Demons

21

Chapter twenty-one.

• Τέλος πάντων.. (απομακρήνθηκα) Ο Louis και η Christi που είναι?
• Έχουν πάει να φέρουν τα αυτοκίνητα.(απάντησε o Liam)
•Τα ποια? (ρώτησε γεμάτος έκπληξη ο Zayn)
• Είπαμε να νοικιάσουμε δυο αμάξια.. Να μην ταλαιπωρούμαστε με τα ταξί.(απάντησε ο Liam)
• Δεν περισσεύει ένας? (Παρατήρησα)
• Εσένα δεν σε μετράμε! (είπε ο Jai)
• Γιατί? (ρώτησα παραπονιάρικα)
• Έτσι! (απάντησε)
• Έτσι! (Τον μιμήθηκα) Θα σου βγάλω τα μαλλιά τριχούλα τριχούλα! (Συνέχισα)
• Υποσχέθηκες πως δεν θα το ξανακάνεις! (είπε και έκανε δυο βήματα πίσω)

Όλοι άρχισαν να γελάνε και εγώ χαμογέλασα στην ανάμνηση. Τον καημένο έπρεπε να τα κουρέψει τόσο κοντά. Και δεν του πήγαιναν. Αλλά αφού με έκανε ρεζίλι μπροστά στην μεγαλύτερη καψούρα που είχα στην πρώτη λυκείου δεν μπορούσα να τον αφήσω ατιμώρητο. Όχι ότι του τράβηξα μια μια τις τρίχες αλλά δεν με πλησιάζει όταν κρατάω ψαλίδι. Μετά από λίγο μπήκαν μέσα και ο Louis με την Christi.
• Γιατί γελάμε? (ρώτησε ο Louis)

Ο Niall προσπαθούσε να του πει καθώς σκούπιζε τα δάκρυα του.Μα γιατί είναι τόσο αστείο?
• Καλά οκ! Μαθαίνουμε και μετά! (είπε η Christi)
•Φέραμε τα αμάξια! Πάμε? (Ρώτησε ο Louis)

Τους ακολουθήσαμε η Christi έδωσε τα κλειδιά της στον Harry. Ο οποίος μπήκε στην θέση του οδηγού ενός άσπρου αμαξιού, που δεν έχω καθόλου ιδέα τι μάρκα και μοντέλο είναι. Πρώτα στο αμάξι μπαίνει ο Zayn αμέσως μετά χώνομαι και εγώ μέσα. Δεν θα είχε πλάκα να μείνω τελευταία.Κάθομαι στην μέση και ο Niall μπαίνει μετά από εμένα. Νιώθω τα χέρια του Zayn να τυλίγονται γύρω από την μέση μου. Και με τραβάει κοντά του.Αμέσως βρίσκομαι στα πόδια του. Ο Niall κάθεται στην μέση και ακολουθεί ο Liam καθώς ο Jai κάθεται μπροστά.Θα έλεγα κάτι στον Zayn τώρα αλλά δεν είμαστε μόνοι μας

*Zayn's Pov*

• Πηγαίνετε εσείς! (Με κοίταξαν και προχώρησαν)

Έχω κάτι χαρτάκια στις τσέπες μου και ήθελα να τα πετάξω. Κοίταξα εξεταστικά γύρω μου μέχρι που τα μάτια μου εντόπισαν έναν κάδο σκουπιδιών. Κοίταξα τα παιδιά και τους είδα να κάθονται όλοι μαζί σε δυο τραπέζια ενωμένα. Είχε δίκιο ο George. Σαν μπουλούκι είμαστε..Τέλος πάντων γύρισα και κατευθύνθηκα προς τον κάδο.
• Wow..(γύρισα απότομα)

Ακολούθησαν κάτι ισπανικά. Κοίταξα κάτω και ένα πεντάχρονο αγοράκι με κοιτούσε. Τα μάτια του έλαμπαν. Γονάτισα στο ύψος του και χαμογέλασα.Ξανά είπε κάτι στα ισπανικά και έπιασε το χέρι μου. Τα μάτια του κοιτούσαν τα τατουάζ μου σαν κάτι τόσο μαγικό. Τα δάχτυλα του τα χαϊδεύει απαλά. Δεν πίστευα πως τα τατουάζ μου θα άρεσαν τόσο πολύ σε κάποιον. Ένα κοριτσάκι στην ηλικία του περίπου μας πλησίασε. Του είπε κάτι και αυτός της απάντησε κάτι άλλο. Το κοριτσάκι γέλασε και έπιασε τα μαλλιά μου. Τα χαϊδεύει και τα φτιάχνει ταυτόχρονα. Γέλασα δυνατά με την σκηνή.Έπιασα τα μαγουλάκια του αγοριού και ύστερα χαΐδεψα το κοριτσάκι. Μια κυρία φώναξε και γύρισαν απότομα, συνέχισε και έγνεψαν. Με κοίταξαν μια τελευταία φορά και πήγαν να φύγουν. Το κοριτσάκι γύρισε αμέσως πίσω και μου χάρισε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο. Την αγκάλιασα και μετά έφυγε. Σηκώθηκα και πήγα στην καφετέρια που είναι τα παιδιά. Τους πλησίασα.
• Πήγαινε να παραγγείλεις είναι η Acacia παίρνει και τα δικά μας.(λέει ο James)