Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

4. Στιγμές ευτυχίας που δεν κρατάνε πολύ!

Νάντια!

Εγώ χαμογέλασα νευρικά και αυθόρμητα. "Βάλε τα δυνατά σου! Εγώ δεν πρόκειται να φύγω ούτε από την υπόθεση, ούτε από τον Κρίστιαν!" Της τόνισα στο τέλος για να της το κάνω ακόμα πιο ξεκάθαρο. Τότε παρατήρησα τον Αντριαν να μας πλησιάζει.

"Άννα μας αφήνεις μόνους; η οικονόμος σε περιμένει... " είπε ο Αντριαν στην Σαμανθα μόλις μπήκε ανάμεσά μας.

"Μάλιστα κύριε! " απάντησε εκείνη επιζητώντας ένα του βλέμμα. Αμέσως μετά μπήκε στο σπίτι.

"Ήθελα πολύ να σε δω και να σου μιλήσω ξανά Αλισια. " είπε εκείνος και μου πρόσφερε ένα ποτήρι με σαμπάνια.

"Πως είσαι Αντριαν;" τον ρώτησα τυπικά και πέρασα μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου. Δεν μπορούσα να ξεχάσω τον πραγματικό λόγο που βρίσκομαι εδώ. Να προσεγγίσω κάθε μέλος αυτής της οικογένειας και να φτάσω όσο πιο κοντά του μπορώ, έτσι ώστε να αποσπάσω τις πληροφορίες που χρειάζομαι.

"Τώρα που σε βλέπω πολύ καλύτερα... Δεν θα πω ψέματα." Είπε εκείνος φορώντας το γοητευτικό χαμόγελό του. "Ας πιούμε στον λόγο για τον οποίο ήρθες στην ζωή μου..." είπε εκείνος και ένωσε το ποτήρι του με το δικό μου, χωρίς εγώ να κουνηθώ.

"Καλύτερα να μιλήσουμε για την δουλειά..." του απάντησα κάνοντας πως πίνω μία γουλιά. "Ανυπομονώ πολύ να δω τις φωτογραφίες και το υλικό από το βίντεο." Του είπα εγώ και με τα μάτια μου άρχισα να ψάχνω τον Κρίστιαν. Είχε τρελαθεί ολόκληρη η χημεία του κορμιού μου. Περίμενα να τον νιώσω κοντά μου, όπως και το άρωμά του στον αέρα που αναπνέω.

"Εγώ ανυπομονούσα για αυτή την στιγμή Αλισια... " είπε με βαθιά φωνή και έκανε ένα βήμα να με πλησιάσει και να σβήσει τις αποστάσεις μεταξύ μας. "Δεν σε ξέρω καθόλου και όμως δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Πραγματικά σε σκεφτόμουν όλη νύχτα. Πες μου πως και εσύ νιώθεις το ίδιο. "Είπε με ένα λάγνο και μελαγχολικό βλέμμα.

"Αντριαν εγώ..." πήγα να του πω και εκείνος με σταμάτησε βάζοντας το δείκτη του μπροστά από τα χείλη μου απαλά. Με έφερνε όλο και πιο πολύ σε αμήχανη θέση.

"Ξέρω για την καριέρα σου, τα όνειρά σου... τίποτα δεν θα αλλάξει αν μου δώσεις μία ευκαιρία να σε γνωρίσω... " έλεγε εκείνος και έκανε να κρατήσει το πρόσωπό μου με το ένα του χέρι.

"Όχι δεν κατάλαβες! Δεν μπορώ να το κάνω αυτό επειδή..." Του είπα αφού πρώτα απομακρύνθηκα ελάχιστα από την θέση μου.