H13: Tristan: De smaak van whiskey

523 52 4
                                    

H13: Tristan: De smaak van whiskey

Ik hang met mijn benen over de leuning van de stoel in de woonkamer. Senne zit tegenover me met een glas whiskey in zijn hand. Ik staar naar het glas. Zelf heb ik het bruine goedje nog nooit gedronken en eerlijk gezegd vraag ik me af waar het naar smaakt. Senne vangt mijn blik op en kijkt me vragend aan.
‘Waar zit je naar te kijken?’ Zijn wenkbrauwen zijn opgetrokken in zijn vragende uitdrukking.
‘Je glas,’ verklaar ik mezelf, ‘ik zat te bedenken hoe het zou smaken.’ Senne grinnikt.
‘Heb je nog nooit whiskey op?’ Ik schud mijn hoofd. Het is niet echt iets dat wij vroeger in huis hadden. Senne steekt zijn arm uit en geeft het glas door. Hij knikt bemoedigend.
‘Leef je uit.’ Voorzichtig steek ik mijn neus in het glas en ruik er aan. Het ruikt kruidig en sterk. Haast twijfelend breng ik het glas naar mijn lippen. Ik drink haast nooit, en ik heb het gevoel dat het sterk spul is.

De vloeistof loopt in mijn mond. Ik proef de kruiden en het is zacht. Langzaam slik ik het door. Ik begin te hoesten en niet zo’n beetje ook. Senne schiet in de lach, pakt het glas snel uit mijn hand en slaat op mijn rug.
Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan.
‘Misschien had ik moeten zeggen dat het een beetje brandt als je het niet gewend bent,’ grinnikt hij.
‘Je meent het,’ antwoordt ik sarcastisch terwijl ik nog een paar keer na slik.

Dan wordt de voordeur met een klap dichtgeslagen. Tygo en Sylvan komen de woonkamer binnen. Nou ja, Tygo stampt de woonkamer in.
‘Wat denken die mensen wel niet!’ roept hij woedend. Als hij het glas naast Senne ziet staan, pakt hij het op en giet het in één keer achterover. De rug van zijn hand even tegen zijn lippen houdend, als hij slikt. Tygo hoest niet, dus die is blijkbaar meer gewend dan ik. Wat eigenlijk niet heel verrassend is. Sylvan laat zich in een stoel zakken en laat zijn hoofd naar achteren zakken. Hij staart naar het plafond.
‘Gaat het?’ vraag ik bezorgd. Hij knikt half.
‘Tjah, ik moest even vertellen hoe het kwam dat Mila gewond was. Nou ja, eerder mezelf verdedigen.’ Ik knik begrijpend. Het was wel duidelijk dat ze hetzelfde hadden gedaan bij Tygo en Sylvan als bij Rowan en mij. Zo praten alsof het allemaal onze eigen schuld is, in plaats van die van John Lyons.
‘Ik heb een gat in de muur geslagen.’ Tygo begint te lachen. ‘Precies wat ze verdienden.’ Mijn gezicht staat in een geschokte uitdrukking als ik hem aankijk.
‘Je hebt wat?’ Senne is ook in een keer omgedraaid naar hem, terwijl Sylvan nog steeds met zijn hoofd op de leuning rust.
‘Ze waren zowat aan het beweren dat het Noof’s eigen schuld was, dat ze bijna dood was. Het scheelde niet veel of ik had hem een stomp verkocht. Ik kon me nog net bedwingen en de richting aanpassen naar de muur.’ Ik zie hoe de woede weer over zijn gezicht trekt als hij eraan terug denkt.
‘Bij mij hetzelfde,’ zegt Sylvan. ‘Alsof Mila zichzelf had geslagen, of nog erger, alsof ik het had gedaan.’
Hij trekt de fles whiskey van de salontafel en giet wat in zijn mond. Zonder de moeite te nemen om een glas te pakken. Tygo trekt hem bijna van zijn mond af en doet hetzelfde als Sylvan. Ik bekijk de twee geamuseerd. Tygo geeft de fles door aan mij. Ik zucht diep en neem dan ook een slok uit de fles. Meteen begin ik weer te hoesten, maar niet zo erg als de eerste keer.
‘Proost!’ roept Senne als hij de fles van mij overneemt en aan zijn mond zet. Ezra komt de woonkamer binnen en bekijkt ons.
‘Gaan we zuipen?’ vraagt hij droog. Tygo knikt met de fles alweer aan zijn mond.
‘We hebben het nodig Ez, geloof me. Je zult het begrijpen na jouw verhoor.’ Tygo knikt veelbetekenend naar Ezra. Ezra haalt simpelweg zijn schouders op en tilt mijn benen op. Hij laat zichzelf op de leuning zakken, trekt vervolgens de fles uit Tygo’s handen.
‘Ik heb geen commentaar hoor. Ik doe graag mee.’ Om de daad bij het woord te voegen, zet hij de fles aan zijn lippen. Daarop staat Senne op van zijn stoel.
‘Ik denk dat we nog een fles nodig hebben.’ Ik knik naar hem met een belachelijke grijns op mijn gezicht. Volgens mij slaat de whiskey nu al in. Zou natuurlijk best kunnen, aangezien ik niet veel gewend ben en ik weet niet hoe zwaar het is.

Zielkrachten 3: VerstrengeldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu