Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

41. Η έκρηξη!

Νάντια!

"Εγώ στην θέση σου δεν θα ήμουν τόσο σίγουρος!" Ακούστηκε η φωνή του Βίκτωρ σε όλον τον χώρο και στα ξαφνικά. Σχημάτισε έναν αντίλαλο επειδή αυτό το μέρος ήταν άδειο και τεράστιο. Όμως εκείνος δεν φαινόταν πουθενά. "Απομακρύνσου , αλλιώς μέτρα αντίστροφα!" Είπε και αμέσως μετά ακούστηκαν σφαίρες να τοποθετούνται στο όπλο με τεράστια υπομονή. Μία προς μία. "Τρία..." ξεκίνησε επειδή δεν με άφησε αμέσως μετά την προειδοποίηση του. Με τα μάτια του άρχισε να τον ψάχνει. " Δύο..." συνέχισε να μετράει ο Βίκτωρ.

Εγώ κοίταξα το επόμενο λεπτό στην βόμβα. Μόλις είχε κυλήσει ταυτόχρονα με το δάκρυ μου. Δεν φοβόμουν και δεν σκεφτόμουν εμένα. Ανησυχούσα μονάχα για εκείνον.

Εφτά λεπτά αναμονής, εφτά λεπτά ζωής ... Εκείνα θα καθόριζαν τα πάντα. Τόσα είχαν απομείνει. Μονάχα εφτά λεπτά...

" Βίκτωρ! " φώναξα το όνομά του με όλη την δύναμη της καρδιάς μου και ύστερα έκανα μία έντονη παύση. Έσπρωξα με τα πόδια μου τον άντρα που είχα μπροστά μου και πάλεψα να μετακινηθώ πάνω στο στρώμα στο οποίο βρισκόμουν. Έπρεπε να τα καταφέρω, παρόλο που ήμουν δεμένη. Το πιστόλι που κρατούσε έπεσε από τα χέρια του. " Βίκτωρ φύγε από εδώ! Σε παρακαλώ... Υπάρχει βόμβα! Σε παρακαλώ αγάπη μου..." προσπάθησα να τον προειδοποιήσω με το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει γρήγορα από αυτή την στιγμή.

"Δεν πάω πουθενά χωρίς εσένα πριγκίπισσα!" Έλεγε εκείνος αποφασισμένος για όλα. Τότε τα δάκρυά μου έγιναν ακόμα πιο ορμητικά στο πρόσωπό μου.

"Όχι... Σε παρακαλώ..." έλεγα με την σειρά μου ,ξέροντας πως δεν θα με ακούσει.

"Μ' αρέσει και εμένα να παίζω με την φωτιά!" Είπε ο Βίκτωρ κάνοντας την εμφάνισή του με σίγουρα και σταθερά βήματα. Κάτι που ταίριαζε απόλυτα στο δαιμόνιο και θυμωμένο βλέμμα του.

Μας πλησίαζε με το όπλο του στο ένα του χέρι και με ένα δοχείο βενζίνης στο άλλο. Διέσχιζε μία διαδρομή ανάμεσα από τα κεριά με την μικρή φλόγα. Εγώ ανασηκώθηκα στην θέση μου μόλις τον είδα , ενώ με τα μάτια μου προσπαθούσα να τον μεταπείσω.

Μόλις ο πρώην μου τον αντιλήφθηκε και έκανε να στρέψει το όπλο εναντίων του, ο Βίκτωρ τον πυροβόλησε πρώτος και στο χέρι για να τον αποδυναμώσει. "Όπως και να καθαρίζω την κοινωνία από ασήμαντους ανθρώπους σαν εσένα." Τα λόγια του αυτά συνόδευσαν την σφαίρα και τα φοβισμένα βήματα εκείνου.

Έξι λεπτά... Ένας κόμπος άρχισε να σχηματίζεται στον λαιμό μου. Δεν περίμενα πως θα αγαπούσα ξανά κάποιον τόσο δυνατά.