijfd en kon zelfs niet meer slikken , voelde niets meer . Het bloed bleef vloeien over de plaats waar hij me had geschoten en zag alles wazig maar voelde wel hoe Nordine dichterbij kwam en een stamp gaf in mijn gezicht en alles was zwart ...

"Liefde kan soms pijn doen en zonder dat je het weet is liefde wel je grootste vijand..."