Demons

20

Chapter twenty.

Δεν μπορώ να πιστέψω τι έγινε μόλις τώρα. Γιατί γύρισε? Εγώ γιατί το έκανα, θα μου τα έδινε στο τέλος. Τον ακολούθησα στο ασανσέρ και μόλις μπήκα πάτησε το κουμπί του ισογείου.Το ασανσέρ σταμάτησε αρκετά γρήγορα, οι πόρτες άνοιξαν και μια ηλικιωμένη κυρία μπήκε στο ασανσέρ και ο Zayn ήρθε και στάθηκε δίπλα μου.
Η κυρία μας είπε κάτι στα ισπανικά αλλά δεν καταλάβαμε τίποτα.
• Συγνώμη τι είπατε? (ρώτησα)
• Δεν ξέρετε ισπανικά ε?(χαμογέλασε, ε δεν το πιστεύω πως η γιαγιάκα αυτή ξέρει αγγλικά και δεν ήξερε ο ταξιτζης μας)
• Όχι! (απάντησε ο Zayn)
• Να, απλά σας καμάρωσα. Πολύ τεριαστό ζευγάρι. (χαμογέλασε και ο Zayn γύρισε να με κοιτάξει)
• Βλέπεις μωρό μου? (χαμογέλασε) Όλοι μας το λένε. (συνέχισε να με κοιτάει στα μάτια αλλά εγώ γύρισα και κοίταξα την κυριούλα)
• Ευχαριστούμε! (χαμογέλασα και κοίταξα την ανάκλαση μου, μας, ακόμα με κοιτούσε ο Zayn)

Δεν έδωσα σημασία. Περίμενα υπομονετικά να ανοίξει η πόρτα. Και επιτέλους μετά από λίγο άνοιξε. Λίγο πριν βγω η γιαγιάκα με έπιασε από το χέρι.
• Είσαι τυχερή πάντως. (είπε σιγά καθώς ο Zayn έβγαινε)
• Για πιο πράγμα? (ρώτησα)
• Το είδες πως σε κοίταξε.(χαμογέλασε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου) Κόβει εμένα το μάτι μου! (χαμογέλασε)

Και βγήκα απο το ασανσέρ κάτι που έκανε και αυτή.
• Ε και? (άκουσα τον αδερφό μου να φωνάζει) Δεν με ενδιαφέρει! Ας το σκεφτόταν πιο νωρίς! Αποκλείεται! (συνέχισε να φωνάζει στο κινητό του) Θείε! Απλά ugh! Τα λέμε άλλη ώρα! (έκλεισε το κινητό)
• Τι έγινε? (ρώτησα εγώ)
• Τι να γίνει! (έκατσε σε ένα σκαμπό) Μπαρούφες! (φώναξε)
• Αρχικά ηρέμησε! (του είπα) Τι σου είπε? (ρώτησα)
• Ήθελε απλά να μου πει πως ο μπαμπάς βγήκε για τρεις μέρες και ήρθε αμέσως στο σπίτι. Να δείξει πως νοιάζεται. (απάντησε) Ναι γιατί αν είχε πάρει ένα τηλέφωνο δεν θα έδειχνε πως νοιάστηκε!(συνέχισε)
• Και ο θείος τι φταίει? Βρες μου έναν λόγο που του φώναξες! (είπα νευριασμένα, ναι μεν είχε δίκιο αλλά δεν έπρεπε να φωνάξει στο θείο)
• Δεν.. (έμεινε για λίγο ήσυχος) Fuck! (ψέλλισε)
• Πάρ'τον τώρα και ζήτα συγνώμη τώρα! (είπα και έπιασε το κινητό του)
• Έλα θείε.. (είπε μετά από λίγο) Ναι, συγνώμη για πριν, δεν φταις εσύ για τα πράγματα που κάνει ο αδερφός σου.(είπε) Ναι, καλό απόγευμα!(το έκλεισε)
• Μπράβο! (του είπα)
• Να ρωτήσω κάτι? (είπε ο Zayn)
• Ναι!(του απάντησε ο George)
• Ο πατέρας σας είναι στην φυλακή? (ρώτησε και τον κοίταξα με σηκωμένα τα φρύδια, μόνο και μόνο επειδή μου είναι αδύνατο να σηκώσω μόνο το ένα) Επειδή είπε 'βγήκε΄(συνέχισε)
• Α όχι! Μακάρι να ήταν στην φυλακή. (είπε ο George)
• Σε κέντρο απεξάρτησης. (απάντησε ο Jai)

Τα χείλη και αυτού αλλά και του Liam, Harry και Niall σχημάτισαν ένα Ο.
• Τι να κάνουμε υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις (το έπαιξα χαλαρή, όπως πάντα, όσο σκληρό και να είναι)
• Όλοι έχουν οικογενειακά προβλήματα.. (είπε ο Liam)
• Εμένα μου λες? (είπε ο George) Έτυχα στην πιο σκάρτη να πούμε! (παραπονέθηκε)
• Σκάσε! (του είπα αυστηρά)
• Ναι, μη μιλήσουμε σε κανέναν, Το μεγάλο μυστικό να πούμε! (αντιμίλησε)
• Δεν είναι ανάγκη να φορτώνεις σε κανέναν με τα προβλήματα σου! (είπα)
• Μίλα για τον εαυτό σου! (με κοίταξε) Εγώ νιώθω ένα απίστευτο βάρος που δεν μπορώ να πω τίποτα σε κανέναν επειδή το λες εσύ.Εσύ? Εσύ πρέπει να νιώθεις ένα βαρύτερο. (σηκώθηκε για να με κοιτάει ευθεία στα μάτια)
• Πάρε ημερολόγιο. Μην βαραίνεις και τους υπόλοιπους. (είπα σταθερά)
• Είσαι τόσο λάθος. Πότε θα το καταλάβεις? (ρώτησε)
• Όταν θα μου βρεις έναν καλό λόγο να κάνεις τους υπόλοιπους να σε λυπούνται.(με κοιτούσε έντονα στα μάτια)

Δεν απαντούσε απλά με κοίταζε. Ο Jai ξερόβηξε. Τότε συνειδητοποίησα πως ήταν και οι υπόλοιποι μπροστά.
• Τώρα ηρέμησε! (του είπα και με αγκάλιασε σφιχτά, τον αγκάλιασα και εγώ)
• Μην με αφήσεις και εσύ! (ψέλλισε μέσα στα μαλλιά μου)
• Το ξέρεις πως σε αγαπάω! Δεν θα σε αφήσω τόσο εύκολα. (με το χέρι μου έτριψα την πλάτη)
• Κι εγώ! Κι εγώ σ'αγαπάω! (είπε σιγά χωρίς να με αφήνει)