9. Tristan: oproep

515 52 9
                                    

Mijn telefoon begint te piepen. Ik kijk naar het schermpje, voel Rowans blik op me branden. Wat kan het zijn? Ik krijg nooit mailtjes. Een kleine aarzeling voordat ik het bericht toch open.
“Zie bijlage” staart er in stilte terug. Ik ga naar de bijlage en klik erop. Het bericht opent vrij snel.

Geachte meneer Grey,

Hierbij willen wij u mededelen dat wij u op de eerstvolgende werkdag verwachten op het hoofdbureau. Graag willen wij u verhoren omtrent het incident dat heeft plaatsgevonden op zeventien december te Asaï Academy.
Wij hopen u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.

Met vriendelijke groet,

Evidenta

Ik staar voor een moment naar de brief, draai me dan om naar Rowan.
‘Ik moet ook komen,’ zeg ik. Ze knijpt haar ogen samen in verwarring.
‘Waarvoor? De ontvoering?’ Ik schud mijn hoofd als ze het vraagt.
‘Winterbal.’ Het woord hangt even tussen ons in. Herinneringen gaan door mijn hoofd en de gevoelens van Rowan verscheuren me haast.
‘Niet doen, Ro,’ zeg ik zacht tegen haar. Ze mompelt een excuus.

Rowan gaat verder met haar laptop.
‘Ik meld je af voor morgen. Ik maak er gewoon één mailtje van.’ Ik hoor de zenuwen doorklinken in haar stem. Ik loop naar haar toe, leg mijn handen op haar schouders.
‘Het komt allemaal wel goed,’ sus ik haar. Ze knikt, maar er veranderd niets in haar gemoedsrust.

Rowan en ik stappen in de trein. We zijn allebei al de hele ochtend vrij stil. Het zal wel door de zenuwen komen. Snel zoeken we een plekje. Mijn hand zoekt al snel haar hand op en verstrengeld zich ermee. Ze knijpt er zachtjes in.
‘Het komt allemaal wel goed,’ fluistert ze, meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik knik daarom alleen maar. Ze heeft het antwoord niet nodig, verwacht het ook niet.

Het grote betonnen gebouw doemt voor ons op, zodra we de hoek omslaan. Het komt behoorlijk dominant over, nu ik er zo voor sta. Daar is het onderzoeksbureau van Evidenta gevestigd. Nu begin ik ook zenuwachtig te worden. Door het dubbele aantal zenuwen, betekend dat dus ook dat ik misselijk ben. Ik richt mijn blik op Rowan, zie dat ze ook naar mij kijkt.
‘Ik geloof dat we allebei moeten proberen om de zenuwen onder controle te krijgen, voordat we de vloer daar onder smeren.’ Ik knipoog naar haar en ze giechelt om mijn opmerking. Niet dat het werkt, want we zijn allebei nog steeds zenuwachtig.

Met onze handen verweven, stappen we door de automatische deuren de enorme hal binnen. Licht stroomt van alle kanten binnen door de grote ramen. Het is een modern ingerichte hal met meerdere balies in het midden van de ruimte. Links en rechts staan een aantal banken die dienen als wachtruimte, met er tussenin een paal waar je een nummertje kunt halen. Het ziet er verrassend gewoon uit, voor een magisch gebouw. Waarschijnlijk om geen argwaan te trekken bij verdwaalde mensen zonder gaven.
Rowan en ik lopen op de paal af. Ik kijk naar het ding alsof het uit de toekomst komt, want heb geen idee wat ik ermee moet. Rowan begint al snel met haar vinger op het scherm te tikken. Op zoek naar het juiste scherm.

Afspraak Rowan O’Connor, geeft het scherm aan.
Rowan duwt erop met haar vinger en dan rolt er een bonnetje uit de paal. Meteen begint ze opnieuw op het ding te tikken, totdat hij mijn afspraak aangeeft. Meteen drukt ze er weer op en er komt een tweede bonnetje uitrollen. We pakken ieder een bonnetje en nemen vervolgens plaats op de banken. Rowan heeft mijn hand inmiddels krampachtig vast. Ik geef er een klein kneepje in. Ze kijkt me aan en glimlacht, ook op een krampachtige manier.

Een lange man komt onze kant op gelopen. Ik laat mijn blik nieuwsgierig over hem gaan. Zouden we met hem meemoeten? Ik volg hem totdat hij ons voorbij loopt. Nee dus. Een stevige vrouw komt voor ons staan. Doordat ik gefocust was op de man, was zij me niet opgevallen.
‘Goedemiddag, Gemma Watson,’ stelt ze zichzelf voor. ‘Ik kom Rowan O’Connor ophalen.’ Ze kijkt een beetje streng en enorm serieus. Rowan richt een blik op mij en ik knik haar toe. Langzaam staat ze op, loopt gehoorzaam achter haar aan. Ik kijk ze na en kijk de hal rond.

Zielkrachten 3: VerstrengeldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu