Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

42. Στα βήματα του ενόχου!

Νάντια!

Άρχισα να κουνάω τα βλέφαρά μου και το σώμα μου στο κρεβάτι. Κρύωνα ξαφνικά και έτσι ήταν αδύνατον να μην ξυπνήσω. Είχα καταλάβει πως ο Βίκτωρ δεν ήταν δίπλα μου και η καρδιά μου άρχισε να τρέμει. Η παγωνιά που ένιωθα ήταν από τον φόβο μου και όχι από το τσουχτερό κρύο αυτού του απογεύματος. Να μην βρεθώ ξανά στο σκοτάδι. Δεν ήθελα να μείνω μόνη. Με τρόμαζε η μοναξιά.

Όταν με άφησε ο Κρίστιαν, άρχισα να φοβάμαι και πάλι. Δυσκολευόμουν να κοιμηθώ σε ένα άδειο κρεβάτι. Ο Βίκτωρ εμφανίστηκε και με έσωσε από αυτό. Όμως αυτή την φορά ήταν όλα διαφορετικά. Δεν έπρεπε να τον χάσω από τα μάτια μου , για να μην τον πάρουν μακριά μου. Είχα συνέχεια στο μυαλό μου πως εκείνος κινδυνεύει. Κυρίως την αστυνομία που τον είχε βάλει στο στόχαστρό της.

"Άπλωσα το χέρι μου αργά στο σεντόνι και στο μαξιλάρι του. Ήλπιζα να κάνω λάθος. Όμως συνειδητοποίησα πως η μεριά του ήταν άδεια και πανικοβλήθηκα. "Βίκτωρ!" Είπα το όνομά του δυνατά και πετάχτηκα ταραγμένη από τον ύπνο μου. Το στήθος μου άρχισε να ανεβοκατεβαίνει αρκετά γρήγορα επειδή δεν μπορούσα να ηρεμήσω.

Η Ρέιτσελ σηκώθηκε από την πολυθρόνα, αμέσως μόλις με είδε σε αυτήν την κατάσταση. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού για να μπορέσει να με ηρεμήσει. Νόμιζε πως μόλις είχα ξυπνήσει από έναν εφιάλτη. Όμως ο φόβος μου μεγάλωνε. Ήθελα εκείνον δίπλα μου. Εκείνον να δω μόλις ανοίξω τα μάτια μου.

"Ρέιτσελ που είναι ο Βίκτωρ;" την ρώτησα έντονα και όσο γέμιζε ένα καθαρό ποτήρι με δροσερό νερό από το κομοδίνο.

"Πιες λίγο... θα σου κάνει καλό!" Έλεγε εκείνη και εγώ έδιωξα τα μαλλιά που έπεφταν στο πρόσωπό μου.

"Δεν το χρειάζομαι..." της έλεγα χωρίς ο πανικός να υποχωρεί. "Τον Βίκτωρ θέλω να δω..."

"Στο γραφείο του... δεν κατάλαβα καλά... Ο πατέρας του τον χρειαζόταν για μία δουλειά άμεσα και έτσι ζήτησε από εμένα να μείνω στο πλευρό σου... " Έλεγε εκείνη με ένα καθησυχαστικό τρόπο. " Αν δεν κάνω λάθος είναι και ο Ερνέστο εδώ." Είπε εκείνη και τότε ξύπνησα για τα καλά.

Πήρα το ποτήρι και το άφησα στην θέση του. Πέταξα τα σεντόνια από πάνω μου και σηκώθηκα βιαστικά από το κρεβάτι. Έτρεξα ως το δωμάτιό μου με την Ρέιτσελ να με ακολουθεί χωρίς να καταλαβαίνει την συμπεριφορά μου. Άνοιξα την πόρτα με φόρα και την άφησα να με περιμένει ανοιχτή. Έπιασα από το πίσω μέρος του κομοδίνου το όπλο, το σήμα και τις χειροπέδες μου. Τα είχα κρύψει εκεί έτσι ώστε να μην τα βρει κανείς. Κάποια υπηρέτρια που θα ξεσκόνιζε το υπνοδωμάτιο μου και με αποκαλύψουν. Τα έβαλα στην τσάντα μου ελέγχοντας το όπλο μου για σφαίρες και προσπέρασα την Ρέιτσελ. " Νάντια εξήγησέ μου..." κατεβαίναμε σχεδόν τρέχοντας την σκάλα και οι δύο. " πες μου τι συμβαίνει γιατί έχω να σου πω κάτι σημαντικό. Νάντια στάσου!" Έλεγε εκείνη, μα εγώ δεν είχα χρόνο για χάσιμο. Τότε βγήκε μπροστά στον δρόμο μου.