Demons

15

Chapter Fifteen. 

*Zayn's Pov* 
Σήμερα επιτέλους πετάμε για Ισπανία. Σηκώνω την βαλίτσα με το ένα μου χέρι και με το άλλο ανοίγω την πόρτα. 
Έξω από το σπίτι είναι ο Liam και ο Louis με την Christi και κάνουν αγκαλίτσες όπως κάνουν πάντοτε άλλωστε. 
Απορώ πως τα παιδιά ακόμα πιστεύουν ότι βγαίνω με την Acacia, σοβαρά τώρα, μια βδομάδα τώρα το πολύ πολύ να με έχει αγκαλιάσει μπροστά στα παιδιά. Καλά, για το όταν είμαστε μόνοι προτιμώ να μην το συζητήσω.
Εντάξει πιστέψανε πως είμαστε ζευγάρι, αλλά δεν νομίζω να είμαστε και πολύ πειστικοί. Μην αναφέρω το γεγονός πως έχει πληγωθεί ο εγωισμός και ο ανδρισμός μου. Όσο χαζό και να ακούγεται, είμαι συνηθισμένος στο να με προσέχουν οι κοπέλες. 
• Άντε σταματήστε. (ο Liam με έβγαλε από τις ηλίθιες σκέψεις μου) Έχω γεμίσει μέλια! (σκούπισε το μπουφάν του με υποτιθέμενη αηδία κάνοντας τους να γελάσουν ) 
• Νόμιζα πως είσαι ρομαντικός Liam! (τον κορόισεψε ο Louis)
• Το πολύ το μέλι προκαλεί ζάχαρο! (είπε αυστηρά ο Liam)
• Louis να μου θυμίσεις να σου κάνω μια μελόπιτα όταν γυρίσουμε. (είπε η Christi και κοίταξε τον Louis)
• Καλημέρα και σε εσάς! (είπα δήθεν ενοχλημένος) 
• Θα σου το θυμίσω! (της είπε χωρίς να μου δώσει σημασία, τώρα ενοχλήθηκα.)
• Ε τι να σας πω! (τους είπε ο Liam και γελάσαν)
• Καλημέρα λέω! (ξανά πετάχτηκα) 
• Άσχετο, ρε Liam χθες έψαχνα τα κλειδιά της αποθήκης! (του είπε ο Louis) 
• Μιλάω ρρεεε! (τους είπα)
• Α, νομίζω τα έχει ο Harry! (του απάντησε η Christi)
• Μάλακα Louis θα γίνεις πατέρας! (φώναξα στο τέλος) 
• Τι? Αλήθεια? (γύρισε στην Christi που με κοιτούσε παραξενεμένη)
• Αα τώρα με ακούτε? (σταύρωσα τα χέρια μου) 
• Είναι έγκυος? (με κοίταξε) 
•Όχι! Απλά έχω τρεις ώρες τώρα που σας μιλάω και δεν μου δίνεται σημασία! 
• Άντε και πήγε η καρδία μου στην κούλουρη! (άφησε μια ανάσα που λογικά κρατούσε ώρα)
• Zayn εσύ με το αυτοκίνητο του Harry θα πάρεις τον David και την Acacia ο Jai τον George εμείς θα πάμε μαζί και ο Niall τον τύπο που το είχε κανονίσει από την αρχή. Τα λέμε στο αεροδρόμιο! (μου είπε γρήγορα ο Liam και μου έδωσε τα κλεiδιά του Harry.)

Πλησίασα το αυτοκίνητο του και λίγο κοντοστάθηκα. Τελευταία φορά που το οδήγησα ήμουν σε κώμα πόσες μέρες.. Αλλά δεν έφταιγα εγώ, να εξηγούμαστε. Μπορεί να πήγαινα λίγο γρήγορα αλλά ο άλλος παραβίασε το STOP. Άνοιξα το πορτ-παγκάς και έβαλα μέσα τα πράγματα μου. Οδήγησα μέχρι το σπίτι της Acacia's και μετά θα πηγαίναμε και από του David. 

*End Zayn's Pov*
Κάτι μέσα στο σπίτι βρωμάει υπερβολικά πολύ. Τα μάτια μου έχουν αρχίσει να δακρύζουν. Θεέ μου θα ξεράσω.
• Τι μυρίζει έτσι? (λέω στον George)
• Σκόρδο! (απάντησε)
• Γιατί βρωμάει σκόρδο? (του είπα ήρεμα για να μην τσακωθούμε πρωινιάτικο.)
• Και που θες να ξέρω εγώ πως το πνεύμα της κοπελιάς δεν θα με  πάρει από πίσω?
• Ε ναι! Τέτοια ομορφιά, θα την αφήσει να φύγει? (τον κορόιδεψα)
• Θα σε έβριζα αλλά είσαι αδερφή μου.(ξίνισα τα μούτρα μου)
• Εγώ με τα σκόρδα σε αμάξι δεν μπαίνω ούτε για πέντε λεπτά! (τον προειδοποιήσα)
• Αφού δεν θα είμαστε στο αμάξι! Εσύ πας με τον Zayn και εγώ με τον Jai. 
• Αλήθεια? (ρωτησα) Γιατί το μαθαίνω στο τέλος εγώ..

Ακούστηκε η κόρνα ο George κοίταξε από το παράθυρο και μου έκανε νόημα.
•Φεύγεις! 
• Ο Jai δεν θα σε αφήσει να μπεις έτσι μέσα στο αμάξι. 

Του είπα και πήρα την βαλίτσα μου. Βγήκα από το σπίτι και ο Zayn είχε ήδη βγει έξω από το αμάξι. Σταμάτησε απότομα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. Αμέσως έμεινα ακίνητη. Απλά μην μου πει πως έχω αράχνη στο κεφάλι μου, θα λυποθιμίσω.
• Τι? (ψέλλισα)
• Φοράς γυαλιά? (ρώτησε και άφησα μια ανάσα να φύγει.) 
• Με τρόμαξες.. Ναι φοράω γιατί? (απάντησα κάνοντας του ερώτηση..)
• Να, γιατί αυτές τις μέρες δεν σε είχα δει.. (απάντησε πλησίασα το πορτ-παγκάς για να βάλω την βαλίτσα αλλά μου την πήρε από τα χέρια )
• Ναι αυτές τις μέρες έπινα ένα μαγικό φίλτρο που φτιάχνει ο θείος μου. (είπα σαν να ήταν ότι πιο φυσιολοηικό στον κόσμο)
• Για εξήγησε το λίγο πιο επιστημονικά..? (με κοιτάει μπερδεμένος)
• Ω, η επιστήμη το λέει φακούς επαφής! (τον σκούντηξα) 
• Χαχαχα, μπες στο αμάξι τώρα. (Είπε και μπήκα στην θέση του συνοδηγού καθώς έκλεινε το πορτ-παγκάζ και κατευθηνότανε στην θέση του οδηγού. )

Στο αμάξι υπάρχει μια ησηχία που μου σπάει τα νέυρα και για αυτό την σπάω.
• Και λοιπόν για πες, πως λένε τους γονείς σου? (ρώτησα)
• (Δυσαναχέτισε) Μεγάλη ιστορία.. (είπε)
• Είναι δυνατόν αυτό? (με κοίταξε) Εννοώ να είναι μεγάλη ιστορία πως λένε τους γονείς σου? (συνέχισα)
• Δεν ξέρω πως τους λένε.. ( θα μπορούσα να είχα σκάσει)
• Συγνώμη..? (τον κοίταξα) Δηλαδή.. πως?? (ρώτησα)
• Ε, κάπως! Μεγάλωσα σε ίδρυμα..(το αμάξι σταμάτησε απότομα) Δεν αναφέρεις τίποτα μπροστά στους υπόλοιπους? (με κοίταξε εξεταστικά.. )
• Μπορώ να ρωτήσω γιατί? (είπα σιγανά)
• Γιατί με τα αγόρια μεγαλώσαμε μαζί.. (γύρισε ξανά στο τιμόνι και έβαλε μπρός)

Δηλαδή κανένας από τους έξι δεν έχει γνωρίσει τους γονείς του? Αυτό θα πρέπει να είναι πολύ σκληρό, τουλάχιστον ξέρει ο ένας πως νιώθει ο άλλος.Καταλαβαίνονται.
Σταματήσαμε μπροστά από μια πολυκατοικία. Ο David κατέβαινε αργά αργά μια μικρή κατηφόρα που υπήρχε πρίν τα σκαλοπάτια της εξόδου. Το παράθυρο μου άνοιξε και ο Zayn άρχισε να του μιλάει.
• Γιατί πας έτσι? (του φώναξε, ο David σήκωσε το κεφάλι του και μας είδε)
• Γλιστράνε πολύ αυτά τα παπούτσια και είναι μούσκεμα! (φώναξε και έκανε ένα μικρό βήμα)
• Έλα τώρα! Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει! (του φώναξα και σήκωσε απότομα το κεφάλι του για να μου ρίξει ένα απείλιτικό βλέμμα, άκουσα τον Zayn που πήγε να γελάσει.)
• Μωρέ άντε.. (δεν συνέχισε, και πολύ καλά έκανε!) 

Έκανε ακόμα δυο βήματα, εδώ θα ξημερώσουμε. Ήταν ανάγκη να τα φορέσει σήμερα? Στο τρίτο του βήμα, αλλάζει ολόκληρος θέση και το κεφάλι του κάνει παρέα με το πάτωμα. Το αμάξι γεμίζει καθώς εγώ και ο Zayn ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια.