Demons

12

Chapter Twelve.

• Πως μιλάς έτσι ρε μαλάκα? (πατάχτηκε και ο Zayn)
• Δεν.. Δεν ήθελα να φανώ αγενής! (προσπάθησε να βρει τα λόγια του)
• Και όταν θες δηλαδή.. πως? (είπα παρεξενεμένη)
• Και δηλαδή πως ήθελες να φανείς? (του είπε ο Zayn)
• Πιο.. κάπως! (έχει αρχίσει να γίνεται ενοχλητικός)
• Τέλος πάντων! Τι εννοούσες? (τον διέκοψα για να μην νευριάσω περισσότερο)
• Από που ξέρεις τα αγόρια.. ( είπε αργά)
• Και δεν μπορούσες να το πεις έτσι από την αρχή? (είπα απότομα. )
• Τέλος πάντων.. Λήξτε το. David είναι η κοπέλα μου.

Τα μάτια του μεγάλωσαν και το σαγόνι του έπεσε στο πάτωμα. Ήταν τόσο έκπληκτος. Άντε πάλι τα ίδια. Γιατί δεν μπήκα σε ένα δωμάτιο με έναν παπούλι που δεν είχε πολλές ώρε ζωής ακόμα? Όλα θα ήταν πιο εύκολα τώρα.. Άντε το πολύ-πολύ να είχα πάει και στην κηδεία του να πω ένα καλό λόγο. Τώρα? Τώρα πρέπει να έχω αγόρι, που ανάθεμα μην είχε ποτέ στην ζωή του κοπέλα, και να πάω και σε κάμπινγκ με αυτόν και τους φίλους του. Ω, εδώ να αναφέρουμε πως είναι και δολοφόνοι. Θεέ μου, θέλω έναν παπούλι. Θα ήταν όλα πιο εύκολα.. 
• Ποια σου? ( ρώτησε τελικά ο David)
• Άντε πάλι.. (παραπονέθηκα και ο Zayn γέλασε) Πρέπει να φύγω.. Τα λέμε! (τους είπα και βγήκα από το δωμάτιο)

Βγήκα έξω από το κτίριο και πήρα μια βαθιά ανάσα. Η ώρα ήταν ακόμα μια οπότε πήρα τον Jai τηλέφωνο να έρθει να με πάρει. Μετα από τρία μπιπ απάντησε. 
• Τι? (χασμουρήθηκε)
• Θα πλύνεις το πρόσωπο σου και θα έρθεις να με πάρεις? (ρώτησα γλυκά)
• Γιατί? Που είσαι? (ρώτησε)
• Στο νοσοκομείο! (του είπα και άκουσα περίεργους θορύβους, να σιγοψυθιρίζει κάτι και μετά από λίγο λαχανιασμένος απάντησε)
• Γιατί? Τι έπαθες? Σε ποιο νοσοκομείο είσαι? (είπε γρήγορα)
• Μια χαρά είμαι καλέ! Μην αγχώνεσαι! (προσπάθησα να τον ηρεμήσω)
• (Αναστέναξε) Μη τα λες έτσι και μόλις ξύπνησα. 
• Τελικά? Θα έρθεις? (ρώτησα ανυπόμονα) 
• Ναι.. 

Του είπα σε ποιο νοσοκομείο είμαι και μετά από λίγο, περίπου 10 λεπτά, ήρθε. Αφού πρώτα τον κατσάδιασα κανονικά που άργησε τόσο πολύ πήγαμε στο σπίτι μου. 
• Σου είπε ε? (Του είπε πονηρά ο αδερφός μου όταν ήρθε από το σχολείο)
• Α, δεν ρώτησα ακόμη! Μου φάνηκε τσιτωμένη. (του απάντησε χαλαρά) 
• Ναι, έχει αγόρι! ( 'Hello! Εδώ είμαι! Υπάρχω!' ήθελα να τους πω και να κουνήσω τα χέρια μου μπροστά στα μάτια τους αλλά δεν το έκανα)
• Τι έγινε λέει? (με κοίταξε) Ποιον? Αυτόν από χτες? (συνέχισε) Νόμιζα ότι τα λέμε όλα μεταξύ μας! (έπιασε δραματικά την καρδία του) Με πλήγωσες.. (κορόιδεψε)
• Συγνώμη.Δεν θα το ξανακάνω! (του είπα)
• Τέλεια! Τώρα πες μου! Αυτός από χτες? (αμέσως άφησε την καρδία του και ενθουσιασμός γέμισε τα μάτια του. Για αυτό μου αρέσουν καλήτερα τα αγόρια ως φίλοι)
• Όχι! Ένας φίλος του, κολλητός του. (απάντησα) 
• Αχα.. Δεν πιστευω να είναι κανένας χλεχλές? (είπε και 'αηδίασε')
• Προσδιορισε το 'χλεχλε' ..( τον ρώτησα)
• Φλωράκι, μαμάκιας, ξενέρωτος.. (απάντησε.)
• Χαχα όχι! (Πως μπορεί να είναι μαμάκιας, φλωράκι ενας.. έστω συναδελφος δολοφώνων.. )
• Ωραία! Πότε θα τον γνωρίσω? (συνέχισε τις ερωτήσεις)
• Έι! Θέλω και εγώ να τον γνωρίσω! ( τον είχα ξεχάσει αυτόν) 
• Εσύ George τώρα γιατί μιλάς? (του είπα αργά)
• Γιατί έχω στόμα! (είπε με υφάκι) Duh.. (συνέχισε)
• Θες να στο ράψω.. (απάντησα με το ίδιο ύφος) Duh..(τον μιμίθηκα)
• Δεν είναι τίποτα άλλο που δεν μου έχεις πει έτσι δεν είναι? (ρώτησε ο Jai, λογικά για να μην τσακωθούμε..)
• Αμ.. Λοιπόν.. (άρχισα να λέω ) Θα πάω για κάμπινγκ με αυτόν και τους φίλους του.. (είπα και περίμενα αντιδράσειις)
• Τέλεια που θα πάμε? Να ξέρ τι ρολυχα να πάρω μαζί μου! (είπε ενθουσιασμένος)
• Ωπα, κάτσε. Πάμε? Ρούχα? ( απόρησα και με το δίκιο μου.)
• Χα! Νομίζεις θα πας με όλους τους φίλους του μαζί και δεν θα έρθει έστω ένας δικός σου? (με κοίταξε) Γατάκι, σε γέλασαν. (Όσο πάει γίνεται καλήτερο)
• Να έρθω και εγώ? (Και έλεγα δεν γίνεται πιο τέλεια..)