Zielkrachten 3: Verstrengeld

22: Rowan: Hoog Bezoek

Ik scroll door de verschillende websites van basisscholen. Het slaat nergens op. Ik heb zelf niet eens kinderen en toch kijk ik naar basisscholen. Maar ik snap maar al te goed waarom Tristan dit wil doen. Hij heeft geen vertrouwen in Isabel en eerlijk gezegd heb ik dat misschien ook wel niet.

Inmiddels heb ik er drie gevonden waar je intern kunt verblijven, waarvan er ook nog één in de buurt is. Dus dat zou zeker een optie zijn. Ik klik op het sterretje in de hoek, zodat hij wordt opgeslagen onder mijn favorieten.

De school zou het grootste deel van Brans onderdak regelen. Dan moeten we alleen nog bekijken hoe het in vakanties gaat. Al is dat voor Tristan zelf ook een probleem. Hij heeft geen eigen thuis. Tot nu toe heeft hij alle vakanties bij mij thuis doorgebracht, maar ik weet niet of dat een blijvende oplossing is.

Waarschijnlijk moet Tristan daarover nadenken. En ik misschien ook. Met een zucht zak ik achterover in mijn stoel. Tristan is ondertussen naar de bank, om informatie te krijgen over zijn trustfonds. Aangezien Isabel daar nog zeggenschap over heeft en Tristan het hier niet mee eens is. Hij hoopt dat hij haar er tussenuit kan krijgen, aangezien hij volwassen is. Ik ben benieuwd.

Ik pak nog maar eens mijn tekstboek van Engels. Al heb ik helemaal geen zin om er nog eens overheen te kijken. Ik weet eerlijk gezegd ook niet, of het nog wel zin heeft. Toch begin ik weer de woorden door te nemen die ik moet kennen voor morgenvroeg. Gelukkig gaan we vanavond met zijn allen wat eten in het dorp. Dat is een goede afleiding.

Een uur later word ik uit de woorden gehaald, door het bliepen van mijn telefoon. Ik pak het ding op en open het berichtje. Het is van Syenna.Mag ik Lauren vanavond meenemen, denk je? Waarom vraagt ze het aan mij? Ik heb dit allemaal niet geregeld.Van mij wel. Maar ik heb geen idee wie er heeft gereserveerd en voor hoeveel mensen. Ik leg mijn telefoon terug op het bureau en gooi mijn boek aan de kant. Misschien moet ik mijn gedachten even gaan verzetten. Zingen is misschien een goed idee. Ik open iTunes en klik een playlist aan. Dan sta ik op en ga midden in de kamer staan. Er begint een up-tempo liedje te spelen en ik begin te springen. Ik laat me helemaal gaan op het ritme. Even nergens aan denken.

Tristan komt binnen met een pakketje papieren in zijn hand. Ik schrik en sta abrupt stil. Geschrokken kijk ik hem aan. Waarschijnlijk zie ik eruit als een hertje dat in autokoplampen kijkt.

'Het is gelukt,' zegt hij triomfantelijk. Ik ren naar hem toe en sla mijn armen om zijn nek.

'Yes!' gil ik in zijn oor. Hij zwiert me rond, drukt een kus op mijn voorhoofd en zet me weer neer. Ik kijk hem na, als hij naar zijn bureau loopt. Daar begint hij de papieren in een map te stoppen.

Tristan en ik lopen de trap af naar de woonkamer. De anderen staan al te wachten. Alleen Ezra en Caro nog, en Syenna is Lauren ophalen.

Als iedereen compleet is, lopen we richting de parkeerplaats. Syenna en Senne rijden. Wij besluiten om bij Senne in te stappen.

Al snel komen we aan in het dorpje. Senne leidt ons naar een zwak verlicht gebouwtje, wat het restaurant moet voorstellen.

'Het ziet er niet zo geweldig uit, maar ik beloof je, het eten is dat wel.' Hij knikt om zijn woorden kracht bij te zetten. Het maakt me eerlijk gezegd niet zoveel uit waar we naartoe gaan, zolang we maar samen ergens zijn. Daar ben ik wel aan toe. Samen iets leuks doen, in plaats van alles wat we de afgelopen tijd samen hebben gedaan.

Tristan slaat een arm om me heen en fluistert: 'Het wordt leuk vanavond.' Ik hoop zo dat hij gelijk heeft en dat het niet weer wordt onderbroken door iets. Eerlijk gezegd maak ik me ook al druk over het eindgala. Aangezien het winterbal ook verschrikkelijk was. Ik ben zo bang dat- Tristan onderbreekt mijn gedachten.Wil je daarmee stoppen. Het is niet goed voor mijn humeur. Ik kijk hem schuldbewust aan. Hij trekt me alleen maar dichter naar zich toe en drukt een kus op mijn slaap.