KALP YARASI

~37.BÖLÜM~

Bölüm sarkısı;ÖYKÜ GÜRMAN:Kül oldum

Ayy bol ağlamalı ve romantik sahnelere hazır olun derim. Gece yazdım bu bölümü ve genelde gece yazdığım bölümler depresif oluyor bende demesi. 😅
İyi okumalar...❤️

            
                             ******

"Sen bana bunu nasıl yaparsın Buket? Ben sana bu kadar aşıkken nasıl başka birini seversin? Nasıl başka birini kalbine alırsın. Söyle bana nasıl yapabildin. Hiç mi kalbin acımadı? Hiç mi sevmedin beni ben sana naptım. Allah benim belamı versin herşey o iki kelime yüzünden mi? Söylesene neden?" Omuzlarımdan tutup sert bir şekilde sarstı. Ben ise yaptığıma çoktan pişman olmuştum. Ama çok geçti dönüşü yoktu artık.

Yağmur araya girip Mert'i benden uzaklaştırdı.
"Mert tamam sakin ol."
"Bırak Yağmur canını yakarım yoksa." Sesin de ki öfke evreni yakacak cinstendi.
Acı dolu bedenle iki adım sendeliyerek geriledi. Ellerini saçlarının arasına geçirip saçlarını dağıttı.

"Ne zaman? Ne zamandan beri? Söyle ne zamandan beri seviyo-" devamını getiremedi sert bir şekilde nefesini verdi. Arkasını dönüp odanın içinde ileri geri gidiyordu. Bir anda köşede ki sandalyeyi alıp duvara fırlattı. Bu hareketi yerimden sıçramama sebep olmuştu. Korkudan Yağmurun arkasına saklanmıştım farkında olmadan.

"Ne zaman lan ne zaman cevap ver bana?" Bir anda üzerime yürüyünce Yağmur beni arkasına aldı.

"Sakın cevap verme sakın?" Diye fısıldadı.

"Mert hadi gel biz seninle bir hava alalım bak bir yanlış daha yapma sonra pişman oluyorsun. Derin derin nefes al ilacın nerede ilacını iç kendine gel o zaman sağlam kafayla daha iyi konuşursunuz."

"Sen ne diyorsun lan, o gelmiş bana seni hiç sevmedim diyor. Zaten o eve de Savaş için gitmiştir bu. Doğru ya senin o evde ne işin vardı Savaş'la? Sen niye gittin o eve ben seni eve bıraktım sanırken sen  beni kandırıp sevgilinle o evdemi buluşuyordunuz? O evde ne yapıyordunuz siz. Keç kere girdin o piçin koynuna. Benimle de o piç kurusu Onur için mi birlikte oldun. Sen aslında beni hiç sevmedin değilmi hepsi bir oyundu. Onur ortadan kalkınca o puştla rahat rahat gezip tozacak aşkınızı yaşayacaktınız." Sinirden ağzından tükmükler çıkıyordu. Gözlerinden öfke, nefre ve aşalayıcı bir bakış vardı. O gözlerde beni bin defa öldürüyordu. Aramızda sadece Yağmur vardı.
Gözlerim dolmuş göz yaşlarım ardı ardına akıyordu. Dudaklarımdan bir hıçkırık koptu. O gün filim şeridi gibi aktı gözümün önünden. Silah, o adamların iğrenç halleri ve kan! Çok kan vardı. Midemin bulunmasıyla başımın dönmesi bir olmuştu. Ayaklarımı bir anda hissedemedim. Olduğum yere düşüp hıçkıra hıçkıra ağlama başladım. Bana ikinci kez aynı muameleyi yapıyordu. Bir yarayı kapatmadan yeni bir yara açıyordu.

Sırtımı yatağa dayayıp dizlerimi karnıma çekip ellerimle o iğrenç sesleri duymamak için kulaklarımı kapadım.
("Seninle öyle güzel ilgileneceğim ki ölmek isteyeceksin ama ölmeyeceksin.")
"Hayır hayır yapma nolur uzak dur. Vallahi uslu duracağım. Hiç yerimden kalkmayacağım."

"Buket Buket bana bak."

"Hayır bak kalkmıyorum ne olur dokunma bana yalvarırım dokunma."

Gözlerim sıkıca kapalıydı. O anı tekrar tekrar yaşamak beni öldürüyordu. Bir ileri bir geri salanıyordum.

"Doktoru çağır krize giriyor. Dedim sana çık şu lanet odadan diye. Emre çıkar şunu."

Beynim uğulduyordu. Canım acıyor ruhum acıdan çığlık atmak istiyordu. Yavaş yavaş andan soyutlanıyordum. Buna engel olamıyor ve çok korkuyordum. Bu korku beni deli edecek cinstendi. Omuzuma dokunan elle bir anda yerimden hızlıca kalkıp gözlerimi açtım. Allah kahretsin yine o evdeydim. Pis pis sırıtan o yüzler.