13

224 21 0
                                    

Chapter Τhirteen. 

Τους κοιτούσα με ένα βλέμμα που έλεγε 'ΕΙΣΤΕ-ΣΟΒΑΡΟΙ-ΤΩΡΑ?' και αυτοί απλά χαμογελούσαν. 
• Και μην πεις να μην έρθω! (συνέχισε ο αδερφός μου) Έχετε υποσχεθεί πως..
• Ναι! Ξέρουμε! (είπε ο Jai για να μην αρχίσει)
• Ρε συ George, δεν λες και στους φίλους σου? Ναι, και εσύ Jai γιατί δεν λες και στην μάνα σου? (ειρώνευτικα) 
• Μπα.. Θα μαζευτούμε αρκετοί! (είπε χαλαρά) 
 
Άφησα να φύγει από το στόμα μου ένα 'τς..' και σηκώθηκα από τον καναπέ να πάω στην κουζίνα. Και τώρα τι λέω? 

*Zayn's Pov*


• Ο Zayn? Ο γνωστός σε όλους Zayn? Αυτός εδώ ο μαλάκας? (είπε ο David και με έδειξε)
• Ναι σου λέμε! (είπε αγανακτισμένος ο Harry)
• Αποκλείεται! (επείμεινε)
• Ρε σου λέμε ξεκόλλα! Και εμας στην αρχή μας ήρθε κάπως αλλά όχι και έτσι. (του είπε ο Niall) 
• Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο αφύσικο να έχω κοπέλα! (είπα τελικά εγώ)

Με κοίταξαν και οι τέσσερις. Ο Louis ακόμη λείπει. Δυο ρούχα ζήτησα. Οι άλλοι πέντε συνέχισαν να με κοιτάνε με σηκωμένα τα φρύδια. Ένιωθα σαν φρικιό που έκανε και άλλη παράλογη πράξη. Κούνησα απογοητευτικά το κεφάλι μου. Μα γιατί οι κολήτοι μου να μη μπορούν να απόδεχτουν πως μπορώ να έχω κοπέλα. 
Μαλάκα Zayn τι λες? Αφού δεν έχεις κοπέλα. Υποτίθεται πως έχεις. Έχω αρχίσει  να τρελαίνομαι. Πρέπει να βγώ από αυτό το δωμάτιο. 
• Θα κοιτάτε πολύ ακόμα? (είπα και κούνησαν τα κεφάλια τους κοροιδευτικά) Κοίτα εκεί.. 
• Τι ρε συ? Είναι σαν να μας λέει ο Niall πως θα κάνει δίαιτα γιατί παντρεύται! (λέει ο Liam )
• Τόσο σοβαρά είναι τα πράμματα? (έφερα τα δάχτυλα μου στα χείλη μου και έκανα τον σοκαρισμένο)

Άρχισαν να γελάνε και με παρέσυραν και μένα. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο γιατρός. Χαμογέλασε στην εικόνα.
• Χαίρομαι που είστε έτσι εύθημοι. Απλά ήθελα να σε ενημερώσω και εσένα Zayn την Τετάρτη θα μπορείς να πάρεις εξιτήριο. (είπε και χαμογέλασε πιο πολύ)
• Ωραία, ευχαριστώ πολύ γιατρέ για όλα. (του είπα)
• Σας αφήνω.. (είπε και βγήκε γρήγορα) 

Η πόρτα μετά από λίγο άνοιξε. Και ένας αρκετά θυμωμένος και σοβαρός Louis μπήκε στο δωμάτιο. Ξαφνικά το χαμόγελο μου εξαφανίστηκε. Κάτι τρέχει. 
• Βάλτε τα κωλιά σας κάτω έχουμε πρόβλημα. (είπε και όλοι σκάσανε) 
• Τι έγινε? (ρώτησε ο Harry) 
• Ρώσικη Μαφία έγινε. (του απάντησε) 
• Όχι ρε γαμώτο. Μου την σπάει όταν έμπλέκονται και άλλες χώρες. (κατσούφιασε ο Niall) 
• Και δηλαδή? Τι έγινε με τους Ρώσους? (ρώτησε πιο ήρεμα ο Liam)
• Στείλανε ένα μύνημα.. 
• Πες μου πως δεν είναι στα ρώσικα! (είπα ενοχλημένος)
• Μια φράση μόνο.. (απάντησε)
• Το μισώ που το κάνουν αυτό. (συνέχισα) 
• Ακόμα να μάθεις κάποιος ρώσικα ε? (ρώτησε ο David) 
• Ξέρεις ρώσικα? (τον κοίταξε ο Liam)
• Όχι.. (είπε φυσιολογικά)

Θα τον χαστουκίσω. Μου την σπάει όταν νομίζει πως είναι καλύτερος επειδή δουλεύει με τον Simon. Θα μπορούσα να τον είχα ήδη αποκεφαλίσει. 
• Τέλος πάντων, (τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου) Τι λέει αυτό τον μύνημα? (γύρισα στον Louis) 
• Με δυό λόγια λέει πως θα 'εκδικηθούν' (είπε κοροιδευτικά) για τον Ιβάν. (γύρισε τα μάτια του) 
• Ακόμα τον θυμάμαι τον Ιβάν.. (είπε ο Niall νοσταλγικά)
• Niall, δεν έχω όρεξη να μάθω για τις ανωμαλίες σου.. (του είπα και το βλέμμα του σοβάρεψε) 
• Και η ξένη η φράση? (ρώτησε ο Liam) 
• Ε, να τελειώνει λέγοντας 'Και αν δεν με πιστεύετε' και συνεχίζει στα ρώσικα. (του απάντησε)
• Είπε όλα αυτά στα αγγλικά και μια φρασούλα δεν έκατσε να την μάθει. (είπε με νεύρα ο Harry) 
• Είναι παλιά υπόθεση θα μας πάρει αρκετό χρόνο να ετοιμαστούμε! (παραπονέθηκα..) 
• Ε τουλάχιστον έχουμε το κάμπινγκ. (είπε ο Niall ) 
• Τι έχουμε? (τον κοίταξε ο Louis με απορία) 
• Α ναι! Θα πάμε για κάμπινγκ. (του απάντησε )
• Και πως βοηθάει αυτό? (ρώτησα) 
• Αν έρθουν τώρα, αυτές τις μέρες δεν θα είμαστε εδώ αλλά μέχρι να γυρίσουμε θα έχουμε προετοιμαστεί. (απάντησε. Ένα νόημα έβγαζε..)
• Άρα την Παρασκευή πάμε για κάμπινγκ! (είπε ο Liam χαμογελαστά) 

*End of Zayn's Pov.*

Αυτό το κοτόπουλο είναι απλά τόσο νόστιμο. Λατρεύω την μαγειρική του θείου μου. Για πρώιν ναυτικός καλά τα πάει με την κουζίνα. Όσο τρώμε προσπαθώ να αποφύγω το γεγονός πως ο Jai και ο George μιλάνε για μουσική. Και εγώ με τον θείο μιλάμε για το πως θα επειρέαστει η πανίδα στον Αμαζόνιο αν η χλωρίδα του καταστραφεί από την όξινη βροχή. 
• Α! Θείε, σου είπαμε πως θα πάμε για κάμπινγκ? (πετάχτηκε ο George) 
• Όχι, δεν το είπατε. Που θα πάτε? Και πότε? (γύρισε και με κοίταξε)
• Συζητήται ακόμα.. (είπα και έβαλα μια πατάτα στο στόμα μου. )
• Πάρε ένα τηλέφωνο να δούμε πότε περίπου θα πάμε.. (μου είπε ο Jai)

Να και κάτι που δεν είχα σκεφτεί. Έπρεπε να πάρω το τηλέφωνο τους. Πω, ρε και τώρα τι λέω?
• Πες μου πως δεν έχεις το τηλέφωνο του? (με κοίταξε περίεργα)
• Αμ, το είχα! Αλλά μετά το ατύχημα δεν έχει πάρει καινούριο. (είπα )
• Ωραία, τώρα κάνε μια μετάφραση να βγάλουμε νόημα. (μου χαμογέλασε ο George) 
• Λέω το κινητό του το είχα, αλλά χάλασε το δικό του, δεν πρόλαβε να πάρει καινούριο. Δεν έχει. (είπα πιο κανονικά) 

DemonsWhere stories live. Discover now