Demons

4

Chapter Four.

 Ρώτησα και σταύρωσα τα χέρια μου.
• Εμ.. Δεν μοιάζεις με Barbie.. Και νόμιζα πως δεν βγαίνει με μαθήτριες?
• Όταν λες μαθητριες? 
• Μαθήτριες! Εσύ σε ποιο σχολείο πας? (ρώτησε και έφαγε ένα πατατάκι. )
• Δεν πάω σχολείο. ( απάντησα αργά και μπερδεμένα.)
• Τι? Αλήθεια? (γούρλωσε τα μάτια του)Πήγα να του απαντήσω αλλά μπήκε ο Liam στο δωμάτιο και άρχισε να ρωτάει για τον Zayn. 
• Liam η Acacia δεν πάει στο σχολείο. (του είπε ξαφνικά ο Niall.)
• Πως? 
• Είμαι είκοσι χρονών. ( είπα και σήκωσα τα χέρια μου στον αέρα.)Με κοιτούσαν χωρίς να κουνιούνται. Και o Niall είχε να βάλει κάτι στο στόμα του εδώ και 2 λεπτά, άρχισα να φοβάμαι! Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένα ψηλό αγόρι με μπούκλες. Πόσοι είναι τέλος πάντων..
• Θα πρέπει να είσαι η Acacia. (έβαλε το χέρι του αμήχανα στον σβέρκο του.) Εγώ είμαι ο Harry..
• Ωραία.. 
• Έχω ακούσει πολλά για σένα..
• Πρόλαβες? Γέλασε λίγο και μπήκε στο δωμάτιο. 
• Χαχ.. Ακούστηκε μια αρκετά πολύ βαθιά φωνή που δεν είχα ξανακούσει. Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει για λίγο. Τώρα του ήρθε να ξυπνήσει? Τόσο καιρό κοιμότανε. Οι άλλοι τρεις τον αγκάλιασαν, τον πείραζαν που κοιμόταν τόσο καιρό και εγώ καθόμουν πίσω χωρίς να ξέρω τι να κάνω.
• Παιδιά! Ίσως να τους αφήναμε λίγο μόνους.. (Είπε ο Liam.)
• Ναι.. (συμφώνησε ο Niall)
• Θα μας εξηγήσει μετά π Zayn..(είπε ο Harry κοιτάζοντας τον Zayn) Βγήκαν από το δωμάτιο και μας άφησαν μόνους. Εγώ έμεινα ακίνητη χωρίς να κουνηθώ.
• Acacia είπαμε ε? (ρώτησε κουρασμένα)
• Ποιος ήρθε? (ρώτησα και ένιωσα την κοιλιά μου να σφίγγει.)
• Λέω.. Acacia δεν σε λένε? Ή άκουγα λάθος?
• Όταν λες άκουγα? 
• Έλα τώρα δεν ήμουν και σε κατάσταση φυτού.. Άκουγα τα πάντα για αυτό άνοιξα και τα μάτια μου το πρωί να δω αν η κοπέλα μου είναι ωραία.. 

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Τώρα εγώ να ανακουφιστώ ή όχι? Κοίταξα το πάτωμα. Μα τι ωραία πλακάκια! 
• Και για την ιστορία το επίθετο μου είναι Mallik.
• Χμμ.. Να το χαίρεσαι? ( είπα και τον κοίταξα.) 
• Θα το χαίρομαι. (ανακάθησε.)
• Αυτά.. (είπα χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω.. )

Γέλασε και έκλεισε τα μάτια του. Λογικά θα κουράστηκε. 
• Πάντως τα παιδιά είχαν δίκιο. 
• Σε τι? (απάντησα και έκατσα στην καρέκλα.) 
• Σχεδόν σε όλα. Για την ηλικία σου, το γεγονός πως έχω κοπέλα, πως είσαι εσύ. Εννοώ δεν.. απλά θα ήταν περίεργο να ήσουν εσύ ή κάποια σαν εσένα. (έλεγε με κλειστά μάτια. )
• Μα δεν με ξέρεις.. 
• Ω, έλα φαίνεται τι κοπέλα είσαι από τον τόνο της φωνής σου.. ( γύρισε και με κοίταξε. Ώστε καστανά είναι τα μάτια του.) 
• Δεν μπορείς να κρίνεις κάποιον απότην φωνή του. ( "Ας πούμε ο Louis έχει τόσο ωραία φωνή, φαίνεται καλό παιδί αλλά είναι δολοφόνος." ήθελα να συνεχίσω αλλά δεν το έκανα.)
• Ω, έλα τώρα, τα πάντα πάνω σου μαρτυρούν τι είδους άνθρωπος είσαι.. 
• Και αν είμαι πληρωμένη κατάσκοπος-δολοφόνος? ( χαμογέλασα και τον κοίταξα.) 
• Είσαι? (είπε σοβαρά και με κοιτούσε επίμονα και τρομαγμένα.)
• Όχι. Άφησε μια μεγάλη ανάσα να φύγει από το στόμα του. Κοίταξε το ταβάνι και μετά έκλεισε τα μάτια του. Σηκώθηκα και βγήκα από το δωμάτιο. 
•Απλά πείνασα. (είπα όταν τους είδα που με κοιτούσαν.) 

Πήγα στο κυλικείο του νοσοκομείου και πήρα μια τυρόπιτα έκατσα σε ένα τραπέζι να την φάω. Τουλάχιστον δεν φάνηκε νευριασμένος. Κοίταξα το κινητό μου 20:17. Σοβαρά? Πέρασα όλο μου το απόγευμα εδώ? Είχα σχεδόν τελειώσει την τυρόπιτα όταν ήρθε ο Louis.

• Καλησπέρα! (είπε και χαμογέλασε)
• Γεια σου.. (απάντησα και έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου.)
• Θα πάμε βόλτα το βράδυ.. Θες να έρθεις? Να σε γνωρίσουμε καλύτερα! (πρότεινε)
• Εμ.. (Μα γιατί θέλουν και να γνωρίσουν?) Ναι.. γιατί όχι?
• Τέλεια! (Σηκώθηκε αμέσως) Πάω να ενημερώσω τα παιδιά.