Zielkrachten 3: Verstrengeld

26. Rowan: Teveel?

A/N Sorry voor t lange wachten. Het was inderdaad een heeeeeeeel vervelende cliffhanger om zo lang te moeten wachten gheheheh *evil grin* Veel plezier weer :D

De sfeer slaat in een keer om, zodra Tygo boos wordt. Ik zie hoe hij zich naar voren gooit. Gelukkig had ik mijn wervelwind al in mijn hand, achter mijn rug. Ik haal mijn hand naar voren en laat de wind over het veld razen. Ik zorg er wel voor dat niemand van ons geraakt wordt, behalve Bran.

'Gebruik het, Bran!' roep ik erachter aan. Ik weet dat als ik hem raak, hij dit kan aangezien hij krachten kan absorberen en voor zichzelf kan gebruiken. Ik voel hoe Alex haar schild voor me verschijnt. Ik draai mijn hoofd naar haar en geef haar een dankbare blik. Het wordt zeker gevaarlijk aangezien John Lyons zich aan kan passen. Vanaf de bosrand hoor ik opeens mijn naam, maar niet van iemand bekends. In een ruk draai ik mijn hoofd en kijk waar het vandaan komt. Jace staat aan de rand met in zijn hand een vuurbal. Ik kijk hem glimlachend aan. Ik weet dat hij bij mij in de les telekinese zit. Hij kan vuur en lucht beïnvloeden. Jace gooit de vuurbal naar mij toe. Waar hij zelf vuur op kan roepen, heb ik het van buitenaf nodig. Zodra hij me de bal toegooit, kan ik er ook wat mee. Ik gooi het naar Matt White. Die vliegt meteen in brandt, maar begint niet te schreeuwen. Dan bedenk ik me, dat hij een ondoordringbare huid heeft. Ik moet hem zien te blussen, anders kan niemand hem meer iets doen. Ik ga door mijn knieën en sla met al mijn kracht op de grond en laat mijn hand daar liggen.

Ik heb het grondwater nodig. Mijn concentratie gaat volledig uit naar het grondwater. Het duurt even maar dan komt het omhoog en de grond splijt een stukje open. Ik laat de plas die ik heb verzameld, over Matt White heen vallen. Ondertussen heeft Jace zich al op Ken Hegg gericht. Zodra Matt geblust is, slaat Tygo hem tegen zijn kaak. Hij gaat tegen de vlakte. Tygo's kracht is fysiek en daarmee kan Matt wel beïnvloed worden.
Ik verstrak door het geschreeuw van Ken Hegg. Ik draai me richting het geluid en zie hem brandend op Jace afrennen. Het vuur maakt voor Jace niet uit, aangezien hij het kan beïnvloeden, kan het hem niets doen. Alex ziet het ook en beweegt haar hand richting hem. Haar schild spreidt zich uit, maar het heeft geen zin aangezien het schild alleen helpt om krachten van buitenaf tegen te houden, geen mensen. Jace wordt onderuit gehaald en klapt tegen de grond. Ik gooi een enorme windvlaag zijn richting op, waardoor Ken een slinger krijgt en van Jace afgeslagen wordt. Alex rent op Jace af. Ik draai me terug naar voren. Ik zie hoe Bran op de rug van John Lyons zit. Ondertussen probeert John Lyons Bran van zich af te krijgen, door Tristans energiestralen te gebruiken. Dit heeft geen nut want ook Bran heeft een ondoordringbare huid. Het ziet er behoorlijk lachwekkend uit. Ik gebaar naar Bran, dat hij zijn handen over de ogen van John Lyons moet leggen. Dit doet hij meteen en ik stuur een nieuwe wervelwind op hem af. Door de kracht valt hij achterover. Bran springt net op tijd van hem af.

Als ik om me heen kijk zie ik hoe alle mannen op de grond liggen. Dex en Noëlle staan in het midden en houden elkaars handen vast. Ik zie hoe hun monden, tegelijkertijd bewegen. Ze voeren een spreuk uit, maar ik weet niet op wie of welke spreuk. Nova wijst naar John Lyons.
'Krachten ontnemen!' roept ze. Ik begrijp wat ze bedoeld en knik naar haar. Ze ontnemen John Lyons van zijn krachten. Als ze dat doen, heeft hij geen poot om op te staan. Ik sluit mijn ogen en concentreer me op het bos. Al snel vind ik een los liggende stronk van een boom, die ik met behulp van mijn telekinese naar me toe haal.

De boomstronk zweeft in de lucht voor me als John Lyons opstaat. Onzeker kijk ik naar Dex en Noëlle. Ik zie hoe Noëlle voorzichtig knikt. Ik weet genoeg. Ik gooi de boomstronk met al mijn kracht op John Lyons af. Die krijgt hem met een klap in zijn middenrif en wordt achteruit geworpen. Zodra hij ligt, laat ik een wervelwind vrij en laat hem rondtollen, waardoor hij rond zijn eigen as tolt. De boomstronk vliegt ook mee en klapt een aantal keer tegen hem aan.

Naast de wervelwind zie ik hoe Matt White opstaat. Ik laat de boomstronk van richting veranderen en hij klapt tegen Matt aan. Die meteen weer achterover tuimelt, onder het gewicht van de stronk. Vervolgens besluit ik om hem ook naar Ken te laten gaan.
'Rowan! Hier!' Bran gilt naar me en ik richt mijn blik op hem. Hij gooit me de vuurbal toe, die ik hem heb gegeven, nadat ik hem van Jace kreeg. Ik gooi de bal richting de boomstronk, waardoor die meteen vlam vat. De boomstronk laat ik ondertussen weer naar John Lyons gaan. Ik zie hoe hij tegen een boom wordt geworpen. Hij wordt doorboort door een tak. Dan zak ik door mijn benen. Het wordt teveel en ik kan er bijna niet meer op staan. Met mijn hand beweeg ik de boomstronk naar links, maar ik kan hem niet meer houden en ik laat hem vallen.

De boomstronk zweeft in de lucht voor me als John Lyons opstaat. Onzeker kijk ik naar Dex en Noëlle. Ik zie hoe Noëlle voorzichtig knikt. Ik weet genoeg. Ik gooi de boomstronk met al mijn kracht op John Lyons af. Die krijgt hem met een klap in zijn middenrif en wordt achteruit geworpen. Zodra hij ligt, laat ik een wervelwind vrij en laat hem rondtollen, waardoor hij rond zijn eigen as tolt. De boomstronk vliegt ook mee en klapt een aantal keer tegen hem aan.

Naast de wervelwind zie ik hoe Matt White opstaat. Ik laat de boomstronk van richting veranderen en hij klapt tegen Matt aan. Die meteen weer achterover tuimelt, onder het gewicht van de stronk. Vervolgens besluit ik om hem ook naar Ken te laten gaan.
'Rowan! Hier!' Bran gilt naar me en ik richt mijn blik op hem. Hij gooit me de vuurbal toe, die ik hem heb gegeven, nadat ik heb van Jace kreeg. Ik gooi de bal richting de boomstronk, waardoor die meteen vlam vat. De boomstronk laat ik ondertussen weer naar John Lyons gaan. Ik zie hoe hij tegen een boom wordt geworpen. Hij wordt doorboort door een tak. Dan zak ik door mijn benen. Het wordt teveel en ik kan er bijna niet meer op staan. Met mijn hand beweeg ik de boomstronk naar links, maar ik kan hem niet meer houden en ik laat hem vallen.

Zelf zak ik verder naar de grond. Mijn handen steunen inmiddels op de grond voor me. Ik ben uitgeput. Ik concentreer me op mijn adem. In en uit, in en uit. Bran rent op me af, maar ik hoor hem amper praten. Hij pakt mijn arm vast. Hij houdt mijn hand vast.
'Ik moet water hebben, Ro. Het bos begint te branden. Sorry,' mompelt hij tegen mij en begint dan mijn laatste kracht te onttrekken aan mij. Ik schreeuw als ik het voel. Zodra hij genoeg heeft, laat hij mijn hand los en ik val meteen naar de grond. Hij vangt me op.
'Het spijt me, Rowan. Echt waar.' Hij snikt en zijn tranen vallen op mijn gezicht. Maar ik kan al niet meer naar hem kijken. Ik heb mijn ogen gesloten om me te kunnen concentreren op mijn ademhaling.
'Het spijt me zo,' huilt hij ondertussen. Dan hoor ik zwaardere voetstappen en weet ik dat Tristan naast me zit.
'Ro? Rowan? Zeg iets!' Hij klinkt wanhopig, maar ik kan niets zeggen. Het is te veel en het gaat niet. Ik wil hem geruststellen, maar ik krijg het niet voor elkaar. Mijn bewustzijn dreig ik inmiddels te verliezen, maar ik vecht er uit alle macht tegen. Ik voel hoe Tristans warme handen om mij heen gaan en me tegen zich aan trekken.
'Rowan? Zeg alsjeblieft iets. Zeg alsjeblieft dat er niets aan de hand is?' Dan voel ik druppels op mijn gezicht en weet ik dat hij huilt. Maar ik kan me niet eens bewegen. Ik lig daar maar in zijn armen, met mijn ogen dicht en ik wil zo graag wat zeggen. Het lukt gewoon niet.
Dan voel ik hoe ik van de vloer getild wordt en verlies uiteindelijk ook mijn bewustzijn. Alles wordt zwart.