Demons

9

Chapter nine. 

• Ξύπνααα! Έλα ξύπνα! Σήκω! (φωνάζει ο αδερφός μου)
• Σκάσε γαμώτη μου! Σταμάτα επιτέλους! (λέω και γυρίζω πλεύρα βάζοντας το μαξιλάρι πάνω από ο κεφάλι μου)
• Όοχι! Θα σηκωθείς! (επιμένει)
• Τράβα στο σχολείο σου και άσε με! ( κουνάω το χέρι μου διώχνοντας τον και με τράβηξε από το χέρι)
• Τελείωνε! (είπε και με άφησε στο πάτωμα, αμέσως μετά έφυγε)
•  Βόδι.. (μουρμούρισα και προσπάθησα να βολευτώ στο πάτωμα)

Αλλά ήταν αρκετά κρύο για να κάτσω πάνω από τρία λέπτα και για αυτό στο τέλος σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια.Περπάτησα μηχανικά προς το μπάνιο και έριξα κρύο νερό στο πρόσωπο μου.Αμέσως ένιωσα όλους τους μυς μου να τεντώνονται.Βούρτσισα τα δόντια μου και κατέβηκα στην κουζίνα. Έκατσα στην καρέλκα μου και έκρυψα το πρόσωπο μου μέσα στην χούφτα των χεριών μου.
• Πού είναι ο θείος? (ρώτησα)
• Κάπου πήγε! Δεν ξέρω! (Είπε και μασούλησε την φριγανιά του)
• Τι έχει να φάω? (σηκώθηκα για να πάω στοψυγείο)
• Τίποτα! (απάντησε αδιάφορα)
• Τι εννοείς τίποτα? (λέω με ανοιχτό το στόμα)
• Είναι το πρώτο μέρος της ανάκρισης! (χαμογέλασε και μου ήρθε να τον χαστουκίσω)
• Είσαι ηλίθιος! (έκλεισα την πόρτα του ψυγείου δυνατά)
• Μπορεις να μιλήσεις γρήγορα και να προλάβεις να φας! (συνέχισε να τρώει.)
• Ρώτα! Ρώτα ότι θέλεις! (του είπα απεγνωσμένα)
• Τι στο κόρακα εννοούσε αυτός όταν έλεγε πως δεν είσαι ελεύθερη. Και έφυγες μετά μαζί του? ( ρώτησε ενθουσιασμένος)
•  Σου έδωσε πλήρη αναφορά? (ρώτησα έκπληκτη) Λοιπόν εμ... πως να το πω..
• Ζωγράφισε το! (με κοροίδεψε)
•  Ίσως, μάλλον, να βλέπω κάποιον τίποτα το σημαντικό! Τίποτα το σοβαρό! Πεινάω τώρα! (είπα γρήγορα και το στομάχι μου γουργούρισε)
• Σοβαρά? Πόσο καιρό? Πως τον λένε? Είναι καλό παιδί? Είναι ωραίος? (ρώτησε γρήγορα)
• Τελικά είναι σίγουρα  Georgia. (τον κοροϊδεψα και σηκώθηκα να πάω στο δωμάτιο μου να ντυθώ)
• Χα-χα δεν φας? (είπε)
• Πάω να ετοιμαστώ να φύγουμε! (είπα και βγήκα από την κουζίνα)

Φόρεσα ένα τζιν και μια πράσινη μπλούζα. Μισώ τα πράσινα ρούχα, το πράσινο είναι το χρώμα της φύσης.Όταν βλέπεις κάτι που δεν έχει χαλάσει από την κοινωνία μας να είναι τόσο φυσικά όμορφο και είναι πράσινο είναι δύσκολο να το δω πάνω σε ρούχα. Μου την σπάει. Αλλά αφού χρειάζεται να το φοράω στην δουλειά μου. Τι μπορώ να κάνω και εγώ? Πήγα στο σαλόνι και βρήκα τον αδερφό μου με το κινητό του να με περιμένει.Σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε. Αδιαφόρησα και βγήκαμε από το σπίτι. Το σούπερ-μάρκετ το οποίο δούλευα δεν ήταν μακρία από το σπίτι μας ή το σχολείο του George για αυτό και συχνά περπατούσαμε μαζί τα πρωινα.

Πείναω. Πεινάω πολύ.Και είναι ακόμα δώδεκα η ώρα. Έπρεπε να φάω το πρωί.

Μόλις σχόλασα και πεθαίνω της πείνας.Πήγα στο κοντινότερο φούρνο για να πάρω κάτι να φάω. Κανόνικα θα πήγαινα σπίτι μου πως μιας και δεν έχω κάτι καλήτερο να κάνω να πάω στο νοσοκομείο. Πιστεύω ήρθε η ώρα να χωρίσω.. 

Μπήκα στο νοσοκομείο, η αποπνιστική ατμόσφαιρα φόβου, άγχους και ασπρίλας με κούρασε περισσότερο και για αυτό πήγα προς το ανσασέρ. Είχα ακουμπήσει πίσω την πλάτη μου και οι πόρτες ήταν έτοιμες να κλείσουν όταν ξαφνικά ένα χέρι βρέθηκε ανάμεσα τους κάνοντας τες να ανοίξουν. Μια ψήλη φιγούρα έμφανίστηκε μπρος μου.Αμέσως κουνήθηκα μηχανικά και ίσιωσα την πλάτη μου. Καθάρισε τον λαίμο του και μου χαμογέλασε, δεν μπορούσα παρα να χαμογελάσω σε ανταπόδωση.Το δόντια του ήταν λευκά και το χαμόγελο του φωτεινό.Τα μάτια του είχαν ένα ζεστό μελί χρώμα. Ήταν απλά τόσο.. τόσο γοητευτικός.
• Σε ποιον όροφο πας? (ρώτησε και κοίταξε μια εμένα μια το πίνακα με τα κουμπάκια)
• Στον πρώτο.. (απάντησα απλά και πάτησε το κουμπάκι με τον αριθμό 1 πάνω.)

Σχεδόν αμέσως  οι πόρτες άνοιξαν και βγήκα έξω περπάτησα μέχρι το δωμάτιο του Zayn και μπήκα μέσα τόσο συνηθισμένα σαν να ήταν η κρεβατοκάμαρα μου.
•Πρέπει να βγεις γρήγορα! Έχουμε δουλειές να κάνουμε!(έλεγε ο Liam αλλά σταμάτησε αφού αντιλήφθηκαν πωςμπήκα στο δωμάτιο)
• Καλημέρα..σπέρα.. Τι λέμε τώρα! (είπα και προχώρησα στο δωμάτιο)
• Χμ.. Κάποια άργησε σήμερα!  (είπε πειραχτηκά ο Harry)
• Δεν άργησα! Μόλις τελείωσα. (με υπερασπίστηκα)
• Τι τελείωσες? (ρώτησε μπερδεμένος)
• Την δουλειά μου! Εσείς δεν δουλεύετε? (ρώτησα φυσικά, ασυναίσθητα πλησίασα τον Zayn και τον αγκάλιασα όπως θα έκανε κάθε χαρωπό ζευγαράκι της ηλικίας μας, στην αρχή παραξενευτηκέ αλλά δεν είπε τίποτα.Φυσικά και δεν είπε τίποτα.)
• Φυσικά και δουλεύουμαι! Είμαστε όλοι στην ίδια εταιρεία με τον Zayn! (είπε ο Niall και εγώ χώθηκα στην καρέκλα-πολυθρόνα, αδιαφόρησα θα ρωτήσω αργότερα τον Zayn που δουλεύει)

Η πόρτα άνοιξε και μέσα στο δωμάτιο μπήκε αυτός που ήταν πριν στο ανσασέρ.
• Δεν ξέρετε πόση ώρα σας έψαχνα.. (είπε και κοίταξε τους υπόλοιπους)
• David? Εσύ? Εδώ? (ρώτησε ο Zayn και ο David με κοίταξε και χαμογέλασε)

 Πολλές φορές, στο τέλος του παρτ, γραφουν και κατι (συνηθως δεν τα διαβαζω εκτος κι αν ειναι με κεφαλαία γραμματα). Δεν θέλω κανένας να σκεφτεί πως είμαι υπερόπτισσα κλπ. Απλά δεν ξέρω τι να γραψω. 
ΚΑΙ τα τσάπτερ δεν τα γράφω τώρα, πρώτη φορά εδώ στο wattpad για αυτο αρκετα -τα περισσότερα- είναι μικρά.