Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

35. Κανείς δεν πειράζει την Νάντια!

Βίκτωρ!

Μόλις η Νάντια αποκοιμήθηκε στο σπίτι εγώ κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες. Ο ήλιος είχε παραδώσει την θέση του στον σκοτεινό ουρανό και εμένα τίποτα δεν θα με σταματούσε από το να βρω ποιος προσπάθησε να σκοτώσει την Νάντια.

"Θέλω να προσέχεις την Νάντια! Ειδοποίησέ με αν συμβεί το οτιδήποτε!" Ζήτησα από την οικονόμο και έκλεισα με δύναμη την μαύρη γυάλινη μεγάλη πόρτα του σπιτιού μου.

Μέσα στα μάτια μου και στο μυαλό μου υπήρχε η εικόνα του αυτοκινήτου της να αναποδογυρίζει και να συγκρούεται με μεγάλη μανία. Αυτό με τρέλαινε. Πρώτη φορά φοβήθηκα στην ζωή μου. Και αυτό επειδή θα την έχανα. Αυτή η γυναίκα είναι τα πάντα για εμένα. Η κάθε αδυναμία μου. Η κάθε πλευρά του χαρακτήρα μου.

Το αυτοκίνητό μου άρχισε να δαμάζει την παγωμένη νύχτα της Ιταλίας. Οδηγούσε με μεγάλη λαχτάρα στον αγαπημένο και συνηθισμένο δρόμο για αυτό. Ο θόρυβος από τα λάστιχα στον χωματόδρομο προειδοποίησε τους άντρες μου για την άφιξή μου και έτρεξαν προς το μέρος μου. Σταμάτησα μπροστά από την αποθήκη στην οποία έκλεινα όλες τις δουλειές μου και μου άνοιξαν την πόρτα.

"Είναι όλοι τους εδώ και σας περιμένουν!" Είπε ο ένας από αυτούς και αμέσως μετά με συνόδευσε ως μέσα.

Οι τοίχοι από κοντέινερ, όπως και η είσοδός της. Χωρίς φώς! Με ενοχλούσε από παιδί. Ήθελα να μοιάζει στο βλέμμα μου και σε κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου μου. Για κάποιους ανέκφραστο. Για άλλους απότομο, ψυχρό και απόμακρο... Βρισκόμασταν στην ερημιά. Εκεί όπου κανείς δεν θα πατούσε χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο, χωρίς την δική μου άδεια.

Μπήκα μέσα και ξερόβηξα για να τους τραβήξω την προσοχή. Τους κοίταξα όλους προσεχτικά μέχρι να πάρω την αγαπημένη μου θέση. "σήμερα η κοπέλα μου παραλίγο να μην έβγαινε ζωντανή από το αυτοκίνητο. "Ξεκίνησα να τους λέω και να μαζεύω τα μανίκια στο πουκάμισό μου. "Όμως τα κατάφερε δυστυχώς για κάποιους από εσάς." Εκείνοι άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους. "Είπε πως το αυτοκίνητό μου δεν είχε φρένα και την πιστεύω. " είπα καθώς τα γύριζα και ανέβαζα το πόδι μου στο πόδι της καρέκλας. "Ποιος από εσάς έκοψε τα φρένα της;" τους ρώτησα και δεν πήρα καμία απάντηση. Έπιασα το όπλο μου από το πίσω μέρος του παντελονιού μου και άρχισα να αδειάζω μερικές σφαίρες στον αέρα. Για να τους ξυπνήσω και να τους τρομάξω." Όταν κάνω μία ερώτηση περιμένω και μία απάντηση. Η επόμενη σφαίρα που θα ρίξω θα βρει τον στόχο της και θα είναι ένας από εσάς." Τους ξεκαθάρισα και τους πλησίασα αρκετά κοντά. "Δεν ξέρετε πως όποιος τα βάζει με την γυναίκα που αγαπώ είναι σαν να τα βάζει μαζί μου;" κόλλησα το όπλο στον κρόταφο του ενός και το πίεσα δυνατά. Το χέρι μου έτρεμε από τα νεύρα μου μα δεν έλεγε να αποχωριστεί την σκανδάλη.